وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي حَمَلَةِ الْعَرْشِ وَ كُلِّ مَلَكٍ مُقَرَّبٍ
و از دعاهاى آن حضرت عليهالسلام در درود فرستادن بر حاملان عرش و هر فرشتهى مقرب
﴿1﴾
اللَّهُمَّ وَ حَمَلَةُ عَرْشِكَ الَّذِينَ لَا يَفْتُرُونَ مِنْ تَسْبِيحِكَ ، وَ لَا يَسْأَمُونَ مِنْ تَقْدِيسِكَ ، وَ لَا يَسْتَحْسِرُونَ مِنْ عِبَادَتِكَ ، وَ لَا يُؤْثِرُونَ التَّقْصِيرَ عَلَى الْجِدِّ فِي أَمْرِكَ ، وَ لَا يَغْفُلُونَ عَنِ الْوَلَهِ إِلَيْكَ
(1) بارخداوندا و حاملان عرشت آنها كه از تسبيح تو كوتاهى نمىكنند و از تقديس و منزه داشتن تو خسته نمىشوند و از عبادتت مانده نمىگردند و در امر و فرمان تو كوتاهى را بر جد و كوشش برنمىگزينند و از اشتياق به حضرتت غافل نمىشوند.
﴿2﴾
وَ إِسْرَافِيلُ صَاحِبُ الصُّورِ ، الشَّاخِصُ الَّذِي يَنْتَظِرُ مِنْكَ الْإِذْنَ ، وَ حُلُولَ الْأَمْرِ ، فَيُنَبِّهُ بِالنَّفْخَةِ صَرْعَى رَهَائِنِ الْقُبُورِ .
(2) و اسرافيل صاحب صور با چشمى باز منتظر اجازهى تو و رسيدن امر توست تا با دميدن در صور افتادگان گرفتار گورها را بيدار گرداند.
﴿3﴾
وَ مِيكَائِيلُ ذُو الْجَاهِ عِنْدَكَ ، وَ الْمَكَانِ الرَّفِيعِ مِنْ طَاعَتِكَ .
(3) و ميكائيل كه نزد تو صاحب جاه و مكانى بلند از طاعت است.
﴿4﴾
وَ جِبْرِيلُ الْأَمِينُ عَلَى وَحْيِكَ ، الْمُطَاعُ فِي أَهْلِ سَمَاوَاتِكَ ، الْمَكِينُ لَدَيْكَ ، الْمُقَرَّبُ عِنْدَكَ
(4) و جبرئيل كه امانتدار وحى توست، ميان اهل آسمانهايت اطاعت مىشود، در پيشگاه حضرتت گرامى و مقرب درگاه توست.
﴿5﴾
وَ الرُّوحُ الَّذِي هُوَ عَلَى مَلَائِكَةِ الْحُجُبِ .
(5) و فرشتهى روح كه بر فرشتگان مأمور حجابها گماشته شده.
﴿6﴾
وَ الرُّوحُ الَّذِي هُوَ مِنْ أَمْرِكَ ، فَصَلِّ عَلَيْهِمْ ، وَ عَلَى الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِمْ مِنْ سُكَّانِ سَمَاوَاتِكَ ، وَ أَهْلِ الْأَمَانَةِ عَلَى رِسَالاتِكَ
(6) و آن روح كه از عالم امر توست پس بر آنان و بر ملائكهاى كه در رتبههاى پايينتر از آنند درود فرست آنها كه از ساكنان آسمانهاى تواند و امانت دار پيامهايت.
﴿7﴾
وَ الَّذِينَ لَا تَدْخُلُهُمْ سَأْمَةٌ مِنْ دُؤُوبٍ ، وَ لَا إِعْيَاءٌ مِنْ لُغُوبٍ وَ لَا فُتُورٌ ، وَ لَا تَشْغَلُهُمْ عَنْ تَسْبِيحِكَ الشَّهَوَاتُ ، وَ لَا يَقْطَعُهُمْ عَنْ تَعْظِيمِكَ سَهْوُ الْغَفَلَاتِ .
(7) و آنها كه از تلاش خسته نمىشوند و از رنج و سختى وامانده و سست نمىگردند و خواهشها آنان را از تسبيح تو بازنمىدارد و فراموشى زادهى غفلت آنها را از بزرگداشت تو جدا نمىسازد.
