وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي حَمَلَةِ الْعَرْشِ وَ كُلِّ مَلَكٍ مُقَرَّبٍ
از دعاهاى اوست در درود بر نگاهداهران عرش و همهى فرشتگان مقرب
﴿1﴾
اللَّهُمَّ وَ حَمَلَةُ عَرْشِكَ الَّذِينَ لَا يَفْتُرُونَ مِنْ تَسْبِيحِكَ ، وَ لَا يَسْأَمُونَ مِنْ تَقْدِيسِكَ ، وَ لَا يَسْتَحْسِرُونَ مِنْ عِبَادَتِكَ ، وَ لَا يُؤْثِرُونَ التَّقْصِيرَ عَلَى الْجِدِّ فِي أَمْرِكَ ، وَ لَا يَغْفُلُونَ عَنِ الْوَلَهِ إِلَيْكَ
(1) پروردگارا! درود بر نگاهداران عرشت، (فرشتگانى:) كه مدام در تسبيح و ستايش تواند، بى آن كه سستى ورزند، و تقديست مىكنند، بى آن كه خسته و ملول گردند، و در پرستش تو در نمىمانند، و آسايش و راحتى را بر كوشش و تلاش در طاعت و بندگىات برنمىگزينند، و از عشق و شيدايى غفلت نمىورزند.
﴿2﴾
وَ إِسْرَافِيلُ صَاحِبُ الصُّورِ ، الشَّاخِصُ الَّذِي يَنْتَظِرُ مِنْكَ الْإِذْنَ ، وَ حُلُولَ الْأَمْرِ ، فَيُنَبِّهُ بِالنَّفْخَةِ صَرْعَى رَهَائِنِ الْقُبُورِ .
(2) و بر اسرافيل: (فرشتهى) صاحب صور، كه چشم بر اذن تو دوخته و در انتظار صدور فرمان است تا با دميدن در صور، خفتگانى را كه در گورها گروگاناند، از خواب گران مرگ، بيدار كند.
﴿3﴾
وَ مِيكَائِيلُ ذُو الْجَاهِ عِنْدَكَ ، وَ الْمَكَانِ الرَّفِيعِ مِنْ طَاعَتِكَ .
(3) و بر ميكائيل: (فرشتهاى) كه در بارگاه تو مقامى بالا، و در قلمرو بندگىات منزلتى والا دارد.
﴿4﴾
وَ جِبْرِيلُ الْأَمِينُ عَلَى وَحْيِكَ ، الْمُطَاعُ فِي أَهْلِ سَمَاوَاتِكَ ، الْمَكِينُ لَدَيْكَ ، الْمُقَرَّبُ عِنْدَكَ
(4) و بر جبرئيل: امين وحى تو، پيشواى آسمانيان، فرشتهى بلند مرتبه و مقرب درگاهت.
﴿5﴾
وَ الرُّوحُ الَّذِي هُوَ عَلَى مَلَائِكَةِ الْحُجُبِ .
(5) و بر روح كه بر فرشتگان حجابها (پردهداران حريم عزت و كبريايى) فرمان مىراند.
﴿6﴾
وَ الرُّوحُ الَّذِي هُوَ مِنْ أَمْرِكَ ، فَصَلِّ عَلَيْهِمْ ، وَ عَلَى الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِمْ مِنْ سُكَّانِ سَمَاوَاتِكَ ، وَ أَهْلِ الْأَمَانَةِ عَلَى رِسَالاتِكَ
(6) و بر روحى كه از امر توست. پس بر همگى ايشان درود فرست، و نيز بر فرشتگانى كه فروتر آناناند: ساكنان آسمانها و امين رسالتهاى تواند.
﴿7﴾
وَ الَّذِينَ لَا تَدْخُلُهُمْ سَأْمَةٌ مِنْ دُؤُوبٍ ، وَ لَا إِعْيَاءٌ مِنْ لُغُوبٍ وَ لَا فُتُورٌ ، وَ لَا تَشْغَلُهُمْ عَنْ تَسْبِيحِكَ الشَّهَوَاتُ ، وَ لَا يَقْطَعُهُمْ عَنْ تَعْظِيمِكَ سَهْوُ الْغَفَلَاتِ .
(7) و بر آنان كه (در ساحت ستايش تو) از هيچ كوششى خسته، و از هيچ رنجى درمانده و ملول نمىگردند، و هوسها، آنان را از تسبيح و ثناى تو بازنمىدارد،و فراموشى- كه ريشه در غفلت دارد-، آنها را از بزرگداشت تو جدا نمى سازد.
