دعای 36 ( دعا هنگام نظر به ابر و برق و شنیدن بانگ رعد ) ترجمه تقدسی نيا

(1) بار خدايا! اين دو پديده («ابر» و «برق و رعد») دو نشانه از نشانه‌هاى تو، و دو خدمتگزار از خدمتگزاران تواند، كه به فرمانبريت در رساندن رحمت سودمند يا عقوبت زيانبخش مى‌شتابند، پس به وسيله‌ى آنها باران عذاب را بر ما نازل مفرما، و لباس محنت و بلا بر ما مپوشان.

(2) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، سود و بركت اين ابرها را بر ما نازل فرما، و آزار و زيانشان را از ما دور ساز، و از آنها به ما آفت و بيمارى مرسان، و بلاء و زيانى بر زندگى ما مفرست.

(3) بار خدايا! اگر آن ابرها را براى عذاب و كيفر برانگيخته‌اى، و از روى خشم فرستاده‌اى، پس ما از خشم و غضبت به تو پناه مى‌بريم، و براى طلب عفو و بخشش به درگاه تو زارى مى‌كنيم، پس خشم را متوجه مشركين گردان، و آسياى عقوبت را بر ملحدان به چرخش درآور.

(4) بار خدايا! خشكى زمينهاى ما را با سقايت برطرف فرما، و وسوسه را از دلهاى ما با رزق و روزيت بزداى، و ما را از خود به غير خود مشغول و سرگرم مكن، ماده و اساس بر و نيكى خودت را از همه‌ى ما قطع منما، زيرا غنى كسى است كه تو او را بى‌نياز فرمايى، و سالم كسى است كه تو او را از بلا نگاه دارى.

(5) چون هيچكس در برابر تو قدرت دفاع ندارد، و از خشم و غلبه‌ى تو كسى امكان امتناع نمى‌يابد، تو هر چه بخواهى درباره هر كه بخواهى حكم مى‌كنى، و به آنچه اراده كنى درباره‌ى هر كه اراده كنى فرمان مى‌دهى.

(6) تو را حمد و سپاس كه ما را از بلاء نگه داشتى، و تو را سپاس بر آن نعمت‌هائى كه به ما بخشيده‌اى، سپاسى كه سپاس سپاسگزاران را پشت سر اندازد، و زمين و آسمانش را پر سازد

(7) زيرا توئى بخشنده نعمتهاى سنگين، هبه كننده‌ى نعمتهاى بزرگ، پذيرنده‌ى ستايش اندك، پاداش دهنده‌ى سپاس كم، نيكوكار، خوش رفتار و صاحب نعمتى، معبودى جز تو نيست، بازگشت همه به سوى تو است.