وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ لِوُلْدِهِ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ
دعاى امام دربارهى فرزندانش (عليهم السلام)
﴿1﴾
اللَّهُمَّ وَ مُنَّ عَلَيَّ بِبَقَاءِ وُلْدِي وَ بِإِصْلَاحِهِمْ لِي وَ بِإِمْتَاعِي بِهِم .
(1) بارالها! با بقاى (عمر) فرزندانم و اصلاح (نفوس و امور) آنان به خاطر (رعايت حال) من و برخوردارى من از آنان، بر من منت گذار.
﴿2﴾
إِلَهِي امْدُدْ لِي فِي أَعْمَارِهِمْ ، وَ زِدْ لِي فِي آجَالِهِمْ ، وَ رَبِّ لِي صَغِيرَهُمْ ، وَ قَوِّ لِي ضَعِيفَهُمْ ، وَ أَصِحَّ لِي أَبْدَانَهُمْ وَ أَدْيَانَهُمْ وَ أَخْلَاقَهُمْ ، وَ عَافِهِمْ فِي أَنْفُسِهِمْ وَ فِي جَوَارِحِهِمْ وَ فِي كُلِّ مَا عُنِيتُ بِهِ مِنْ أَمْرِهِمْ ، وَ أَدْرِرْ لِي وَ عَلَى يَدِي أَرْزَاقَهُمْ .
(2) بارالها! عمر فرزندان مرا به خاطر من دراز و مدت عمرشان را بسيار گردان، افراد خردسال آنان را براى من پرورش ده و ناتوانيشان را نيرومندى بخش و بدن و دين و اخلاق آنان را به خاطر من از سلامت برخوردار ساز و جان و اندام آنان را و (نيز) از آن چه كه من دربارهى آنان انديشناكم از آسيب در امان دار و به خاطر من و به دست من روزى آنان را فزونى ده؛
﴿3﴾
وَ اجْعَلْهُمْ أَبْرَاراً أَتْقِيَاءَ بُصَرَاءَ سَامِعِينَ مُطِيعِينَ لَكَ ، وَ لِأَوْلِيَائِكَ مُحِبِّينَ مُنَاصِحِينَ ، وَ لِجَمِيعِ أَعْدَائِكَ مُعَانِدِينَ وَ مُبْغِضِينَ ، آمِينَ .
(3) و فرزندان مرا نيكوكارانى خدا ترس، اهل بينش و شنوا (و پذيراى سخن حق) و فرمانبر خود گردان، و (آنان را) دوستدار و هواخواه و خيرانديش اولياى خود ساز و بدخواه دشمنان خويش قرارشان ده، خداوندا! دعاى مرا دربارهى آنان مستجاب فرما.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ اشْدُدْ بِهِمْ عَضُدِي ، وَ أَقِمْ بِهِمْ أَوَدِي ، وَ كَثِّرْ بِهِمْ عَدَدِي ، وَ زَيِّنْ بِهِمْ مَحْضَرِي ، وَ أَحْيِ بِهِمْ ذِكْرِي ، وَ اكْفِنِي بِهِمْ فِي غَيْبَتِي ، وَ أَعِنِّي بِهِمْ عَلَى حَاجَتِي ، وَ اجْعَلْهُمْ لِي مُحِبِّينَ ، وَ عَلَيَّ حَدِبِينَ مُقْبِلِينَ مُسْتَقِيمِينَ لِي ، مُطِيعِينَ ، غَيْرَ عَاصِينَ وَ لَا عَاقِّينَ وَ لَا مُخَالِفِينَ وَ لَا خَاطِئِينَ .
