دعای 36 ( دعا هنگام نظر به ابر و برق و شنیدن بانگ رعد ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، همانا كه اين دو نشانه‌ى آشكار از نشانه‌هاى قدرت تو و اين دو خدمتگزار از خدمتگزاران تواند كه براى رساندن رحمت سودمند يا رنج زيانمند فرمانبرانى شتابنده‌اند. پس با آن دو، باران زيان و تباهى بر ما مباران و جامه‌ى بلا بر ما مپوشان‌

(2) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و سود اين باران را بر ما فرود آور و بركت آن را بر ما نثار فرماى و رنج و زيانش را از ما بگردان و با آن به ما گزندى مرسان و بر معيشت ما آسيبى مفرست‌

(3) بار خدايا، اگر اين ابر را به عذاب ما برانگيخته‌اى و از روى خشم فرستاده‌اى، پس همانا كه از خشم تو از تو زينهار مى‌جوييم و به زارى بخشايش مى‌طلبيم. پس خشم خود بر مشركان فرود آر و آسياى عذاب بر سر ملحدان به گردش درآور

(4) بار خدايا، خشكى و بى‌بارى سرزمين‌هاى ما را با ريزش باران خود از ميان ببر و روزى ما را برسان و اندوه از دل و جان ما بران و چنان كن كه از تو جز به تو مشغول نباشيم و سرچشمه‌ى احسان خويش را از هيچ يك از ما دريغ مدار. همانا كه توانگر تنها اوست كه تو وى را بى‌نياز گردانى و تندرست تنها او كه تو او را بپايى‌

(5) هيچ كس را وسيلتى نيست كه مانع عذاب تو گردد و هيچ كس را از خشم تو مجال سرباز زدن نباشد. هر حكم كه خواهى و بر هر كس كه اراده فرمايى برانى و هر سرنوشت كه در مورد هر كس بخواهى رقم زنى‌

(6) پس تو را سپاس بر آنچه ما را از بلا نگاه مى‌دارى و تو را شكر بر نعمتهايى كه بر ما ارزانى مى‌فرمايى. سپاسى كه سپاس سپاسگزاران را واپس گذارد، سپاسى كه زمين و آسمان تو را سرشار سازد

(7) همانا كه تو عطاياى بس گران مى‌بخشى و نعمتهاى بس بزرگ موهبت مى‌كنى، سپاس اندك را مى‌پذيرى و شكر اندك را پاداش مى‌دهى، كار تو نيكو و فعل تو جميل است. تويى صاحب همه نعمتها، و جز تو معبودى نيست و بازگشت همه به سوى توست.