ترجمه نهج البلاغه، ص: 111

خواسته های بندگان تمام نشود، زيرا او بخشنده ای است كه درخواست خواهندگان از او نمی كاهد، و اصرار و دعای اصرار كنندگان او را بخيل ننمايد.

ای پرسش كننده، به دقّت بنگر، آنچه را قرآن از صفات خدا تو را به آن راهنمايی می كند پيروی كن، و از نور هدايت قرآن بهره مند شو. و آنچه را كه شيطان توم را به ياد گرفتن آن واداشته از آنچه كه در قرآن بر تو لازم نگشته، و در سنّت پيامبر صلی الله عليه و آله و ائمّه اثری نيامده، علمش را به خدای سبحان واگذار، كه نهايت حق خداوند بر تو همين است. و آگاه باش كه استواران در دانش آنانند كه خداوند آنان را با اقرار به كلّ آنچه از آنها پنهان است و تفسيرش برای آنان روشن نيست، از ورود در ابواب و سراپرده های اسرار پنهانی بی نياز فرموده، و اعترافشان را به ناتوانی از رسيدن به آنچه كه ادانش آنها به آن احاطه ندارد ستوده، و ترك تعمّق آنان را در چيزی كه بحث از حقيقت آن را امر نفرموده استواری در علم ناميده. پس به همان اندازه كه خداوند دانستن آن را مجاز دانسته اكتفا كن، و عظمت خداوندی را با ترازوی عقلت اندازه مگير، كه دچار هلاكت خواهی شد.

او توانايی است كه اگر همه اوهام برای شناخت نهايت قدرتش پيشرفت كنند، انديشه های به دور از وساوس شيطانی بخواهند اعماق غيوب ملكوتش را دريابند، و دلها برای به دست آوردن چگونگی صفاتش عاشقانه بكوشند، و عقلها در نهايت دقت در آنجا كه به درك صفاتش نمی رسند به شناخت ذاتش برخيزند، همه و همه را پس زده در حالی كه آنها همه راهها و تاريكيهای عوالم غيب را سير كرده، برای خلاص خود روی به درگاه او آورده اند، عاقبت از اين راه برگشته در حالی كه اعتراف دارند به اينكه پيمودن راه و بيراه، رسيدن به عمق معرتفش ميسّر نيست، و هيچ خاطره ای برای اندازه زدن جلال عزّتش، بر قلب انديشمندان خطور نمی كند. خدايی كه آفريده ها را به وجود آورد بدون اينكه از نقشه ديگری اقتباس