(4) بارالها! بازوى مرا به وجود فرزندانم توانا، و خللى كه در امور منست به وسيلهى آنان بر طرف كن، و تيره و تبار من (و ياران) مرا به وسيلهى آنان بسيار ساز و محفل مرا به وجود آنان بياراى، و ياد مرا به وسيلهى آنان (در خاطرها) زنده نگاه دار، و امور مرا در غياب من به (دست) آنان به سامان كن، و آنان را درامورى كه به آن نيازمندم يار و ياورم گردان، و نسبت به من دوستدار ومهربان و
دلسوزشان بدار تا از روى التفات فرمانم برند و در اطاعت من كوشند، نه نافرمان و بدكردار و مخالف و خطاكار (بار آيند تا به آزار من كوشند)؛
﴿5﴾
وَ أَعِنِّي عَلَى تَرْبِيَتِهِمْ وَ تَأْدِيبِهِمْ ، وَ بِرِّهِمْ ، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ مَعَهُمْ أَوْلَاداً ذُكُوراً ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ خَيْراً لِي ، وَ اجْعَلْهُمْ لِي عَوْناً عَلَى مَا سَأَلْتُكَ .
(5) و مرا در پرورش و تربيت و نيكى كردن به فرزندانم يارى ده، و علاوه بر آنان از روى كرامت، فرزندان ذكور (ديگرى) نيز به من عنايت كن و خير مرا در اين انجام اين خواسته قرار ده و آنان را در انجام آن چه از درگاه تو طلب مىكنم، يار و ياورم فرما؛
﴿6﴾
وَ أَعِذْنِي وَ ذُرِّيَّتِي مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ ، فَإِنَّكَ خَلَقْتَنَا وَ أَمَرْتَنَا وَ نَهَيْتَنَا وَ رَغَّبْتَنَا فِي ثَوَابِ مَا أَمَرْتَنَا وَ رَهَّبْتَنَا عِقَابَهُ ، وَ جَعَلْتَ لَنَا عَدُوّاً يَكِيدُنَا ، سَلَّطْتَهُ مِنَّا عَلَى مَا لَمْ تُسَلِّطْنَا عَلَيْهِ مِنْهُ ، أَسْكَنْتَهُ صُدُورَنَا ، وَ أَجْرَيْتَهُ مَجَارِيَ دِمَائِنَا ، لَا يَغْفُلُ إِنْ غَفَلْنَا ، وَ لَا يَنْسَى إِنْ نَسيِنَا ، يُوْمِنُنَا عِقَابَكَ ، وَ يُِخَوِّفُنَا بِغَيْرِكَ .
(6) و (بارالها!) مرا و فرزندانم را از (شر) شيطان رانده شدهى (از درگاه خويش) حفظ كن چرا كه تو (بودى كه) ما را آفريدى و به ما امر و نهى كردى و به پادش اوامر خويش تشويق و از مكافات مخالفت با خويش بيممان دادى، و براى ما دشمنى مقرر كردى كه در فريبمان كوشد و او را بر ما چيره كردى (در حالى) كه ما را چندان بر او چيرگى نبخشيدى، او را در سينههاى ما مكان دادى و درشريان ما روان ساختى، كه اگر ما از او غافل شويم او از ما غافل نمىماند و اگر ما را فراموش كنيم، او فراموشمان نخواهد كرد، همو كه ما را از مكافات تو ايمن مىكند و (نه از تو كه) از غير تو مىهراساند.
﴿7﴾
إِنْ هَمَمْنَا بِفَاحِشَةٍ شَجَّعَنَا عَلَيْهَا ، وَ إِنْ هَمَمْنَا بِعَمَلٍ صَالِحٍ ثَبَّطَنَا عَنْهُ ، يَتَعَرَّضُ لَنَا بِالشَّهَوَاتِ ، وَ يَنْصِبُ لَنَا بِالشُّبُهَاتِ ، إِنْ وَعَدَنَا كَذَبَنَا ، وَ إِنْ مَنَّانَا أَخْلَفَنَا ، وَ إِلَّا تَصْرِفْ عَنَّا كَيْدَهُ يُضِلَّنَا ، وَ إِلَّا تَقِنَا خَبَالَهُ يَسْتَزِلَّنَا .
