دعای 36 ( دعا هنگام نظر به ابر و برق و شنیدن بانگ رعد ) ترجمه عبدالحسین موحدی

(1) بار الها، اين ابر و برق، دو نشان از نشانهاى تو، دو خدمتگزار از خدمتگزاران تواند كه در مقام فرمانبردارى‌ات، به آوردن رحمتى سودبخش يا عقوبتى زيان بار مى‌شتابند پس به آن دو باران عذاب بر ما مبار و لباس محنت بر ما مپوشان‌

(2) بار الها، بر محمد و آلش رحمت فرست و منفعت و بركت اين ابرها را بر ما نازل كن و آزار و ضررش را از ما بگردان و ما را در آن آفتى مرسان و بليه‌اى بر معيشتهامان مگمار.

(3) بار الها، اگر اين ابر را براى عقوبت برانگيخته‌اى، و از راه خشم فرستاده‌اى پس ما از غضب به تو پناه مى‌بريم و براى طلب عفوت زارى مى‌كنيم. پس غضبت را متوجه مشركين ساز و آسياى عقوبتت را بر حق ناپرستان به گردش آور.

(4) بار الها، خشكى سرزمينهاى ما را به سقايت خود برطرف ساز و وسوسه‌هاى دلهامان را به ارزاق خود بيرون كن و ما را از خود به غير سرگرم منما. و ماده احسانت را، از همه‌ى ما مبر. زيرا بى‌نياز آن است كه تو او را بى‌نياز كنى. و سالم كسى است كه تو او را (از بلا) نگاهدارى.

(5) زيرا چون از تو بگذرد حمايت و دفاعى و از سطوت و حشمت تو نزد ديگرى پناهى نيست به هر چه بخواهى، و درباره‌ى هر كه بخواهى- حكم مى‌رانى- و به آنچه اراده كنى درباره‌ى هر كه اراده كنى، فرمان مى‌دهى‌

(6) پس تو را سپاس بر آنكه ما را از بلا نگاه داشتى. و تو را شكر، بر آن نعمتها كه به ما عطا كردى: چنان سپاسى كه سپاس سپاسگزاران را پشت سر گذارد. و چنان سپاسى كه آسمان و زمين خداى را پر سازد

(7) زيرا كه توئى منعم مواهب جسيم و بخشايشگر نعمتهاى عظيم و پذيرنده‌ى سپاس مختصر و شكر كم و نيكوكار و خوشرفتار و صاحب نعمت هيچ خدائى جز تو نيست بازگشت به سوى توست.