﴿8﴾
الْخُشَّعُ الْأَبْصَارِ فَلَا يَرُومُونَ النَّظَرَ إِلَيْكَ ، النَّوَاكِسُ الْأَذْقَانِ ، الَّذِينَ قَدْ طَالَتْ رَغْبَتُهُمْ فِيما لَدَيْكَ ، الْمُسْتَهْتَرُونَ بِذِكْرِ آلَائِكَ ، وَ الْمُتَوَاضِعُونَ دُونَ عَظَمَتِكَ وَ جَلَالِ كِبْرِيَائِكَ
(8) همان خاشعان چشم فروبستهاى كه زهرهى نگاه بر جمالت را ندارند. همانان كه آتش شوقشان به آنچه (از معرفت و كمال كه) نزد توست، هرگز خاموش نمىشود؛ فرشتگانى كه جز ياد نعمتهايت سودايى ندارند، و در بارگاه عظمت و شكوه و كبريايىات، فروتنانه به خدمت ايستادهاند.
﴿9﴾
وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ إِذَا نَظَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ تَزْفِرُ عَلَى أَهْلِ مَعْصِيَتِكَ سُبْحَانَكَ مَا عَبَدْنَاكَ حَقَّ عِبَادَتِكَ .
(9) و فرشتگانى كه چون به دوزخ بنگرند كه بر گنهكاران دم درگشاده و مىخروشد، مىگويند: (اى خدا!) تو منزه و پاكى. ما آن چنان كه شايسته بندگى توست، تو را پرستش نكرديم.
﴿10﴾
فَصَلِّ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى الرَّوْحَانِيِّينَ مِنْ مَلَائِكَتِكَ ، وَ أَهْلِ الزُّلْفَةِ عِنْدَكَ ، وَ حُمَّالِ الْغَيْبِ إِلَى رُسُلِكَ ، وَ الْمُؤْتَمَنينَ عَلَى وَحْيِكَ
(10) پروردگارا! پس بر اينان درود فرست، و همچنين بر روحانيان از فرشتگانت كه مقرب درگاه تواند، و نيز آنان كه به سوى فرستادگانت پيام غيب مىآورند و بر وحى تو اميناند؛ و بر فرشتگانى كه رازداران وحى تواند.
﴿11﴾
وَ قَبَائِلِ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ اخْتَصَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ ، وَ أَغْنَيْتَهُمْ عَنِ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ بِتَقْدِيسِكَ ، وَ أَسْكَنْتَهُمْ بُطُونَ أَطْبَاقِ سَمَاوَاتِكَ .
(11) و نيز گروه فرشتگانى كه آنها را به خود اختصاص دادهاى و از جام تسبيح و ثنايت چنان مست و سرخوشاند كه از خوردن و آشاميدن بىنيازند و در درون طبقات آسمانهايت جايشان دادهاى.
﴿12﴾
وَ الَّذِينَ عَلَى أَرْجَائِهَا إِذَا نَزَلَ الْأَمْرُ بِتََمامِ وَعْدِكَ
(12) و (درود فرست) بر فرشتگانى كه چون بر به انجام رسيدن وعدهات فرمان رسد، بر كنارههاى آسمانهايت به پرواز درآيند.
﴿13﴾
وَ خُزَّانِ الْمَطَرِ وَ زَوَاجِرِ السَّحَابِ
(13) بر فرشتگانى كه گنجوران باراناند و ابرها را به پيش مىرانند.
﴿14﴾
وَ الَّذِي بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُودِ ، وَ إِذَا سَبَحَتْ بِهِ حَفِيفَةُ السَّحَابِ الْتمَعَتْ صَوَاعِقُ الْبُرُوقِ .
(14) و بر فرشتهاى كه از صداى غرش او بانگ رعدها به گوش مىرسد، و چون ابرها با نواختن تازيانهاش به خروش آيند، برقهاى صاعقه را بدرخشند.
﴿15﴾
وَ مُشَيِّعِي الثَّلْجِ وَ الْبَرَدِ ، وَ الْهَابِطِينَ مَعَ قَطْرِ الْمَطَرِ إِذَا نَزَلَ ، وَ الْقُوَّامِ عَلَى خَزَائِنِ الرِّيَاحِ ، وَ الْمُوَكَّلِينَ بِالْجِبَالِ فَلَا تَزُولُ
(15) و بر فرشتگانى كه همراه برف و تگرگ فرود آيند، و آنان كه به هنگام بارش باران، قطرهها را همراهى كنند؛ و بر فرشتگانى كه مخزنهاى باد را نگهباناند، و آنهايى كه بر كوهها گماردى تا از جاى نجنبند.