(7) بارالها! ابليس (همان راندهى درگاه توست كه) اگر به انجام كار نكوهيده اى اهتمام كنيم، ما را جسور و گستاخ مىكند، و اگر قصد انجام كار نيكويى كنيم ما را از انجام آن باز مىدارد، (و همو) خواهشهاى نفسانى را در نظرمان جلوه مىدهد (و ما را مىفريبد) و در راه (باورهاى دينى) ما دام شبه و ترديد مىگسترد، اگر به ما وعده دهد به آن وفا نمىكند و اگر به چيزى نويدمان دهد از انجام آن سر باز مىزند، (خدايا!) اگر تو (شر) فريب شيطان را از ما دورمان نسازى، گمراهمان خواهد كرد، و اگر تو از (دام) فساد و تباهى او دورمان نگردانى، ما را به خطا و لغزش سوق خواهد داد.
﴿8﴾
اللَّهُمَّ فَاقْهَرْ سُلْطَانَهُ عَنَّا بِسُلْطَانِكَ حَتَّى تَحْبِسَهُ عَنَّا بِكَثْرَةِ الدُّعَاءِ لَكَ فَنُصْبِحَ مِنْ كَيْدِهِ فِي الْمَعْصُومِينَ بِكَ .
(8) پس (بارالها!) توانايى و سلطهى شيطان را (اينك) با قدرت و تسلط خود، از ما دور ساز تا آنكه به خاطر بسيارى دعاهايمان (براى هميشه) (شر) او را از ما باز داشته و در پناه تو از نيرنگ او در امان مانيم و در زمرهى بيگناهان درگاهت قرار گيريم.
﴿9﴾
اللَّهُمَّ أَعْطِنِي كُلَّ سُؤْلِي ، وَ اقْضِ لِي حَوَائِجِي ، وَ لَا تَمْنَعْنِي الْإِجَابَةَ وَ قَدْ ضَمِنْتَهَا لِي ، وَ لَا تَحْجُبْ دُعَائِي عَنْكَ وَ قَدْ أَمَرْتَنِي بِهِ ، وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِكُلِّ مَا يُصْلِحُنِي فِي دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي مَا ذَكَرْتُ مِنْهُ وَ مَا نَسِيتُ ، أَوْ أَظْهَرْتُ أَوْ أَخْفَيْتُ أَوْ أَعْلَنْتُ أَوْ أَسْرَرْتُ .
(9) بارالها! هر چه را كه از تو طلب كردم به من عطا كن و خواستههاى مرا بر آور و مرا از اجابت دعاهايم نوميد مگردان چرا كه تو استجابت دعا را وعده كردهاى، و دعاى مرا از درگاه خويش در پردهى حجاب ميفكن و از اجابت باز مدار چرا كه تو به دعايم فرمان دادهاى، (خداوندا!) هر چه در دنيا موجب اصلاح امور منست به من عنايت كن اعم از آن كه آنها را به خاطر داشته و يا فراموش كرده باشم، يا آنها را اظهار كرده و يا پنهان داشته، و يا آنكه آشكارا بر زبان آورده و يا در خلوت پنهان با تو در ميان نهاده باشم؛
﴿10﴾
وَ اجْعَلْنِي فِي جَمِيعِ ذَلِكَ مِنَ الْمُصْلِحِينَ بِسُؤَالِي إِيَّاكَ ، الْمُنْجِحِينَ بِالطَّلَبِ إِلَيْكَ غَيْرِ الْمَمْنُوعِينَ بِالتَّوَكُّلِ عَلَيْكَ .
(10) و (بارالها!) مرا در تماتى حالات از بندگان سزاوار و در خور درگاه خويش گردان كه به خاطر درخواستشان از تو، به درخواست خويش نايل آمدند و از خواستهى خويش محروم نشدند چرا كه به (لطف و عنايت) تو اعتماد كردند.
