دعای 25 ( دعای پدر و مادر درباره فرزندان ) ترجمه محمد تقی خلجی

(1) خداوندا! بر من با باقى گذاردن فرزندانم منت گذار و ايشان را براى من و برخوردارى‌ام از آنان، سزاوار و شايسته گردان.

(2) خدايا! عمرشان را دراز و زمان زندگى‌شان را برايم طولانى فرما، و خردسالشان را بالنده و برومند، و ناتوانشان را برايم توانا و نيرومند كن، و تن آنان، عقايد و ايمان و اخلاق و رفتارشان را سالم ساز، و جسم و جانشان را از هر گزند و آسيب، و از هر آنچه كه درباره‌ى آنان از آن انديشناكم، نگاه دار، و روزى آنان را براى من به وسيله‌ى من، فراخى ده.

(3) و آنان را نيكوكارانى با تقوا، و بينايان در امور، قرار ده، چنان كه پندپذير و مطيع فرمان تو باشند، و دوستدار و نصيحت گزار و خيرخواه دوستان تو، و دشمن كينه‌ورز و ستيزه‌جو با همه‌ى دشمنان تو. آمين!

(4) 4- خدايا! بازويم را به حمايت ايشان توانا، و آشفتگى و پريشان حالى‌ام را به سبب ايشان، به صلاح آور، و شمار (تبار) مرا به آنان بسيار، و بزم حضورم را با بودنشان بياراى، و نام و يادم را به وجود ايشان، جاودانه كن، و در نبود و غياب من، كارهايم را به وسيله‌ى ايشان به سامان آور، و در برآوردن نيازهايم، آنان را مددكار من گردان، و آنان را دوستدار و دلبرده‌ى من ساز، تا رو به سوى من آورند و براى من، فرمانبردارى درست كردار باشند، نسبت به من، نافرمانى و بد رفتارى نكنند، و به مخالفت و تبهكارى برنخيزند.

(5) و مرا به پروردن و ادب آموختن و نيكى كردن به آنان، يارى ده، و از جانب خود، علاوه بر ايشان، پسرانى ديگر به من عطا فرما، و آنان را مايه‌ى خير و صلاح من گردان، و در آنچه كه از تو طلب كردم، مددكار من قرارشان ده.

(6) و مرا و نسل مرا از گزند شيطان رانده شده، در پناه خويش درآور؛ چرا كه تو خود، ما را آفريدى، و تو خود، امر و نهى كردى، و به پاداش آنچه فرمان دادى، مشتاق گردانيدى، و از كيفر عصيان، برحذر داشتى؛ و براى ما دشمنى آفريده‌اى كه ما را مى‌فريبد و نيرنگ مى‌دهد، و او را بر ما چيره گرداندى و ما را بر او چنان چيرگى‌اى ندادى (كه بر او پيروز شويم). او را در سينه‌هاى ما جاى داده، در رهگذر خون ما روانش ساختى، به گونه‌اى كه اگر ما از او غفلت ورزيم، او از ما غافل نمى‌ماند، و اگر او را فراموش كنيم، او هرگز ما را از ياد نمى‌برد، و همواره ما را از كيفر تو ايمن مى‌سازد، و از جز تو مى‌ترساند.

(7) گر آهنگ كار زشتى را داشته باشيم، دليرمان مى‌سازد، و چون به انجام دادن كار نيكى همت گماريم، از آن ترسانيده، بازمان مى‌دارد. خود را با گناهان و خواهشهاى نفسانى به ما عرضه مى‌دارد، و در قلمرو باورهايمان، ما را به دام شبهه‌ها در مى‌افكند. اگر وعده‌اى دهد، به آن وفا نمى‌كند، و اگر به آرزوها سرگرم سازد، آنها را برنمى‌آورد. اگر نيرنگ و فريبش را از ما برنگردانى، گمراهمان مى‌كند، و اگر ما را از فساد او مصون ندارى، مى‌لغزاند.

(8) خدايا! به قدرت فراگير خود، او را از چيرگى بر ما بازدار، تا در پرتو بسيارى راز و نياز با تو، شر او را از ما بگردانى، و از كيد و نيرنگش برهانى!

(9) خدايا! هر آنچه كه از تو طلب كردم، عطا فرما، و نيازهايم را برآور، و از اجابت دعاهايم مرا بازمدار؛ چرا كه تو خود، وعده‌ى اجابت فرمودى، و دعايم را از درگاه خود، مستور مدار؛ زيرا كه تو خود، مرا به خواستن، فرمان دادى و هر آنچه را كه دنيا و آخرتم را به صلاح آورد و سامانى نيك بخشد، عطا فرما؛ خواه به ياد داشته باشم يا از ياد ببرم، ظاهر سازم يا پنهان دارم، آشكارا با تو در ميان نهم يا در نهان خود با تو گويم.

(10) و مرا در همه‌ى اين خواهش‌هايى كه از تو نمودم، در جمع اصلاحگران، قرار ده؛ همانان كه به خواسته‌ى خود، شايسته‌اند و به طلب كردن از پيشگاه تو كامياب، كه از توكل بر تو منع نشده‌اند.

(11) از كسانى كه شيوه‌ى آنان، پناه آوردن به توست و سودشان، در سوداگرى با تو، و در پناه عزت و بزرگوارى‌ات جاى گرفته‌اند، و از فضل و احسان تو، روزى حلال و فراوان يافته‌اند، و به سبب بخشش و كرامت تو از خوارى و زبونى گناه رهيده، در عزت طاعتگزارى‌ات آرميده‌اند، و از ستم ستم‌گستران، به عدالت تو پناه جسته‌اند، و از بلاها و گرفتارى‌ها به عافيت و رحمت تو دل سپرده‌اند، و از رنج و درد تنگدستى و درويشى، در سايه‌سار بى‌نيازى و غناى تو آسوده‌اند، و با پرواى از تو، از گناهان و لغزش‌ها و خطاها در امان‌اند، و به بركت فرمانبردارى از تو، به خير و نيكى و رشد و بالندگى و درستى و سداد، توفيق يافته‌اند؛ و از كسانى (قرار ده) كه با مدد از قدرت تو، ميان آنان و گناهان، سدى پولادين به پا داشته شده، و هر آنچه را كه معصيت و نافرمانى توست، ترك گفته‌اند و در جوار قرب تو آرميده‌اند!

(12) خدايا! همه‌ى اينهايى را كه از تو طلب كردم، به توفيق و رحمت خود، عطايم كن، و از عذاب دوزخ، ما را در پناه خود گير، و همانند آنچه را كه براى دنيا و آخرت خويش و فرزندانم طلب نمودم، به همه‌ى زنان و مردان مسلمان و با ايمان، عطا فرما؛ زيرا كه تو به ما نزديكى و نيازها را برمى‌آورى، و هر آوازى و فريادى را مى‌شنوى، و از آنچه در نهان است، آگاهى، و گناهكاران را مى‌آمرزى، و بخشنده و مشفق و مهربانى.

(13) ما را در دنيا و آخرت، نيكى عطا كن و از عذاب آتش دوزخ، دور دار!