دعای 36 ( دعا هنگام نظر به ابر و برق و شنیدن بانگ رعد ) ترجمه فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین)

(1) بار خدايا اين برق و رعد دو نشانه از نشانه‌هاى تو، و دو خدمتگزار از خدمتگزاران تواند، كه در فرمانبرى از تو برساندن رحمت سوددهنده يا عذاب زيان‌رسان مى‌شتابند، پس به سبب آنها باران ضرر و زيان بر ما مبار، و رخت بلاء و گرفتارى بر ما مپوشان،

(2) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و سود اين ابرها و بركت و فزونى نيكى آنها را بر ما فرو فرست، و آزار و زيانشان را از ما بگردان، و در آنها به ما بيمارى مرسان، و بر آنچه زندگانى ما به آنها وابسته است آفتى مفرست،

(3) بار خدايا اگر آن ابرها را براى عذاب و كيفر برانگيخته‌اى و از روى خشم فرستاده‌اى پس ما از خشمت به تو پناه مى‌بريم، و براى درخواست عفو و گذشتت به درگاه تو زارى مى‌كنيم، پس خشم را به كفار بگردان، و آسياى عذابت را بر آنانكه جز تو را مى‌پرستند به گردش درآور،

(4) بار خدايا خشگى (زمينهاى) شهرهاى ما را به آب دادن خود زايل گردان، و وسوسه و انديشه‌ى بد دلهامان را با روزى دادن خويش بيرون نما و ما را از خود به ديگرى سرگرم مكن و فزونى پيوسته‌ى احسانت را از همه‌ى ما جدا مساز زيرا غنى و بى‌نياز كسى است كه تو او را بى‌نياز كرده‌اى و سالم كسى است كه تو او را نگاه داشته‌اى،

(5) چون نزد كسى جز تو دفاع و بازگردانيدنى نيست، و نه در كسى از غلبه‌ى تو امتناعى است، زيرا به هر چه خواسته بر هر كه خواهى فرمان مى‌دهى، و به آنچه اراده كرده درباره‌ى هر كه اراده كنى حكم مى‌كنى،

(6) پس تو را است سپاس بر آنكه ما را از بلاء و آسيب نگاه داشتى، و تو را است سپاس بر نعمتهائى كه به ما بخشيده‌اى سپاسى كه سپاس سپاسگزاران را پشت سرگذارد، سپاسى كه زمين و آسمان خدا را پر سازد

(7) زيرا توئى بسيار نعمت دهنده و بسيار بخشاينده‌ى نعمتهاى بزرگ، پذيرنده‌ى سپاس اندك پاداش دهنده‌ى سپاس كم، نيكوكار خوش رفتار داراى فضل و احسان معبود به حقى جز تو نيست بازگشت به سوى تست