دعای 25 ( دعای پدر و مادر درباره فرزندان ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، بر من منت گذار و فرزندانم را در پناه خود نگهدار و به صالح كردن ايشان و به برخوردارى من از آنان، متنعمم فرماى‌

(2) بار خدايا، زندگانى آنان را دراز گردان و بر كاميابى‌شان از زندگى بيفزاى، كودكانشان را براى من بپرور و برآور و ناتوانشان را نيرومند گردان و به آنان تندرستى بخش و دينشان را موافق حق و اخلاقشان را نيكو فرماى و جان و تنشان و هر چه از امورشان كه به آن عنايت دارم، عافيت بخش و روزى‌شان را به دست من فراخى ده‌

(3) و آنان را نيكوكارانى پرهيزگار و صاحبان بينش و پندپذيران و سربراهان راه خود قرار ده كه دوستاران تو را دوست و نيكخواه و دشمنانت را دشمنان و كينه‌ورزان باشند. چنين باد!

(4) بار خدايا، بازوان مرا به وجود ايشان نيرومند كن و رخنه‌هاى كار مرا به دست آنان بربند و تبار مرا به وسيله‌ى ايشان بسيار گردان و مجلس مرا به وجود آنان بياراى و يادم را به آنان زنده‌دار و در غيبت من كارم را به وسيله‌ى آنان كفايت كن و به دست آنان به برآمدن نيازم يارى ده و آنان را دوستداران من گردان و مهربانانى چنان كه به راستى و استوارى روى دل به من داشته باشند و سر به فرمان من آورند و نافرمانى نكنند و نسبت به پدر و مادر نافرمانان و بدرفتاران و مخالفان و خطاكاران نباشند

(5) و مرا در تربيت و ادب آموختن و نيكو گرداندن آنان يارى ده، نيز با وجود آن فرزندان، به من فرزندان ذكور بخش و در اين كار خيرى نصيب من كن و آنان را در آنچه از تو مى‌خواهم ياور من قرار ده‌

(6) و مرا و فرزندان مرا از شيطان رجيم در پناه خود نگاهدار، كه همانا تو ما را آفريده‌اى و به كار شايسته فرمان داده‌اى و از كار ناشايست باز داشته‌اى و شيفته‌ى پاداش فرمانبرى خود كرده‌اى و از مجازات نافرمانى بيم داده‌اى و ما را دشمنى آفريده‌اى كه با ما نيرنگ بازد و او را بر ما چيره گردانيده‌اى و ما را به آن حد بر او چيرگى نداده‌اى و سينه‌ى ما را خانه‌ى او كرده‌اى و او را در رهگذار خون ما روانه ساخته‌اى. اگر ما غافل نشينيم او غافل ننشيند و اگر ما فراموش كنيم او فراموش نكند. ما را از عقاب تو ايمنى مى‌دهد و از غير تو مى‌ترساند

(7) اگر به كارى زشت همت گماريم ما را به آن كار دلير مى‌گرداند و اگر آهنگ كردارى شايسته كنيم ما را از آن باز مى‌دارد، دل آورد و هوس را بر ما عرضه مى‌كند و در راه ما دام شبهه مى‌گسترد. اگر به ما وعده دهد دروغ مى‌گويد و آرزوى ما را برنمى‌آورد و اگر مكر و نيرنگ او را از ما نگردانى ما را گمراه گرداند و اگر از دام او ما را نپايى دچار لغزشمان كند

(8) بار خدايا، پس به قدرت والاى خود زبردستى او را زير دست ما كن، تا به سبب بسيارى نيايش ما به درگاه تو، دست او به روى ما بسته شود و از نيرنگ او در پناه نگاهداشت تو در زمره‌ى بيگناهان باقى بمانيم‌

(9) بار خدايا، همه‌ى خواهشهاى مرا عطا فرماى و نيازهايم را برآور و از اجابت دعا نوميدم مكن، حالى كه ضامن استجابت آن شده‌اى و ميان خود و دعاى من پرده ميفكن، حالى كه خود مرا به دعا كردن فرمان داده‌اى و هر چه كه دنيا و آخرت مرا به اصلاح درآورد به من عنايت فرماى، خواه آن را به ياد داشته باشم يا از ياد برده باشم، خواه ظاهر كنم يا پنهان، آشكار كنم يا در پرده نگاه دارم‌

(10) و در همه‌ى اين احوال به سبب تقاضايى كه تنها از تو مى‌كنم مرا از بندگان شايسته گردان، از آنان كه در درگاهت به مطلوب رسيده‌اند و حاجت روا شده‌اند، از آن مقصود يافتگان كه هيچ چيز مانع آنان نيست كه از ماسواى تو تنها اميد به تو بندند و از همه جز از تو نااميد باشند

(11) از آن زمره كه به پناه آوردن به تو خو كرده‌اند، و از سوداگرى با تو سود برده‌اند و در پناه قدرت و چيرگى تو مى‌زيند و از گستره‌ى كرم تو روزى حلال بر آنان فراخ شده است. آنان كه به بخشش و كرم تو از خوارى به سرافرازى مى‌رسند و از ستم در پناه عدل تو زيست مى‌كنند و به رحمت تو از بلا مى‌رهند و به بى‌نيازى تو از تنگدستى به توانگرى مى‌رسند و در مهد پارسايى و پرهيزگارى در درگاه تو از گناه و لغزش و خطا در دژ تو ايمن‌اند و در سايه‌ى طاعت تو به كار خير و رشد و صواب توفيق مى‌يابند و به قدرت تو ميان آنان و گناهان حايلى ايجاد مى‌گردد و همه‌ى نافرمانيهاى تو را ترك مى‌كنند و در جوار رحمت تو جاى مى‌گيرند

(12) بار خدايا، اين همه را به توفيق و رحمت خود به ما عطا فرماى و ما را از شكنجه‌ى دوزخ پناه ده و همانند آنچه در اين جهان گذرا و آن جهان پايا از تو براى خويشتن درخواستم و براى فرزندانم تقاضا كردم، همه‌ى مسلمانان و گرويدگان را- از مرد و زن- عنايت كن. همانا تويى كه به آفريدگان نزديكى و دعايشان را اجابت مى‌كنى و شنوا و دانايى و بخشايشگر گناهان و آمرزگار گناهكارانى و بى‌اندازه رحيم و مهربان‌

(13) ما را در اين جهان و آن جهان نيكبختى عطا كن و از شكنجه‌ى آتش بپاى!