دعای 25 ( دعای پدر و مادر درباره فرزندان ) ترجمه حسن ثقفی تهرانی

(1) خداوندا! و بر من منت بنه كه فرزندانم را باقى بدارى، و آنان را برايم به صلاح آرى، و مرا از ايشان بهره‌مند فرمايى.

(2) خدايا! به عمرشان براى من، بركت عطا كن، و مدت زندگانيشان را به سود من طولانى ساز، و خردسالشان را برايم پرورش ده، و ناتوانشان را برايم نيرومند فرما، و بدن و دين و اخلاقشان را برايم سالم بدار، و آنان را در جان و اعضاء و هر كارشان كه مورد اهتمام من است، مشمول عافيت گردان، و روزيشان را براى من و به دست من افزون نما،

(3) و آنان را نيكوكارانى پرهيزگار، صاحبان بصيرت، شنواى حق، مطيع خودت، و دوستدار، (و) نصيحت‌گزار، نسبت به دوستانت، و دشمن و كينه‌توز همه دشمنانت قرار ده، آمين (دعايم را مستجاب فرما).

(4) خدايا! بازويم را، به وجودشان نيرومند ساز، و اختلال وضعم را، به آنان اصلاح نماى، و جمعيتم را، به ايشان افزون فرماى، و مجلسم را به توسطشان بياراى، و يادم را به وسيله‌ى آنان زنده بدار، و در غيابم كارم را به سببشان كفايت كن، و به دستشان مرا بر انجام حاجتم يارى فرما، و آنان را دوستدار من، و مهربان و متوجه من، (و) پابرجا در نيكى به من، (و) مطيع قرار ده، كه روى در نافرمانى ننهند، و مايه‌ى رنجش خاطرم نگردند، و، مخالفت ننمايند، و خطا نكنند،

(5) و مرا در تربيت و تاديب و نيكى به ايشان، يارى نما، و به لطفت علاوه بر آنان، پسرانى به من ببخش، و در اين بخشش برايم خير، مقدر فرما، و آنان را در آنچه از تو خواسته‌ام، ياورم ساز،

(6) و من و اولادم را از شر شيطان رجيم (از درگاهت رانده شده)، حفظ كن، زيرا كه تو ما را آفريدى، و به ما امر و نهى فرمودى، و در مزد اطاعت از امرت، تشويق نمودى، و به عقاب ارتكاب نهيت، تهديد كردى، و براى ما، دشمنى قرار دادى كه با ما نيرنگ مى‌كند، او را بر ما تسلطى بخشيدى كه ما را بدان پايه، بر او تسلط نيست، وى را در سينه‌هاى ما جا دادى، و در مجارى خون ما روان ساختى، اگر ما غافل شويم، او غافل نمى‌گردد، و اگر ما فراموش كنيم، او فراموش نمى‌نمايد، ما را از عقاب تو ايمن مى‌سازد، و از غير تو مى‌ترساند،

(7) اگر به كار زشت و رسوايى، همت گماريم، تشويقمان مى‌كند و چون به كار شايسته‌اى رو آريم، بازمان مى‌دارد. ما را به گناهان و شهوات، آلوده مى‌خواهد، و در راهمان دام شبهه مى‌گستراند، اگر به ما وعده‌اى دهد، دروغ مى‌گويد، و چون به نويدى سرگرممان كند، تخلف مى‌ورزد، و اگر حيله و نيرنگش را تو از ما بازنگردانى، گمراهمان مى‌سازد، و اگر از فسادش نگاهمان ندارى، ما را مى‌لغزاند.

(8) خدايا! پس به دست سلطه و سلطنتت، تسلطى را كه بر ما دارد شكست ده، تا به وسيله‌ى نيايش فراوان ما به درگاهت، او را از ما بازدارى، و سرانجام، از نيرنگ وى، به پناه عصمتت درآئيم.

(9) خدايا! تمامى خواسته‌هايم را عطا كن، و حوائجم را برآور، و مرا از استجابت دعا ممنوع مفرما- با آنكه خود، قبول دعا را برايم ضمانت نموده‌اى- و در ميان ذات اقدست و دعايم حجابى قرار مده- حال كه مرا به دعا فرمان داده‌اى- و هر چه در دنيا و آخرتم سبب اصلاح حالم شود، به من عنايت فرما، هر چه را ياد كرده باشم يا فراموش، يا ظاهر ساخته باشم يا پنهان، يا آشكارا خواسته باشم يا در نهان،

(10) و مرا در همه اين احوال، به درخواستى كه از تو دارم، در زمره‌ى مصلحان قرار ده، آنان كه به بركت درخواست از تو، در شمار كاميابان درآمدند، آنها كه به يمن توكل بر تو، در صف نامحرومان، جا گرفتند،

(11) همانها كه به پناه بردن به تو، عادت نموده و دل بسته، (و) از سوداگرى با تو، سود برده، در پناه عزتت نشسته‌اند، آنان كه از خوان فضل و مهر گسترده‌ات، در پرتو جود و كرمت، روزى حلال برايشان توسعه يافته، به عنايتت، از خوارى، به عزت رسيده، و در سايه‌ى عدلت، دور از ستم آرميده، و با مدد رحمتت، به عافيت، از بلا رسته‌اند، و آنها كه به بركت توانگرى‌ات، از نياز، به بى‌نيازى، نائل گرديده، و با تقوا و محافظتت، از گناهان و لغزشها و خطا، مامن عصمت جسته‌اند، و به يمن طاعتت، به خير و رشد و صواب، موفق شده و به دست قدرتت، ميان آنان و گناهان، حائلى پديد آمده، هر گونه نافرمانى‌ات را ترك گفته، در جوار تو ساكن گشته‌اند.

(12) خدايا! جميع اين مراتب را به توفيق و رحمتت، به ما عطا فرما، و ما را از عذاب دوزخ، در امان دار، و به همه مسلمانان و مومنان- از مرد و زن- مانند آنچه براى خود و فرزندانم خواستم، در اين جهان و سراى آتى آخرت، لطف كن، زيرا تو نزديك، پاسخگو، شنوا، دانا، عفوكننده، آمرزنده، با عطوفت و مهربانى،

(13) و ما را در دنيا و آخرت، (زندگى مطلوب و) بهره‌ى نيكو مرحمت نما، و از عذاب آتش، حفظ فرما.