﴿16﴾
وَ الَّذِينَ عَرَّفْتَهُمْ مَثَاقِيلَ الْمِيَاهِ ، وَ كَيْلَ مَا تَحْوِيهِ لَوَاعِجُ الْأَمْطَارِ وَ عَوَالِجُهَا
(16) و بر فرشتگانى كه پيمايش آبها و بارانهاى شديد و رگبارهاى تند را به آنان آموختى.
﴿17﴾
وَ رُسُلِكَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِلَى أَهْلِ الْأَرْضِ بِمَكْرُوهِ مَا يَنْزِلُ مِنَ الْبَلَاءِ وَ مَحْبُوبِ الرَّخَاءِ
(17) و نيز بر فرشتگانى كه بر اهل زمين فرود آيند تا رنج و بلاى ناگوار يا نعمتِ دلپسند براى آنان، آورند.
﴿18﴾
وَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ ، وَ الْحَفَظَةِ الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ ، وَ مَلَكِ الْمَوْتِ وَ أَعْوَانِهِ ، وَ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ ، وَ رُومَانَ فَتَّانِ الْقُبُورِ ، وَ الطَّائِفِينَ بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ ، وَ مَالِكٍ ، وَ الْخَزَنَةِ ، وَ رِضْوَانَ ، وَ سَدَنَةِ الْجِنَانِ .
(18) و بر آن سفيران نيكوكار و ارجمند و نگهبانان بزرگوارى كه نويسندگان عملاند. (پروردگارا درود فرست) بر فرشتهى مرگ (ملك الموت) و ياوران او، بر «منكر» و «نكير» و «رومان»، آزمايندهى مردگان در گور؛ و بر فرشتگانى كه بر گرد «بيت المعمور» (در آسمان) در طوافاند؛ و بر «مالك» و نگهبانان جهنم؛ و بر پاسداران رضوان و كليدداران بهشت.
(19) و بر فرشتگانى كه مطيع فرمان خدايند و آنچه را كه بدان فرمان يافتهاند، بىدرنگ انجام مىدهند.
(20) و بر فرشتگانى كه بهشتيان را گويند:«درود بر شما به پاداش آن كه صبر كرديد! به راستى چه نيكوست فرجام آن سراى!».
(21) و بر آتشبانان جهنم، كه چون به آنان گفته شود:«بگيريد او را و در غل كشيد، آنگاه به ميان آتشش افكنيد»، شتابناك، رو به سوى جهنم آرند و گنهكار را مهلت ندهند.
﴿22﴾
وَ مَنْ أَوْهَمْنَا ذِكْرَهُ ، وَ لَمْ نَعْلَمْ مَكَانَهُ مِنْكَ ، و بِأَيِّ أَمْرٍ وَكَّلْتَهُ .
(22) و بر هر فرشتهاى كه نامش را نبرديم و منزلت و جايگاهش را در بارگاه تو نشناختيم و كار او را ندانستيم.
﴿23﴾
وَ سُكَّانِ الْهَوَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ الْمَاءِ وَ مَنْ مِنْهُمْ عَلَى الْخَلْقِ
(23) و بر (فرشتگانى كه) ساكنان آب و هوا و زميناند؛ و بر آنان كه بر خلق گماشتى.
(24) پس (اى خدا) بر همگى ايشان، درود فرست، در آن روزى كه هر كسى مىآيد، در حالى كه با او پيش برنده و گواهىدهندهاى است.
﴿25﴾
وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ صَلَاةً تَزِيدُهُمْ كَرَامَةً عَلَى كَرَامَتِهِمْ وَ طَهَارَةً عَلَى طَهَارَتِهِمْ
(25) درودى كرامتزا او طهارت بخش.
﴿26﴾
اللَّهُمَّ وَ إِذَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ وَ رُسُلِكَ وَ بَلَّغْتَهُمْ صَلَاتَنَا عَلَيْهِمْ فَصَلِّ عَلَيْنَا بِمَا فَتَحْتَ لَنَا مِنْ حُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِمْ ، اِنَّكَ جَوادٌ كَريمٌ .
(26) خداوندا! چون بر فرشتگان و رسولانت درود فرستى، درود ما را نيز بر آنان ابلاغ كن. پس چون بر ياد خير و بردن نامشان توفيقمان دادى، ما را نيز از رحمت خويش بهرهمند ساز؛ چرا كه تو بسيار بخشنده و بزرگوارى.