دعای 3 ( دعا برای فرشتگان و حاملان عرش ) ترجمه سید علیرضا جعفری

(1) پروردگارا! درود فرست بر حاملان عرش خود كه از تسبيح تو سست نمى‌گردند، و از تقديس تو خسته نمى‌شوند، و از عبادت تو در نمى‌مانند، و كوتاهى را بر تلاش و كوشش در امر تو بر نمى‌گزينند، و از عشق و شيفتگى به تو غفلت نمى‌ورزند.

(2) و (درود فرست بر) اسرافيل، صاحب صور، كه منتظر است تا به او اذن دهى و فرمان تو صادر گردد تا در صور بدمد، و خفتگانى را كه در گورها به گرو رفته‌اند، از خواب مرگ بيدار كند.

(3) و (درود فرست بر) ميكائيل كه نزد تو مقامى والا دارد، و به سبب طاعت تو، توبه منزلت رفيعى رسيده است.

(4) و (درود فرست بر) جبرئيل، كه امين وحى توست و در ميان اهل آسمان‌هايت مورد اطاعت باشد و در پيشگاهت ارجمند است و در درگاهت مقرب.

(5) و (درود فرست بر) روح، كه بر ملائكه حجب (پرده داران حريم الهى) گمارده شده است.

(6) و (درود فرست بر) روح كه از امر توست. بر همه ايشان درود فرست، و هم چنين بر همه ملائكه‌اى كه از نظر مقام از ايشان پائين‌ترند، كه ساكنان آسمان‌هايت و امانت‌دار رسالت‌هاى تو هستند.

(7) و آن ملائكه‌اى كه خستگى در كوشش و تلاش آن‌ها داخل نمى شود، و از هيچ زحمتى درمانده و سست نمى‌گردند، و هوس‌ها آن‌ها را از تسبيح تو بازنمى دارد و فراموشى برآمده از غفلت‌ها آن‌ها را از بزرگداشت و تعظيم تو جدا نمى‌سازد.

(8) ديدگان به خشوع فروبسته‌اند و جرأت نظر انداختن به نور جلالت ندارند، سرها به زير انداخته، همان ملائكه‌اى كه شوق و رغبتشان به آنچه نزد توست پايان پذير نباشد، شيفته‌ى ياد نعمت‌هاى تو بوده، و فروتن در برابر عظمت تو و جلال كبريائيت.

(9) همان ملائكه‌اى كه هرگاه به دوزخ بنگرند كه بر گنهكاران مى‌خروشد، مى گويند: خدايا! تو منزهى، ما تو را چنان كه سزاوار است عبادت نكرده‌ايم.

(10) پس بر ايشان درود فرست و (هم چنين) بر روحانيان از ملائكه‌ات و آنان كه نزد توت قرب و منزلت دارند و حاملان پيام غيب تو براى رسولانت، و امينيان وحى تواند.

(11) و (هم چنين درود فرست بر) گروه‌هاى ملائكه‌اى كه آن‌ها را به خود اختصاص داده‌اى و به سبب تقديس، از خوردن و آشاميدن بى نيازشان كرده‌اى. و در بطن و اندرون طبقات آسمان‌هايت جايشان داده‌اى.

(12) و (هم چنين درود فرست) بر آن ملائكه‌اى كه چون فرمانت به انجام رسيدن وعده‌ات فرارسد، بر اطراف آسمان‌هايت مستقر گردند.

(13) و (هم چنين درود فرست) بر خزانه داران باران و حركت دهندگان ابر

(14) و آن ملكى كه از صداى غرش او بانگ رعدها شنيده شود و چون ابرها از شدت آن به خروش آيند، برق صاعقه‌ها بدرخشد.

(15) و (هم چنين) ملائكه‌اى كه دانه‌هاى برف و تگرگ را بدرقه مى‌كنند و آنان كه به هنگام باران با قطرات آن فرود مى‌آيند و به آنان كه نگهبان خزينه‌هاى باد مى‌باشند و آنان كه بر كوه‌ها گماشته شده‌اند تا از جاى نجبند.

(16) و آنان كه وزن آب‌ها و باران‌هاى شديد و رگبارهاى تند را به ايشان تعليم فرموده‌اى.

(17) و (هم چنين درود فرست) بر رسولان از ملائكه‌ات كه بر اهل زمين فرود آيند تا رنج و گرفتارى ناخوشايند، يا نعمت خوشايند براى آنان به ارمغان آورند.

(18) و (هم چنين) بر سفيران ارجمند و نيكوكار و نگهبانانى بزرگوار كه اعمال را مى‌نويسند، و (هم چنين درود فرست) بر «ملك الموت» و يارانش و (هم چنين) «منكر» و «نكير» و «رومان» كه مردگان را در گور مى‌آزمايد. و بر ملائكه‌اى كه «بيت المعمور» را طواف مى‌كنند، و «مالك» و نگهبانان جهنم و «رضوان» و كليدداران بهشت.

(19) و ملائكه‌اى كه مطيع امر خدايند و او را مخالفت نمى‌كنند و هر چه بدان امر شوند را انجام مى‌دهند.

(20) و آنان كه مى‌گويند:«سلام بر شما (اهل بهشت) به خاطر صبر و تحملى كه كرديد، پس چه گواراست خانه‌ى آخرت براى شما».

(21) و ملائكه‌اى كه نگهبان جهنم‌اند، هرگاه به آن‌ها گفته شود:«او (گناهكار) را بگيريد و به زنجير كشيد، سپس به آتش درافكنيد»، با سرعت او را دستگير مى‌كنند و به او مهلت نمى‌دهند.

(22) و (هم چنين درود فرست) بر هر ملكى كه نامش را نبرديم و منزلت و مقامش را در نزد تو ندانستيم و نمى‌دانيم به چه كارى مأموريت دارد.

(23) و ملائكه‌اى كه ساكنان هوا و زمين و آب هستند و هر يك از آنان كه بر خلايق گماشته‌اى.

(24) پس بر همه‌ى ايشان درود فرست، در روزى كه هر كسى «با دو ملك مى‌آيد يكى او را مى‌راند و ديگرى گواه و شاهدش مى‌باشد».

(25) بر ايشان درود فرست درودى كه بر كرامت و بزرگواريشان بيفزايد و طهارتشان را افزون نمايد.

(26) خدايا! و آن هنگام كه بر ملائكه و رسولانت درود مى‌فرستى و درود ما را نيز بر آنان ابلاغ مى‌كنى، بر ما نيز درود فرست به خاطر سخن خوشى كه درباره‌ى آنان بر ما الهام كردى. كه تو بخشنده‌اى و كريم.