ترجمه نهج البلاغه، ص: 112

نمايد، يا در به وجود آوردن آنها از به وجود آورنده ای پيش از خود الگو بردارد.

و به اندازه ای از ملكوت قدرتش، و از شگفتی هايی كه آثار حكمتش گويای آن است، و از اعتراف نياز خلق به آنچه كه با قدرتش آن را حفظ می كند به ما ارائه فرموده كه ما را به قيام دليل قطعی بر معرفت و شناختش راهنمايی نموده است. در ساخته های بديعش آثار صنع، و نشانه های حكمتش آشكار است، از اين رو آنچه آفريده حجّت و دليلی بر وجود اوست، و اگر موجودی بی زبان باشد تدبير او در وجود آن موجود برهان گويايی بر وجود او، و دليلی محكم بر آفرينندگی ذات پاك اوست.

و شهادت می دهم: كه آن كس كه تو را به مخلوقی دارای اعضای مختلف، و مفصلهای به هم پيوسته، كه به تدبير حكمتت در لابلای پوست و گوشت پنهان است تشبيه كند، در غيب وجودش خالی از معرفت توست، و قلبش به اين معنا كه برای تو هرگز شبيهی نيست يقين پيدا نكرده، و گويا متن بيزاری جستن پيروان از رهبران باطل خود در قيامت نشنيده كه می گويند: «به خدا قسم ما در گمراهی آشكاری بوديم، كه شما را با پروردگار جهانيان برابر می كرديم».

آنان كه غير تو را با تو برابر دانستند دروغ گفتند، كه تو را به بت های خود تشبيه كردند، و به سبب اوهام غلط خويش صفات آفريده ها را به تو بستند، و با انديشه های پست خود تو را مانند اجسام دارای اجزا دانستند، و به عقل ناقصشان تو را همانند مخلوقات كه مركب از قوای مختلفند شناختند. و شهادت می دهم كه كسی كه تو را با چيزی از آفريده هايت مساوی دانست برايت نظير قائل شده، و آن كه برايت نظير قائل شود كافر است به آنچه آيات محكم به بيان آنها نازل شده، و دلائل آشكارت بدان گوياست. و شهادت می دهم كه نهايتی و حدّی در عقلها برای تو نيست كه در مجرای وزش تفكّرات آن عقول در كيفيت خاصی قرارگيری،