﴿11﴾
الْمُعَوَّدِينَ بِالتَّعَوُّذِ بِكَ ، الرَّابِحِينَ فِي التِّجَارَةِ عَلَيْكَ ، الُْمجَارِينَ بِعِزِّكَ ، الْمُوَسَّعِ عَلَيْهِمُ الرِّزْقُ الْحَلَالُ مِنْ فَضْلِكَ ، الْوَاسِعِ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ ، الْمُعَزِّينَ مِنَ الذُّلِّ بِكَ ، وَ الُْمجَارِينَ مِنَ الظُّلْمِ بِعَدْلِكَ ، وَ الْمُعَافَيْنَ مِنَ الْبَلَاءِ بِرَحْمَتِكَ ، وَ الْمُغْنَيْنَ مِنَ الْفَقْرِ بِغِنَاكَ ، وَ الْمَعْصُومِينَ مِنَ الذُّنُوبِ وَ الزَّلَلِ وَ الْخَطَاءِ بِتَقْوَاكَ ، وَ الْمُوَفَّقِينَ لِلْخَيْرِ وَ الرُّشْدِ وَ الصَّوَابِ بِطَاعَتِكَ ، وَ الُْمحَالِ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الذُّنُوبِ بِقُدْرَتِكَ ، التَّارِكِينَ لِكُلِّ مَعْصِيَتِكَ ، السَّاكِنِينَ فِي جِوَارِكَ .
(11) (بارالها! مرا) از آن گروه (قرار ده) كه به روى آوردن به درگاه تو خو گرفتهاند و از سوداى با تو سود سرشارى نصيب خود كردهاند، هم آنان كه در پناه عزت مقيمند و از دولت جود و كرم تو از (گسترهى) فضل گستردهى تو، روزى حلال و فراوانى يافته و در اثر عنايت تو از (حضيض) ذلت و خوارى به (اوج) عزت رسيده، و از ستم (بيدادگران) به پيشگاه عدل تو پناه آوردهاند، و از (آسيب)
بلا به خاطر رحمت (بى منتهاى) تو جان بدر بردهاند، و از (دولت) بى نيازى تو از (محنت) فقر و تنگدستى رهيده و به توانگرى رسيدهاند، و به خاطر تقواى آن از (ورطهى) گناه و لغزش مصون مانده، و در اثر طاعت تو به خير و صواب توفيق يافتهاند، و به قدرت تو در ميانهى آنان و گناهان حجابى حايل آمده، (تا آن جا كه) هر گونه نافرمانى را رها كرده و در جوار رحمت تو جاى گرفتهاند.
﴿12﴾
اللَّهُمَّ أَعْطِنَا جَمِيعَ ذَلِكَ بِتَوْفِيقِكَ وَ رَحْمَتِكَ ، وَ أَعِذْنَا مِنْ عَذَابِ السَّعِيرِ ، وَ أَعْطِ جَمِيعَ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِمَاتِ وَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ مِثْلَ الَّذِي سَأَلْتُكَ لِنَفْسِي وَ لِوَلَدِي [لِوُلْدِي] فِي عَاجِلِ الدُّنْيَا وَ آجِلِ الآْخِرَةِ ، إِنَّكَ قَرِيبٌ مُجِيبٌ سَمِيعٌ عَلِيمٌ عَفُوٌّ غَفُورٌ رَؤُوفٌ رَحِيمٌ .
(12) بارالها! همهى اين خواستهها را به توفيق و رحمت خود ارزانى ما كن و ما را از عذاب دوزخ در امان دار و تمامى آن چه را كه براى خود و فرزندانم از درگاه تو درخواست كردم به عموم مردان و زنان مسلمان، و مردان و زنان با ايمان، در اين جهان و آن جهان عنايت فرما، چرا كه تو (به بندگان خود) نزديكى، و خواستهى آنان را اجابت مىكنى، و شنوا و دانا و بخشايندهى (گناهانى) و دلسوز و مهربان؛
﴿13﴾
وَ آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً ، وَ فِي الآْخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ .
(13) و ما را در اين دنيا خسته و در آن دنيا (نيز) حسنه عطا كن و از عذاب و شكنجهى آتش (دورخ) نگاهمان دار.