دعای 25 ( دعای پدر و مادر درباره فرزندان ) ترجمه محمد علی مجاهدی

(1) بارالها! با بقاى (عمر) فرزندانم و اصلاح (نفوس و امور) آنان به خاطر (رعايت حال) من و برخوردارى من از آنان، بر من منت گذار.

(2) بارالها! عمر فرزندان مرا به خاطر من دراز و مدت عمرشان را بسيار گردان، افراد خردسال آنان را براى من پرورش ده و ناتوانيشان را نيرومندى بخش و بدن و دين و اخلاق آنان را به خاطر من از سلامت برخوردار ساز و جان و اندام آنان را و (نيز) از آن چه كه من درباره‌ى آنان انديشناكم از آسيب در امان دار و به خاطر من و به دست من روزى آنان را فزونى ده؛

(3) و فرزندان مرا نيكوكارانى خدا ترس، اهل بينش و شنوا (و پذيراى سخن حق) و فرمانبر خود گردان، و (آنان را) دوستدار و هواخواه و خيرانديش اولياى خود ساز و بدخواه دشمنان خويش قرارشان ده، خداوندا! دعاى مرا درباره‌ى آنان مستجاب فرما.

(4) بارالها! بازوى مرا به وجود فرزندانم توانا، و خللى كه در امور منست به وسيله‌ى آنان بر طرف كن، و تيره و تبار من (و ياران) مرا به وسيله‌ى آنان بسيار ساز و محفل مرا به وجود آنان بياراى، و ياد مرا به وسيله‌ى آنان (در خاطرها) زنده نگاه دار، و امور مرا در غياب من به (دست) آنان به سامان كن، و آنان را درامورى كه به آن نيازمندم يار و ياورم گردان، و نسبت به من دوستدار ومهربان و دلسوزشان بدار تا از روى التفات فرمانم برند و در اطاعت من كوشند، نه نافرمان و بدكردار و مخالف و خطاكار (بار آيند تا به آزار من كوشند)؛

(5) و مرا در پرورش و تربيت و نيكى كردن به فرزندانم يارى ده، و علاوه بر آنان از روى كرامت، فرزندان ذكور (ديگرى) نيز به من عنايت كن و خير مرا در اين انجام اين خواسته قرار ده و آنان را در انجام آن چه از درگاه تو طلب مى‌كنم، يار و ياورم فرما؛

(6) و (بارالها!) مرا و فرزندانم را از (شر) شيطان رانده شده‌ى (از درگاه خويش) حفظ كن چرا كه تو (بودى كه) ما را آفريدى و به ما امر و نهى كردى و به پادش اوامر خويش تشويق و از مكافات مخالفت با خويش بيم‌مان دادى، و براى ما دشمنى مقرر كردى كه در فريبمان كوشد و او را بر ما چيره كردى (در حالى) كه ما را چندان بر او چيرگى نبخشيدى، او را در سينه‌هاى ما مكان دادى و درشريان ما روان ساختى، كه اگر ما از او غافل شويم او از ما غافل نمى‌ماند و اگر ما را فراموش كنيم، او فراموشمان نخواهد كرد، همو كه ما را از مكافات تو ايمن مى‌كند و (نه از تو كه) از غير تو مى‌هراساند.

(7) بارالها! ابليس (همان رانده‌ى درگاه توست كه) اگر به انجام كار نكوهيده اى اهتمام كنيم، ما را جسور و گستاخ مى‌كند، و اگر قصد انجام كار نيكويى كنيم ما را از انجام آن باز مى‌دارد، (و همو) خواهشهاى نفسانى را در نظرمان جلوه مى‌دهد (و ما را مى‌فريبد) و در راه (باورهاى دينى) ما دام شبه و ترديد مى‌گسترد، اگر به ما وعده دهد به آن وفا نمى‌كند و اگر به چيزى نويدمان دهد از انجام آن سر باز مى‌زند، (خدايا!) اگر تو (شر) فريب شيطان را از ما دورمان نسازى، گمراهمان خواهد كرد، و اگر تو از (دام) فساد و تباهى او دورمان نگردانى، ما را به خطا و لغزش سوق خواهد داد.

(8) پس (بارالها!) توانايى و سلطه‌ى شيطان را (اينك) با قدرت و تسلط خود، از ما دور ساز تا آنكه به خاطر بسيارى دعاهايمان (براى هميشه) (شر) او را از ما باز داشته و در پناه تو از نيرنگ او در امان مانيم و در زمره‌ى بيگناهان درگاهت قرار گيريم.

(9) بارالها! هر چه را كه از تو طلب كردم به من عطا كن و خواسته‌هاى مرا بر آور و مرا از اجابت دعاهايم نوميد مگردان چرا كه تو استجابت دعا را وعده كرده‌اى، و دعاى مرا از درگاه خويش در پرده‌ى حجاب ميفكن و از اجابت باز مدار چرا كه تو به دعايم فرمان داده‌اى، (خداوندا!) هر چه در دنيا موجب اصلاح امور منست به من عنايت كن اعم از آن كه آنها را به خاطر داشته و يا فراموش كرده باشم، يا آنها را اظهار كرده و يا پنهان داشته، و يا آنكه آشكارا بر زبان آورده و يا در خلوت پنهان با تو در ميان نهاده باشم؛

(10) و (بارالها!) مرا در تماتى حالات از بندگان سزاوار و در خور درگاه خويش گردان كه به خاطر درخواستشان از تو، به درخواست خويش نايل آمدند و از خواسته‌ى خويش محروم نشدند چرا كه به (لطف و عنايت) تو اعتماد كردند.

(11) (بارالها! مرا) از آن گروه (قرار ده) كه به روى آوردن به درگاه تو خو گرفته‌اند و از سوداى با تو سود سرشارى نصيب خود كرده‌اند، هم آنان كه در پناه عزت مقيمند و از دولت جود و كرم تو از (گستره‌ى) فضل گسترده‌ى تو، روزى حلال و فراوانى يافته و در اثر عنايت تو از (حضيض) ذلت و خوارى به (اوج) عزت رسيده، و از ستم (بيدادگران) به پيشگاه عدل تو پناه آورده‌اند، و از (آسيب) بلا به خاطر رحمت (بى منتهاى) تو جان بدر برده‌اند، و از (دولت) بى نيازى تو از (محنت) فقر و تنگدستى رهيده و به توانگرى رسيده‌اند، و به خاطر تقواى آن از (ورطه‌ى) گناه و لغزش مصون مانده، و در اثر طاعت تو به خير و صواب توفيق يافته‌اند، و به قدرت تو در ميانه‌ى آنان و گناهان حجابى حايل آمده، (تا آن جا كه) هر گونه نافرمانى را رها كرده و در جوار رحمت تو جاى گرفته‌اند.

(12) بارالها! همه‌ى اين خواسته‌ها را به توفيق و رحمت خود ارزانى ما كن و ما را از عذاب دوزخ در امان دار و تمامى آن چه را كه براى خود و فرزندانم از درگاه تو درخواست كردم به عموم مردان و زنان مسلمان، و مردان و زنان با ايمان، در اين جهان و آن جهان عنايت فرما، چرا كه تو (به بندگان خود) نزديكى، و خواسته‌ى آنان را اجابت مى‌كنى، و شنوا و دانا و بخشاينده‌ى (گناهانى) و دلسوز و مهربان؛

(13) و ما را در اين دنيا خسته و در آن دنيا (نيز) حسنه عطا كن و از عذاب و شكنجه‌ى آتش (دورخ) نگاهمان دار.