ترجمه نهج البلاغه، ص: 32

كند، و به آيات قرآن مردم را از هلاكت برحذر داشته، و از عواقب معصيت بترساند، رسالت او به وقتی بود كه مردم دچار فتنه ای بودند، كه ريسمان دين از اثر آن گسسته، و پايه های يقين متزلزل، و صل دين گرفتار اختلاف، و همه امور در هم ريخته بود، راه رهايی بر مردم تنگ، و مصدر هدايت پوشيده، چراغ راهنما خاموش، و گمراهی نسبت به همه فراگير بود. خدا نافرمانی، و شيطان ياری می شد، ايمان ورشكسته، پايه هايش فرو ريخته، نشانه هايش متغير و ناشناخته، راههايش ويران و پوشيده، و آثار جاده هايش از بين رفته بود. آثار شيطان به وسيله پيروانش به كار افتاده، و پرچمش برافراشته شده بود، در فتنه هايی كه همچون حيوان چموش آنان را لگدمال می كرد، و زير سم خود می كوبيد، و باز هم (به انتظار فتنه ای بيش) بر سر سُم خود ايستاده بود. در آن فتنه سرگردان و حيران و نادان و دچار حيله شيطان بودند. آن بزرگوار در بهترين خانه و كنار بدترين همسايگان كه خوابشان بيداری، و سرمه چشمشان اشك سوزان بود، جای داشت، در سرزمينی می زيستند كه آگاهشان دهانش دوخته، و نادانشان به تخت عزت نشسته بود.

قسمتی از آن درباره آل پيامبر عليهم السّلام است

اهل بيت رسول، جايگاه راز حق، و پناهگاه برنامه يزدان، و ظرف علم رحمان، و مرجع دستور خدا، و مخازن كتابهای پروردگار، و كوههای پشتوانه دين الهی اند.

به وسيله آنان، كژيهای دين را راست، و لرزش بدنه آيين را آرام نمود.

قسمتی از آن درباره قومی ديگر

مخالفان حق بذر نافرمانی و انحراف پاشيدند، و آب فريب پای آن ريختند،