﴿8﴾
الْخُشَّعُ الْأَبْصَارِ فَلَا يَرُومُونَ النَّظَرَ إِلَيْكَ ، النَّوَاكِسُ الْأَذْقَانِ ، الَّذِينَ قَدْ طَالَتْ رَغْبَتُهُمْ فِيما لَدَيْكَ ، الْمُسْتَهْتَرُونَ بِذِكْرِ آلَائِكَ ، وَ الْمُتَوَاضِعُونَ دُونَ عَظَمَتِكَ وَ جَلَالِ كِبْرِيَائِكَ
(8) چشمها را به خشوع فروداشته قصد نگريستن به سوى تو نمىكنند و سرها را به زير افكندهاند. آنان كه رغبتشان در آنچه نزد حضرت توست زياد گرديده است، و به ذكر نعمتهاى تو حريصاند و در پيشگاه عظمت و شكوه بزرگيت فروتنند.
﴿9﴾
وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ إِذَا نَظَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ تَزْفِرُ عَلَى أَهْلِ مَعْصِيَتِكَ سُبْحَانَكَ مَا عَبَدْنَاكَ حَقَّ عِبَادَتِكَ .
(9) و فرشتگانى كه چون به دوزخ كه بر اهل معصيت تو زبانه مىكشد و برمىافروزد نگاه مىكنند مىگويند: «پاك و منزهى تو اى خدا ما چنانكه حق عبادت تست عبادتت ننموديم».
﴿10﴾
فَصَلِّ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى الرَّوْحَانِيِّينَ مِنْ مَلَائِكَتِكَ ، وَ أَهْلِ الزُّلْفَةِ عِنْدَكَ ، وَ حُمَّالِ الْغَيْبِ إِلَى رُسُلِكَ ، وَ الْمُؤْتَمَنينَ عَلَى وَحْيِكَ
(10) پس بر آنان درود فرست و بر فرشتگان رحمتت و اهل قرب منزلت تو و حاملان اخبار غيب به پيغمبرانت و امانت داران وحىات.
﴿11﴾
وَ قَبَائِلِ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ اخْتَصَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ ، وَ أَغْنَيْتَهُمْ عَنِ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ بِتَقْدِيسِكَ ، وَ أَسْكَنْتَهُمْ بُطُونَ أَطْبَاقِ سَمَاوَاتِكَ .
(11) و گروههاى فرشتگانى كه به خويش اختصاصشان دادهاى و به تقديس خود آنان را از خوردنى و آشاميدنى بىنياز فرمودهاى و در درون لايههاى آسمانهايت جايشان دادهاى.
﴿12﴾
وَ الَّذِينَ عَلَى أَرْجَائِهَا إِذَا نَزَلَ الْأَمْرُ بِتََمامِ وَعْدِكَ
(12) و بر آن فرشتگان كه در هنگام صدور امر براى انجام شدن وعدهات در جاى جاى آسمانها قرار گيرند.
﴿13﴾
وَ خُزَّانِ الْمَطَرِ وَ زَوَاجِرِ السَّحَابِ
(13) و بر خزانه داران باران و به پيش برندگان ابر.
﴿14﴾
وَ الَّذِي بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُودِ ، وَ إِذَا سَبَحَتْ بِهِ حَفِيفَةُ السَّحَابِ الْتمَعَتْ صَوَاعِقُ الْبُرُوقِ .
(14) و بر آن فرشتهاى كه با صداى راندن او غرش رعدها شنيده مىشود و زمانى كه بوسيلهى او ابر خروشان به پيش رانده مىشود صاعقههاى برق به درخشش درآيند.
﴿15﴾
وَ مُشَيِّعِي الثَّلْجِ وَ الْبَرَدِ ، وَ الْهَابِطِينَ مَعَ قَطْرِ الْمَطَرِ إِذَا نَزَلَ ، وَ الْقُوَّامِ عَلَى خَزَائِنِ الرِّيَاحِ ، وَ الْمُوَكَّلِينَ بِالْجِبَالِ فَلَا تَزُولُ
(15) و آنها كه برف و تگرگ را همراهى مىكنند و آنان كه با دانههاى باران آن هنگام كه مىبارد فرود مىآيند و زمامداران بر خزانههاى بادها و گماشته شدگان بر كوهها تا از هم نپاشد.
