دعای 3 ( دعا برای فرشتگان و حاملان عرش ) ترجمه حسن ثقفی تهرانی

(1) بار خدايا! و حاملان عرشت كه از تسبيح و تنزيه تو سست نمى‌شوند، و از تقديست ملول نمى‌گردند، و از عبادتت وانمى‌مانند، و در اجراى فرمانت تقصير و كوتاهى را بر كوشش و تلاش، مقدم نمى‌دارند، و از شدت اشتياق به حضرتت، غفلت نمى‌ورزند، (همه را مشمول رحمتت بدار).

(2) و اسرافيل: صاحب «صور»، كه چشم به راه و منتظر اجازه و صدور فرمان تو است، پس (چون دستور از ساحت اقدست برسد)، با يك بار دميدن، افتادگان اسير در (زندان) قبرها را از خواب مرگ بيدار مى‌سازد.

(3) و ميكائيل كه در آستانت صاحب جاه، و در عرصه‌ى طاعتت بلند جايگاه است.

(4) و جبرئيل كه امين بر وحيت، (و) فرمانروا در ميان اهل آسمانهايت، (و) صاحب مقام در پيشگاهت، (و) مقرب درگاهت مى‌باشد.

(5) و آن روح كه بر فرشتگان پرده‌دار حرم كبريايت گمارده شده،

(6) و آن روح كه از امر تو است، پس بر همه آنان درود و رحمت فرست، و همچنين بر فرشتگانى كه پائينتر از ايشانند، از ساكنان آسمانهايت، و اهل امانت و حفاظت نسبت به رسالتها و پيامهايت،

(7) و آن فرشتگانى كه از كوشش و تلاش، ملول نمى‌شوند، و از هيچ زحمتى، وامانده و سست نمى‌گردند، و شهوت و هوسها ايشان را از تسبيحت بازنمى‌دارد، و سهوى كه ناشى از غفلتها است رشته‌ى تعظيمشان را در پيشگاهت نمى‌گسلد:

(8) آن چشمها به خشوع فروهشتگانى (كه چنان محو عظمت و جلال تواند) كه (حتى) تمناى نگريستن به نور جمالت در ضميرشان نمى‌گذرد، آن سرها به زير افكندگانى كه از دير زمان، به آنچه نزد تو است راغبند، شيفتگان به ياد عطاياى تو، و متواضع در برابر عظمت و شكوه كبريائى‌ات مى‌باشند.

(9) و آنان كه چون دوزخ را بر گنهكاران، خروشان بينند مى‌گويند: «خدايا! منزهى، ما تو را چنان كه سزاوار تو است عبادت نكرديم»،

(10) پس بر همه آنان درود فرست، و بر رحمت‌گستران از فرشتگانت، و اهل قرب و مقام در پيشگاهت، و حاملان پيام غيب به سوى فرستادگانت، و امينان بر وحيت.

(11) و بر آن گروه از فرشتگان كه آنان را به ذات اقدست اختصاص بخشيده‌اى، و به وسيله‌ى تقديس و تسبيحت، از خوردنى و آشاميدنى، بى‌نيازشان ساخته‌اى، و در درون طبقات آسمانهايت مسكن داده‌اى.

(12) و بر آن فرشتگان كه چون فرمان به انجام وعده‌ات (به قيام رستاخيز) صادر شود، بر اطراف آسمانها گماشته شوند.

(13) و بر خزانه‌داران باران و حركت‌دهندگان ابر.

(14) و بر آن فرشته كه از فرياد زجرش غرش رعدها شنيده مى‌شود، و چون به وسيله‌ى او، ابر خروشان، به شنا درآيد چراغ صاعقه‌ها مى‌درخشد.

(15) و بر فرشتگانى كه دانه‌هاى برف و تگرگ را بدرقه مى‌كنند، و فرشتگانى كه با قطره‌هاى باران، هنگامى كه مى‌ريزد فرود مى‌آيند، و آنان كه بر خزانه‌هاى بادها نگهبانند، و آنان كه بر كوهها گماشته شده‌اند تا كوهها از جاى، در نروند،

(16) و آنان كه وزن آبها، و اندازه‌ى بارانهاى سخت و رگبارهاى متراكم را به آنان آموخته‌اى.

(17) و بر فرستادگان از فرشتگانت كه با محنت بلاى ناگوار، يا (رفاه و) نعمت دلپسند سرشار، به سوى زمينيان، روانه مى‌گردند،

(18) و بر سفيران بزرگوار نيكوكار، و نگهبانان گرامى و پاسدار كه نويسنده‌ى اعمال مردمند، و بر فرشته‌ى مرگ و يارانش، و منكر و نكير، و «رومان» كه قبرها را سركشى و آزمايش مى‌كند، و بر طواف‌كنندگان «بيت‌المعمور»، و بر مالك، و خازنان دوزخ، و بر رضوان، و پرده‌داران و خدمتگزاران بهشت،

(19) و بر آنان كه خدا را در آنچه فرمان دهد مخالفت نمى‌نمايند، و ماموريت خود را به انجام مى‌رسانند،

(20) و آنان كه (به اهل بهشت) مى‌گويند: «سلام بر شما، به پاس صبرتان، پس، سراى آخرت، جايگاهى نيكو است».

(21) و بر فرشتگان نگهبان دوزخ كه چون به آنان فرمان رسد: «او (گنهكار) را بگيريد و به زنجير كشيد و به آتش در افكنيد»، به سرعت، دستگيرش كنند، و به وى مهلت ندهند.

(22) و بر هر فرشته‌اى كه از او ياد ننموديم، و مقامش را نزد تو و ماموريتى را كه به او محول فرموده‌اى ندانستيم،

(23) و بر فرشتگانى كه ساكن هوا و زمين و آبند، و بر هر فرشته‌اى كه بر خلق، گماشته‌اى،

(24) پس بر همگى ايشان رحمت فرست در روزى كه هر كس مى‌آيد در حالى كه سوق‌دهنده‌اى (حركت‌دهنده)، (نگهبان، يا طلبكارى پا برجا) و شاهدى همراه او است.

(25) و بر ايشان رحمت فرست، رحمتى كه كرامتى بر كرامتشان، و پاكيزگى بر پاكيزگيشان بيفزايد.

(26) خدايا! و هنگامى كه بر فرشتگانت و فرستادگانت رحمت فرستادى، و درود ما را به ايشان ابلاغ فرمودى، ما را نيز مشمول صلوات و رحمتت بدار، بدان سبب كه زبان ما را به گفتار نيك در وصف آنان باز نمودى، راستى كه تو بسيار بخشنده و بزرگوارى.