دعای 12 ( دعا در اعتراف به گناه و درخواست توبه ) ترجمه حسین عماد زاده اصفهانی

(1) پروردگارا سه خصلت است كه مرا از سوال باز مى‌دارد و يك صفت است كه به مسئلت مى‌كشاند

(2) آنچه باز مى‌دارد درنگ كردن در اطاعت امر تو مى‌باشد در مورد امر تو يا نهى تو، كه فرمودى و شتابان به سوى آن رفته‌ام و همچنين نعمتى را كه بر من انعام فرمودى و من در شكر آن تقصير كرده‌ام. در آتشم بيفكن و نام گنه مبر كه آتش به گرمى عرق انفعال نيست‌

(3) اما آنچه مرا به سوال كردن مى‌كشاند تفضل و رحمت تو مى‌باشد كه هر كسى به دربار تو آيد و حاجتى بخواهد با همه گناه و سياهى نامه باز در حق او از بذل عنايت خود دريغ نمى‌دارى و مى‌فرمائى: بازآ بازآ هر آن چه هستى بازآ گر كافر و گبر و بت پرستى بازآ اين درگه ما درگه نوميدى نيست بازآ بازآ هر آن چه هستى بازآ هر كسى كه به گمان نيكو به دربار تو آيد او را تفضل و احسان مى‌فرمائى همه نعمتهاى خدا در حق بندگان هميشه ابتداء و بى‌توجه به سابقه است زيرا اين از فضل او مى‌باشد. كه ابتدا به كرم و بخشش مى‌كنى قبل از آنكه استحقاق آنها را داشته باشيم.

(4) اكنون من بنده تو، به دربار عز تو ايستاده مانند كسى كه فرمانبردار ذليل باشد و سائلى هستم خوار و ذليل كه به درب خانه تو آمده‌ام و با شرمسارى تمام طلب حاجت مى‌كنم. مثل سوال فقير عيالمند محتاج و بى‌بضاعت،

(5) اين است بنده مقر به معصيت و گناه كه اعتراف مى‌كند تسليم فرمان تو نشده و در هنگام احسان تو شكر و سپاس به جاى نياورده و گردن از طوق بندگى خارج كرده و در همه حال از شكر نعمت تو خالى بوده‌

(6) پروردگارا آيا اقرار من به گناه نفعى براى من در آمرزش دارد آيا اعتراف به تمرد و معصيت خويش سبب نجات من مى‌گردد آيا اعتراف من به قبح اعمالم موجب آمرزشم مى‌شود يا سخط و غضب تو را مى‌افزايد آيا انتقام تو در موقع تقاضاى حاجت اجرا نمى‌شود

(7) پروردگارا تو منزهى از خشم و غضب و انتقام بنده ضعيف و از دربار تو نااميد نمى‌گردم و باب توبه براى من باز است تا دست حاجت به دربار تو دراز است. پروردگارا تو باب توبه را به سوى بندگانت گشودى اين بنده ذليل و عبد خوار و خفيف است اين عبد ستمكار بر نفس خود مى‌باشد كه به پروردگار خود بى‌احترامى كرده‌

(8) و گناهان او بزرگ شده تا همان زشتى گناه بزرگتر شده و به سوى بندگان برگشته. بارالها بندگانت حق تو را نشناختند، و از اطاعت تو سرباز زدند تا مهلت آنها منقضى شد و عمر آنها به سر آمد و يقين كردند كه چه گناهانى بزرگ مرتكب شده‌اند، و اين معاصى دره عميقى بين آنها و تو بوجود آورده و راه را به روى خود بسته‌اند اما باز گريزگاه و ملجا و پناهى جز تو ندارند آنها روى به تو آورده و دست انابه و تضرع و زارى دراز كرده و از روى خلوص نيت توبه مى‌كنند، در اين موقع است كه قلبهاى پاك متوجه عواطف تو مى‌شود و با صداى لرزان و آهسته در حال فروتنى و خشيت به دربار تو عرض حاجت مى‌كنند،

(9) الهى اين قامتهاى منحنى و اين گردنهاى كج و بدن‌هاى لرزان كه مو بر آن راست شده و تا پاى آنها در آب خجالت و عرق غرق شده و بر صورتهاى زرد و گونه‌هاى پريده جارى گشته و تو را مى‌خوانند، از تو استعانت و طلب آمرزش مى‌كنند. پروردگارا تو ارحم الراحمينى، هر چند مكرر به دربار تو بيايند باز به آنها رحم مى‌كنى اى آن كه تو از مهربانها مهربانترى و آمرزنده گناهانى و عفو تو بيشتر از انتقام تو مى‌باشد اى خدائى كه خشنودى تو زيادتر از سخط تو مى‌باشد

(10) اى كسى كه منت به خلق نهاده‌اى برگذشت، اى آن كه عادت داده‌اى بندگان خود را به قبول انابه و توبه و اى آن كه هر كسى از تو اصلاح حال خود بخواهد او را به توبه و انابه اصلاح مى‌فرمائى اى آن كه راضى مى‌شوى به عمل كم و كفايت مى‌كنى امور اندك را به پاداش بسيار، اى آن كه ضامن شدى اجابت دعا را، اى آنكه وعده دادى نفوس ضعيف را به نيكوئى جزا تفضل بفرمائى.

(11) اى پروردگار ارحم الراحمين من گناهكارتر از آن كسى نيستم كه او را آمرزيدى، من ملامت شده‌تر و برده‌تر از آن كسى نيستم كه به سوى خود بار عام دادى.

(12) هم اكنون توبه مى‌كنم به سوى تو در اين مقام مانند توبه مردم پشيمان. مانند توبه كسى كه از فرط گناه پيش نفس خود منفعل و شرمنده هستند

(13) و مى‌دانند گذشت تو بزرگتر از گناه آنان است آن عفو بزرگ است كه گناه بزرگ را مى‌بخشد، و به خاطر آن عظمت توست كه زودتر از گناه درمى‌گذرى اين جرمهاى از حد گذشته در پيشگاه تو كوچك است. دوستترين بندگان تو كسى است كه تكبر و سركشى به دربار تو نكند و نخوت و خودخواهى نورزد و جانب اصرار در استغفار و انابه و توبه داشته باشد. و همواره استغفار كند و توبه نمايد و طلب آمرزش كند.

(14) پروردگارا من بيزارم از گردن كشى و سركشى و پناه به تو مى‌برم از اصرار و پايدارى در گناه و طلب آمرزش مى‌كنم از آستان تو به جرم تقصيرهاى گذشته و استعانت مى‌جويم به تو بر آن چه عاجز مانده‌ام‌

(15) خداوندا رحمت فرست بر محمد آل محمد (ص) و ببخش به من آنچه واجب است بر من براى تو و عافيت ده مرا بر آنچه مستوجب آن هستم، پناه ده مرا از آنچه مى‌ترسند بدكاران از آن. الها تو كمال قدرتى در آمرزش و گذشت، تو به در گذشت از گناه معروفى و براى حاجت من محلى و مامنى غير از تو نيست براى گناه من آمرزنده‌اى جز تو نباشد

(16) من بر خود با چنين اميدى بيم ندارم تو آمرزنده و اهل تقوا و اهل مغفرتى دورد بر محمد و آل محمد (ص). پروردگارا حاجت مرا بر آور و مراد مرا بده و گناه مرا بيامرز و نفس مرا از خوف و وحشت ايمن‌دار تو هستى كه بر همه چيز قادر و توانائى و اين كار بر تو بس آسان است. اجابت كن دعاى مرا اى پروردگارا. آمين يا رب العالمين.