﴿16﴾
وَ الَّذِينَ عَرَّفْتَهُمْ مَثَاقِيلَ الْمِيَاهِ ، وَ كَيْلَ مَا تَحْوِيهِ لَوَاعِجُ الْأَمْطَارِ وَ عَوَالِجُهَا
(16) و بر فرشتگانى كه وزن آبها و اندازهى بارانهاى شديد و رگبارها را به آن آموختهاى.
﴿17﴾
وَ رُسُلِكَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِلَى أَهْلِ الْأَرْضِ بِمَكْرُوهِ مَا يَنْزِلُ مِنَ الْبَلَاءِ وَ مَحْبُوبِ الرَّخَاءِ
(17) و بر فرشتگان فرستادهات به سوى اهل زمين براى سختى كه از بلا مىبارد يا خوشى كه از گشايش آيد.
﴿18﴾
وَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ ، وَ الْحَفَظَةِ الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ ، وَ مَلَكِ الْمَوْتِ وَ أَعْوَانِهِ ، وَ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ ، وَ رُومَانَ فَتَّانِ الْقُبُورِ ، وَ الطَّائِفِينَ بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ ، وَ مَالِكٍ ، وَ الْخَزَنَةِ ، وَ رِضْوَانَ ، وَ سَدَنَةِ الْجِنَانِ .
(18) و بر سفيران گرامى نيكوكار و بر حافظان بزرگوارى كه اعمال را مىنويسد و بر فرشتهى مرگ و يارانش و بر منكر و نكير و بر رومان آزمايندهى اهل قبور و بر طواف كنندگان بيت المعمور و مالك و خزانه داران دوزخ و رضوان و كليد داران بهشت.
(19) و بر آنان كه خدا را در آنچه دستورشان مىدهد مخالفت نمىكنند و به آنچه فرمان داده مىشوند عمل مىكنند.
(20) و بر آنان كه به اهل بهشت مىگويند: سلام بر شما به خاطر صبرتان (در بلا و معصيت و صبر بر اطاعت) و دورى از گناه پس خوش باد بر شما اى سراى آخرت.
(21) و بر پاسبانان دوزخ كه چون به آنها گفته شود بگيريد او را و به زنجير كشيد و به دوزخ دراندازيد به شتاب روى به او آورند و منتظرش نگذارند.
﴿22﴾
وَ مَنْ أَوْهَمْنَا ذِكْرَهُ ، وَ لَمْ نَعْلَمْ مَكَانَهُ مِنْكَ ، و بِأَيِّ أَمْرٍ وَكَّلْتَهُ .
(22) و هر فرشتهاى كه يادش نكردهايم و جايش را در پيشگاه حضرتت نمىدانيم و اينكه به چه كارى او را گماشتهاى.
﴿23﴾
وَ سُكَّانِ الْهَوَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ الْمَاءِ وَ مَنْ مِنْهُمْ عَلَى الْخَلْقِ
(23) و بر ساكنان هوا و زمين و آب و هر يك از آنان كه بر همهى آفريدگان گماشته شدهاند.
(24) پس بر آنان درود فرست آن روز كه هر كس با دو فرشته يكى پيش برنده و ديگرى گواه مىآيد.
﴿25﴾
وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ صَلَاةً تَزِيدُهُمْ كَرَامَةً عَلَى كَرَامَتِهِمْ وَ طَهَارَةً عَلَى طَهَارَتِهِمْ
(25) و درود فرست بر آنان چنان درودى كه كرامتى بر كرامتشان و پاكى بر پاكيزگيشان بيفزايد.
﴿26﴾
اللَّهُمَّ وَ إِذَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ وَ رُسُلِكَ وَ بَلَّغْتَهُمْ صَلَاتَنَا عَلَيْهِمْ فَصَلِّ عَلَيْنَا بِمَا فَتَحْتَ لَنَا مِنْ حُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِمْ ، اِنَّكَ جَوادٌ كَريمٌ .
(26) بارخدايا و هنگامى كه درود مىفرستى بر فرشتگان و فرستادگانت و درود ما را به آنان مىرسانى پس بواسطهى آنچه از گفتار نيكو دربارهى آنان كه تو زبان ما به آن گشودى بر ما نيز درود و رحمت فرست به راستى كه تو بسيار بخشنده و بزرگوارى.