دعای 25 ( دعای پدر و مادر درباره فرزندان ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) خدايا بنه منتى بر سرم كرم كرده‌اى باز بنما كرم مرا داده‌اى نعمت بى‌شمار سزد گر بداربى مرا پايدار نگهدار فرزند را بهر من بدارش به دور از بلا و فتن نكوكار و صالح مقدر نما وجودش بهين بهره فرما مرا

(2) ببخشاى اى داور بى‌نياز به آنان به قدرت تو عمر دراز از ايشان اگر خرده، ده پرورش وگر ناتوان كن توانش دهش تو از بهر من اى خداوندگار تن و كيش و خويشان سلامت بدار ببخشاى بر جسم و بر جانشان و از آنچه دارد از ايشان نشان نشاط و سلامت ز كان كرم بدانسان كه هرگز نبينند غم بيفزاى بر رزق آنها ز جود كه دست من ابزار اين طرفه بود

(3) نپوشنده‌ى حق و فرمان‌پذير نكوكار و پرهيزگار و بصير به ياران تو ياور و دوستدار و بر خصم تو دشمن استوار چنان كن كه آيند اينسان به بار خداوندگارا چنين ده قرار خداوندگارا ز من اين دعا به احسان و لطفت روا كن روا

(4) خدايا نظر كن كنون سوى من از آنان قوى ساز بازوى من از ايشان كجى‌هاى من راست كن فزون كن از آنان مرا شاخ و بن بياراى از جمعشان محفلم كه بر پاى دارند اندر دلم چنان كن كه روزى كه من پر كشم كه پا سوى يك مرز ديگر كشم بمانند آنها ز من يادگار بدارند آيين من ماندگار بدانان مرا خواسته كن روان پذيرنده‌ى امر و يارى رسان مبادا كه پويند راه خطا از ايشان گنه خيزد و ناروا

(5) يا به تأديب آنان بده ياريم مبادا در اين كار بگذاريم فزون مرد بخشاى و مرد نكو كز ايشان فزايد مرا آبرو

(6) ببخشا به ما اى خداى رحيم پناهى ز شيطان دون رجيم كه ما را تو آورده‌اى در وجود به نيك و بدى امر و نهى از تو بود كز آنم همه نيكى آيد به بار وز اين دوزخ و خشمت اى كردگار نهادى يكى دشمن از بهر ما كه بر جمله اعضاست فرمانروا به رگهاى ما همره خون روان به راه دل استاده چون رهزنان نيفتد به غفلت چو غافل شويم نخواهد كه دانا و كامل شويم اگر رفت از ياد ما او همى نخواهيم زفتن ز يادش دمى كند ايمن از كيفر آخرى بترساند از رنجش ديگرى

(7) به كار خطامان دليرى دهد هم از كار شايسته سيرى دهد فرستد دل به ما سوى هوس به جانها دهد شبهه را دسترس دهد وعده اما همه نادرست بتابد از آن وعده‌ها روى چست چو گشتيم سرگرم در آرزو دگر كرد راه و بتاباند رو به مكرش نبندى اگر راه را نشاند سر راه ما چاه را نباشى اگر خود نگهدار ما به لغزش كشاند همه كار ما

(8) خدايا به قدرت رسانش شكست كه مكرش نيابد بر اين خلق دست رساند دعا هر زمان ياريم از اين آفت و غم نگهداريم

(9) عطا كن به من آنچه خواهم ز تو كه گر خواهم از تو نكاهم ز تو مرانم به نوميدى از درگهت كه ضامن تو خود بوده‌اى در رهت مرا آنچه خير است انعام كن چه گويم تو را يا نگويم سخن صلاح مرا نه به دلخواه من پسند تو روشن كند راه من چنان كن كه با آنچه دادى مرا به توفيق خود ره گشادى مرا

(10) توكل به ذات تو و اعتماد به ايوان پيروزى‌ام در نهاد مرا در شمار كسانى گذار كه هستند در راه تو پايدار

(11) از آنها كه هر دم به تو رو كنند بجويند امن و به آن خو كنند به سوداى تو سودها برده‌اند به جز نفس كس را نيازرده‌اند پناه از تو جستند و آسوده حال گرفتند روزى فزون و حلال به عزت رسيدند از ياريت ز ذلت رها از نگهداريت پناه از تو جستند از هر ستم ز لطفت رها از بلا و نقم نهادند فقر و توانگر شدند از آن رو كه ساكن بر آن در شدند ز بيم تو از هر گنه در امان ز لغزش جدا و نيالوده جان قدم چون به راه تو بنهاده‌اند به توفيق تو پاك و آزاده‌اند نهادست در بين آنها و شر توان تو سد تا نگيرد گذر رها كرده عصيان و آسوده‌اند كه اندر جوار تو بغنوده‌اند

(12) خداوندگارا به توفيق خويش ببخشاى آمال و آور به پيش خدايا ز دوزخ پناهم بده بدان خلوت انس راهم بده ز تو آنچه را خواستم بهر خويش و يا بهر فرزند اكنون و پيش ز دنيا و عقبى همان و همين ببخشاى بر جمله‌ى مؤمنين قريبى، مجبيبى، سميعى، عليم غفور و رئوف و كريم و رحيم

(13) به دنيا و عقبى ببخشا ثواب ز دوزخ نگهدار و رنج عذاب