دعای 25 ( دعای پدر و مادر درباره فرزندان ) ترجمه ابوالحسن شعرانی

(1) خداوندا بر من منت گذار و فرزندان مرا نگاهدارى كن و آنها را نيكوكار گردان. و مرا از آنها برخوردار دار

(2) خدايا عمر آنها را دراز گردان و اجل آنها را به تاخير انداز و كوچك آنها را برومند و ناتوان آنها را نيرومند كن و آنها را تندرستى بخش و بدين حق و خوى نيكو بارآور و تن و جان آنها را از گزند و آسيب و از هر چه انديشناك باشم درباره‌ى ايشان محفوظ دار و روزى من و روزى آنها را بدست من به فراخى عطا كن‌

(3) و آنان را نيكوكار و پارسا و صاحب بينش و پندپذير و فرمانبردار خود و دوستدار و نيكخواه دوستانت و خصم و بدخواه و كينه‌جوى نسبت به دشمنانت قرار ده.

(4) خدايا بازوى مرا به ايشان سخت گردان و خلل كار مرا بدست آنها مرمت كن شماره‌ى اعوان مرا به ايشان بسيار و بزم مرا بوجود آنها آراسته كن، و نام مرا به سبب آنها جاويد دار، هنگام غيبت من كار مرا بدانها مرتب كن، آنان را در حوائج ياور من گردان و دوستدار و مهربان ساز كه دل سوى من داشته باشند و درستكار و فرمانبردار من باشند نه نافرمان و بدرفتار و مخالف و تبهكار

(5) و مرا يارى كن در پروريدن و ادب آموختن و نيكى كردن با آنها و مرا با ايشان فرزندان نرينه بخش و خير مرا در آن قرار ده و آنان را ياوران من كن در آنچه از تو خواستم.

(6) و من و فرزندان مرا از ديو رجيم در پناه خويش گير، تو ما را آفريدى و امر و نهى فرمودى و به پاداش اوامر خود نويد دادى و از عقاب مخالفت ترسانيدى و براى ما دشمنى هم آفريدى كه ما را فريب و نيرنگ مى‌دهد و او را بر ما چيره ساختى و ما را بر او چنان چيرگى ندادى. جاى او را در سينه‌هاى ما مقرر فرمودى و او را در رهگذر خون ما روان گردانيدى. اگر ما غافل شويم او غافل نشود و اگر ما فراموش كنيم او فراموش نكند. ما را از عقاب تو ايمن مى‌سازد و از غير تو بيم مى‌دهد.

(7) اگر آهنگ كارى زشت كنيم ما را دلير مى‌گرداند و چون قصد كار نيك كنيم ما را باز مى‌دارد، خواهشهاى دل را پيش نظر ما جلوه مى‌دهد و در راه عقائد ما دام شبهه مى‌اندازد. به وعده‌ى خود وفا نمى‌كند و آرزوهاى ما را برآورده نمى‌سازد، و اگر فريب او را از ما باز نگردانى ما را گمراه خواهد كرد و اگر از تباهى او نگاهمان ندارى ما را لغزش مى‌دهد.

(8) پس به قدرت خود او را زبون ساز تا به سبب دعاى بسيار ما دست او را ببندى و به عصمت تو از نيرنگ او مصون مانيم.

(9) خدايا هر چه خواستم از تو به من عطا كن و حوائج مرا برآور و از اجابت نوميد مكن چون تو خود وعده دادى كه دعاى مرا مستجاب كنى و خواسته‌هاى من از تو محجوب نگردد. هر چه شايسته‌ى من است در دنيا و آخرت عطا فرما، به ياد داشته يا فراموش كرده باشم، ظاهر كنم يا پنهان دارم، آشكارا گويم يا به خفيه با تو در ميان نهم.

(10) و مرا در همه حال بنده‌ى شايسته گردان كه از تو سئوال كنم و به مطلوب خود برسم چون آن را از تو خواستم، و از خواسته‌ى خود محروم نشوم چون توكل بر تو كردم.

(11) و محفوظ مانم چون پناه به تو آوردم و در تجارت با تو سود برم و در سايه‌ى عزت تو ايمن باشم و روزى حلال از فضل واسع و جود و كرم تو بر من فراخ شود، از آن مردم كه از خوارى به سبب تو عزت يافتند و از ستم ستمگران به عدل تو پناه بردند و از بلا و گزند به رحمت تو تندرستى جستند و از تنگدستى به گنج تو بى‌نياز گشتند و به تقوى از گناه و لغزش محفوظ ماندند و به خير و راه صواب به طاعت تو رستگار شدند و ميان آنها و گناه به قدرت تو حجابى حائل گشت و نافرمانى را ترك كرده و در پناه تو جاى گرفتند.

(12) خدايا اين همه را به توفيق و رحمت خود به من ارزانى دار و مرا از عذاب دوزخ در پناه خود گير و مانند آنچه من براى خود و فرزندان خود در دنيا و آخرت طلب كردم. به همه مسلمين و مسلمات و مومنين و مومنات عطا كن. تو به بندگان نزديكى و حاجت آنها را برمى‌آورى، هر آوازى را مى‌شنوى و هر راز دل را مى‌دانى. گناهان را مى‌بخشى و گناهكاران را مى‌آمرزى، مهربانى و رحيم.

(13) ما را در دنيا نيكوئى ده و در آخرت نيز و ما را از عذاب آتش نگاهدار.