دعای 3 ( دعا برای فرشتگان و حاملان عرش ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، و بر حاملان عرش تو، آنان كه از ستودن تو سست و از تقديس تو دلزده نمى‌شوند و از پرستش تو درنمى‌مانند و در اجراى فرمان تو كوتاهى را به كوشش برنمى‌گزينند و از شيفتگى در عشق تو غافل نمى‌شوند

(2) و اسرافيل، دارنده‌ى صور كه چشم به راه دستور و فرود آمدن فرمان از سوى توست تا در صور دمد و در افتادگان به خاك را كه گروگانان گورهايند بياگاهاند

(3) و ميكائيل كه در راه طاعت تو در پيشگاهت داراى پايه‌اى بلند و مكانى رفيع است‌

(4) و جبرائيل، امين وحى تو، كه در ميان اهل آسمانهاى تو مورد اطاعت است و در پيشگاهت صاحب مكانت و به درگاهت نزديك،

(5) و بر آن روح كه پرده‌دار فرشتگان است‌

(6) و روحى است كه از عالم امر تو آفريده شده است. بار خدايا، رحمت تو نثار آنان باد و نثار فرشتگان غير از ايشان كه از ساكنان آسمانهاى تواند و امين پيامهاى تو

(7) و فرشتگانى كه از كار رنجى نمى‌برند تا ملول گردند، و سختى نمى‌كشند تا درمانده و سست شوند، و دل آورد و هوس از تسبيح تو بازشان نمى‌دارد، و به علت سهو و بيخبرى از بزرگداشت تو فرونمى‌مانند

(8) فرشتگانى چشم فروهشته كه سوداى نظر افكندن به نور جمالت را ندارند، ملائكى سر به زير افكنده كه شوقشان را به تو پايانى نيست آنان كه در ياد نعمتهاى تو شيفتگان‌اند و در پيشگاه عظمت و جلال كبرياى تو فروتنان‌

(9) آنان كه وقتى به دوزخ مى‌نگرند كه بر اهل معصيت بانگ خشم مى‌زند، گويند: «پاكا، خداوندا! ما تو را شايسته‌ى پرستيدنت نمى‌پرستيم»

(10) پس درود تو نثار آنان باد و نثار فرشتگان رحمت گسترت، و نثار آنان كه در پيشگاهت منزلتى دارند و آنان كه امور نهانى را به سوى رسولان تو مى‌برند و به امينان وحى تو مى‌سپارند

(11) و نثار گروههاى فرشتگانى باد كه آنان را خاصان ذات مقدس خود گردانيده‌اى و به تقديس ذات خويش از خوردن و آشاميدن بى‌نياز ساخته‌اى، و درون طبقات آسمانهايت سكونتشان داده‌اى‌

(12) و به آن فرشتگان كه وقتى فرمان تو فراز آيد: كه وعده به پايان رسيده است، بر كرانه‌هاى آسمان قرار گيرند

(13) و بر گنجوران باران و رانندگان ابر

(14) و بر فرشته‌اى كه چون ابرها را براند خروش تندرها برخيزد، و چون ابرهاى خروشان به نيروى او شناور گردند برق مرگزا بدرخشد

(15) و به فرشتگانى كه برف و تگرگ را همراهى مى‌كنند، و بر آن فرشتگان كه وقتى باران فرود آيد با قطره‌هاى باران فرود آيند، و بر فرشتگانى كه موكلان خزائن بادند، و بر آنان كه بر كوهساران موكل‌اند تا از جاى نجنبند

(16) و آنان كه وزن آب و پيمانه‌ى بارانهاى سيل‌آسا و رگبارهاى درهم نشسته را به آنان آموخته‌اى‌

(17) و فرشتگانى كه آنان را با بلاى ناگوار و يا معيشت فراخ و دلپسند به سوى اهل زمين مى‌فرستى‌

(18) و بر سفيران بزرگوار نيكوكار، و نگاهبانان، نويسندگان گرامى (كرام الكاتبين) و بر فرشته‌ى جان‌ستان و بر مددگاران او و بر نكير و منكر و بر «رومان»، فتان گورستانها و بر طواف‌كنندگان «بيت‌المعمور»، و بر «مالك» و «خازنان دوزخ» و بر «رضوان» و «متوليان و خدمتگزاران مينو»

(19) و آنان كه از فرمان خداى سر نپيچند و به آنچه فرمان يابند عمل كنند

(20) و به آنان كه به اهل بهشت گويند: «به آنچه شكيبايى ورزيديد بر شما سلام باد! پس خوشا سراى ديگر» و بر «زبانيه».

(21) فرشتگان پاسبان دوزخ، كه وقتى بر آنان فرمان آيد كه: «او را بگيريد و به زنجير در كشيد، سپس به آتش درافكنيد» بى‌درنگ بشتابند و به آنان مهلت ندهند

(22) و درود تو نثار هر فرشته كه نامش را از ياد برده‌ايم و منزلتش را در درگاه تو نمى‌شناسيم، و نمى‌دانيم ايشان را به چه كارى گماشته‌اى‌

(23) و درود تو بر آن فرشتگان كه ساكنان هوايند و زمين و آب، و به هر يك از آنان كه موكل آفريدگان‌اند

(24) پس بر آنان درود نثار فرماى، آن روز كه فراخواهد رسيد و با هر كس دو فرشته، يكى «راننده» و ديگرى «گواه» همراه‌اند

(25) پس بر ايشان درود فرست، درودى كه بر كرامتشان كرامت افزايد و بر طهارتشان، طهارت‌

(26) بار خدايا، هنگامى كه بر فرشتگان و فرستادگانت درود مى‌فرستى و درود ما را به آنان مى‌رسانى، به سبب گفتار نيكو كه در وصف ايشان بر زبان و دل ما روان ساخته‌اى بر ما نيز درود و رحمت نثار فرماى كه تو بخشنده و بزرگوارى.