دعای 36 ( دعا هنگام نظر به ابر و برق و شنیدن بانگ رعد ) ترجمه محیی الدين مهدی الهی قمشه ای

(1) اى خداى بزرگ به حقيقت اين رعد و برق آسمانى دو نشان از آيات قدرت و دو خدمتگزار از خادمان درگاه تواند در طاعتت به رحمت نافع باريدن بر خلق يا باران قهر و غضب مضر مبادرت مى‌كنند پس (اى خداى مهربان كرم كن و) بر ما به واسطه اين رعد و برق باران غضب مبار و جامه‌ى ابتلاء و محنت و الم بر ما مپوشان.

(2) باز پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود و رحمت فرست و از اين ابر (و رعد و برق)ها بر ما امت و خير و بركتشان را نازل فرما و رنج و آفت و زيانشان را از ما دور ساز (يعنى اى خدا از لطف و كرمت نفع و خير و بركت از اين باران بر ما و بر كشت و زرع و قنوات و حيوانات ما نصيب فرما و از ضرر و آفاتش مزارع و مواشى ما را محفوظ دار) و بر محصول زراعت ما كه وسيله‌ى معاش ماست آفت و نقص و عيب نفرست‌

(3) اى خدا و اگر اين باران را براى قهر و انتقام فرستاده‌اى ما از قهر و انتقامت به درگاه رحمتت پناه مى‌بريم و با تضرع و زارى درخواست عفو و بخشش مى‌كنيم پس پروردگارا تو قهر و غضب را از ديار ما موحدان و اهل ايمان به جانب ديار مشركان باز گردان (كه ما اهل توحيد) از قهر تو بر لطفت برديم پناه اى دوست- ما را تو خود اى سلطان تعليم دعا كردى)

(4) پروردگارا تو به سقايت و آبيارى رحمتت بلاد و ديار (و كشت و زرع) ما را سيراب گردان و از دل ما وسوسه رزق را دور ساز (و به رزق مقدر خود) خيال ما را مطمئن ساز تا چشم ما به اسباب رزق در ابر و باران و كشت و زرع و سعى و كار خودمان هم نباشد و تو را به يقين روزى بخش بندگان و رافع جميع حوائج انسان دانيم تا وساوس و اوهام شيطانى در امر رزق و غير آن از دل ما دور گردد و بعلم‌اليقين تمام امور عالم از رزق و آجال و آمال همه را به حسن عنايت ازلى و مشيت حتمى تو بى‌هيچ شك و ريب مربوط دانيم و زنگار شكوك و ارتياب از آئينه دلهاى ما بكلى پاك گردد) و ما را از توجه به حضرتت مشغول غير مگردان (و به شهود وجود مسبب الاسباب از توجه به اسباب بى‌نيازمان گردان و چنان حجاب ظلمانى خلق و نورانى تقدير را از مقابل چشم باطن ما برانداز كه در عالم آفرينش ما موثرى و مدبرى و سلطانى جز تو نبينيم و به زبان دل گوئيم (ما به تو داريم و بس چشم نياز اى حبيب- در گه جود تو است بر همه باز اى حبيب هيچ شاهى را قدير هست و بود- جز تو نشناسيم در ملك وجود) و از ما اصل بر و احسان خود را منقطع مگردان كه اى خدا هر كس را تو غنى و بى‌نياز كنى بى‌نياز است (و بدون احسانت همه فقير محض‌اند) و هر كه را تو از حوادث عالم محفوظ دارى در امن و امانست (و بدون حفظ تو همه عالى و دانى قوى و ضعيف هدف تير بلا و حوادثند)

(5) جز تو كسى را قدرت دفاع از حوادث نيست و هم از سطوت و قهر و قدرتت كسى را ياراى سركشى و مقاومت نخواهد بود توئى تنها كسى كه به هر چه خواهى و بر هر كه خواهى حكمت نافذ است و هر حكم خواهى در حق هر كه خواهى اجرا مى‌كنى.

(6) بارى اى پروردگار من تو را حمد و ستايش مى‌كنم بر آنچه ما را از بلاهاى عالم حفظ كردى و سپاس مى‌گويم بر آنچه از نعم عالم به ما عطا كردى آن چنان حمد و سپاسى كه جانشين حمد تمام ستايش‌كنندگان عالم (از انس و جن و ملك) گردد حمدى كه زمين و آسمان را مملو از حمد (و ذكر اوصاف جمال و جلال) حضرتت سازد

(7) كه اى پروردگار همانا توئى عطا بخش خلق به عطاهاى بزرگ و بخشنده بى‌عوض به نعمتهاى عظيم توئى كه حمد و سپاس اندك بندگان را (پاداش عطاى بى‌شمار و نعمت بى‌حساب خود) مى‌پذيرى توئى صاحب احسان و نيكوئى به بندگان و داراى عطا و نعم (بى‌پايان) خدائى جز تو يكتا خداى عالم نيست و بازگشت تمام اهل عالم به سوى (درگاه رحمت و عنايت بى‌انتهاى) حضرتت خواهد بود.