دعای 36 ( دعا هنگام نظر به ابر و برق و شنیدن بانگ رعد ) ترجمه علی نقی فيض الاسلام اصفهانی

(1) بار خدايا اين برق و رعد (يا اين ابر و برق يا اين ابر و رعد) دو نشانه‌ى از نشانه‌هاى تو و دو خدمتگزار از خدمتگزاران تواند كه در فرمانبرى از تو به رساندن رحمت سوددهنده يا عذاب زيان رسان مى‌شتابند، پس به سبب آنها باران ضرر و زيان (بارانى كه ساختمانها و كشتزارها را ويران نمايد) بر ما مبار، و رخت بلاء و گرفتارى بر ما مپوشان (ما را به تنگى در زندگى و بى‌آذوقه‌گى گرفتار مكن)

(2) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و سود اين ابرها و بركت و فزونى نيكى آنها را بر ما فروفرست، و آزار و زيانشان را از ما بگردان، و در آنها به ما بيمارى مرسان، و بر آنچه زندگانى ما به آنها وابسته است آفتى مفرست‌

(3) بار خدايا اگر آن ابرها را براى عذاب و كيفر برانگيخته‌اى و از روى خشم (دور ساختن رحمتت از ما) فرستاده‌اى پس ما از خشمت به تو پناه مى‌بريم، و براى درخواست عفو و گذشتت به درگاه تو زارى مى‌كنيم، پس خشم را به كفار بگردان، و آسياى عذابت را بر آنانكه جز تو را مى‌پرستند به گردش درآور

(4) بار خدايا خشگى (زمينهاى) شهرهاى ما را به آب دادن (باران فرستادن) خود زايل گردان، و وسوسه و انديشه‌ى بد (يا كينه يا دشمنى يا خشم) دلهامان را با روزى دادن خويش بيرون نما، و ما را از خود به ديگرى مشغول و سرگرم مكن، و فزونى پيوسته‌ى احسانت را از همه‌ى ما (خداپرستان) جدا مساز، زيرا غنى و بى‌نياز كسى است كه تو او را بى‌نياز كرده‌اى، و سالم و بى‌گزند كسى است كه تو او را ( از آسيبها) نگاه داشته‌اى‌

(5) چون نزد كسى جز تو (از هر پيشامدى) دفاع و بازگردانيدنى نيست، و نه در كسى از غلبه‌ى تو امتناع و بازداشتنى است، زيرا به هر چه خواسته بر هر كه خواهى فرمان مى‌دهى، و به آنچه اراده كرده درباره‌ى هر كه اراده كنى حكم مى‌كنى (بى‌آنكه چيزى تو را بر آن باعث شود، يا تو را از آن مانع گردد)

(6) پس تو را است سپاس بر آنكه ما را از بلاء و آسيب نگاه داشتى، و تو را است سپاس بر نعمتهائى كه به ما بخشيده‌اى، سپاسى كه سپاس سپاسگزاران را پشت سر گزارد (بر سائر سپاسها برترى داشته و از روى اخلاص باشد) سپاسى كه زمين و آسمان خدا را پر سازد (بسيار و بى‌اندازه باشد)

(7) زيرا توئى بسيار نعمت‌دهنده و بسيار بخشاينده‌ى نعمتهاى بزرگ، پذيرنده‌ى سپاس اندك، پاداش‌دهنده‌ى سپاس كم، نيكوكار خوشرفتار، داراى فضل و احسان، جز تو خدائى نيست (شايسته‌ى اين صفات نمى‌باشد) مرجع و بازگشت به سوى تو است (مرجع كارها به جائى است كه كسى جز تو قادر بر سود، زيان، امر، و نهى نيست).