ترجمه نهج البلاغه، ص: 30

او و خاندانش باد) و آن حضرت (به وقت انتقال به آخرت) هر آنچه را انبياء گذشته در امت خود به وديعت نهادند، در ميان شما به وديعت نهاد، كه پيامبرانْ، امّت ها را بدون راه روشن، و نشانه پابرجا، سرگردان و رها نگذاشتند.

قرآن و احكام شرعی

اين وديعتْ، كتاب پروردگارتان در ميان شماست، كه حلال و حرامش، واجب و مستحبش، ناسخ و منسوخش، امر آزاد و غير آزادش، خاص و عامش، پندها و امثالش، مطلق و مقيّدش، و محكم و متشابهش را بيان كرد، مبهمش را تفسير نمود، و مشكلاتش را توضيح داد. برابر با پيمانی كه از بندگان گرفته، تحصيل آگاهی به قسمتی از قرآن واجب، و دانستن رموز برخی ديگر از آيات لازم نيست، وجوب احكامی در قرآن معين، و نسخ آن در حديث روشن است، و قسمتی از تكاليف، اجرايش بنا بر سنّتْ واجب، و تركش بنابر قرآن آزاد، وجوب برخی از احكام تا زمانی معين پابرجا، و پس از انقضاء مدتْ زائل شدنی است. بين گناهان كبيره كه بر آن وعده عذاب داده، و معاصی صغيره كه اميد مغفرت در آن است تفاوت گذاشته، و ميان آنچه اجرای اندكش مقبول، و ترك بسيارش آزاد است فرق نهاده.

قسمتی از اين خطبه درباره حج زيارت خانه خود را كه قبله مردم قرار داده بر شما واجب نموده، كه مشتاقان چون چهارپايان به آب رسيده به آن هجوم می كنند، و همانند كبوتران به آن پناه می برند. حج را نشانه خاكساری در برابر عظمت، و اعتراف به عزت خداونديش قرار داد. شنوندگانی از عبادش را برگزيد كه دعوتش را لبيّك گفتند، و سخن او را