دعای 36 ( دعا هنگام نظر به ابر و برق و شنیدن بانگ رعد ) ترجمه لطیف راشدی

(1) خدايا! رعد و برق، دو نشانه از آيات تو و دو خدمتگزار از خدمتگزاران تو هستند كه براى انجام دادن فرمان تو براى رحمت سودمند و يا عذاب زيان‌بخش مى‌شتابند؛ پس به وسيله‌ى آن دو، باران عذاب بر سر ما مباران و لباس بلا بر ما مپوشان.

(2) خداوندا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و سود و بركت اين ابرها را بر ما نازل بفرما و آزار و ضرر و زيان آنها را از ما دفع نما و به وسيله‌ى‌شان به ما آفتى مرسان و بر معيشت ما از سوى آنها آسيب وارد مكن.

(3) الهى! اگر اين ابر را براى عقوبت و عذاب برانگيخته‌اى و از روى خشم فرستاده‌اى، پس ما از غضبت به تو پناه مى‌آوريم و براى تقاضا كردن عفو و بخششت به درگاه تو گريه و زارى مى‌كنيم؛ پس غضب خود را به سوى مشركين متوجه كن و سنگ آسياى عقوبتت را نسبت به ملحدين بچرخان.

(4) پروردگارا! خشكى سرزمينمان را با آبيارى خود برطرف نما و وسوسه‌ى فكرمان را با روزى خود محو كن و ما را به غير خود سرگرم منما و منبع احسان خود را از ما دريغ مفرما، زيرا كسى بى‌نياز است كه تو بى‌نيازش نمايى و كسى سالم است كه تو نگاهش دارى.

(5) هيچ كس را در مقابلت، توان دفاع نيست و احدى در برابر قهر و سلطه‌ات مقاومت نمى‌تواند و به هر كه بخواهى هر حكمى را مى‌توانى جارى كنى و آنچه را كه اراده مى‌كنى، درباره‌ى هر كه باشد، فرمان دهى.

(6) حمد و سپاس، تو راست كه ما را از بلا نگاه داشتى؛ تو را شكر و سپاس كه به ما نعمت‌ها عطا فرمودى، چنان حمدى كه بر ديگر حمدها برترى داشته باشد، حمد و سپاسى كه آسمان و زمين را پر كند.

(7) (خدايا!) به درستى كه تو نعمتى عظيم مى‌بخشى و نعمت‌هايى بزرگ عطا مى‌كنى؛ حمد و سپاس كم را قبول مى‌نمايى و شكرگزارى اندك (ما) را مى‌پذيرى، نيكوكار و خوش رفتار و بخشنده‌اى، خدايى جز تو نيست و بازگشت همه به سوى توست.