دعای 3 ( دعا برای فرشتگان و حاملان عرش ) ترجمه عبدالمحمد آيتی

(1) بار خدايا، درود بفرست بر حاملان عرش خود، فرشتگانى كه در تسبيح تو سستى نپذيرند و از تقديس تو ملال نگيرند و از پرستش تو درنمانند و فرمانبردارى تو را آنگونه به جد درايستند كه چشم بر هم زدنى كوتاهى نورزند و از عشق و شيفتگى تو ذره‌اى غفلت نكنند.

(2) بار خدايا، درود بفرست بر اسرافيل، آن فرشته صاحب صور كه چشم گشوده منتظر فرمان توست، تا در صور خود بدمد و خفتگان گور را برانگيزاند.

(3) بار خدايا، درود بفرست بر ميكائيل، آن فرشته‌اى كه در نزد تواش مقامى ارجمند است و در فرمانبردارى تواش مكانتى رفيع.

(4) بار خدايا، درود بفرست بر جبرئيل، آن فرشته‌اى كه امين وحى توست و ساكنان آسمانهايت را مطاع است و در آستان تواش مرتبتى عظيم است و خود مقرب درگاه توست.

(5) و درود بفرست بر روح، آن فرشته‌اى كه فرمانرواى فرشتگان مامور بر حجابهاست،

(6) و بر روح كه از عالم امر توست. بر آنها درود بفرست و بر فرشتگانى كه فروتر از آنهايند: آنان كه‌ ساكنان آسمانهاى تواند و امينان رسالتهاى تو.

(7) هر چه كوشش كنند، خستگى بر خود نبينند و هر چه تحمل رنج كنند، درماندگى و سستى نپذيرند. خواهشهاى دل از تسبيح تو بازشان ندارد و سهوها و غفلتها از تعظيم تو رويگردانشان نسازد.

(8) از خشوع ديده بر هم نهاده‌اند و ياراى نگريستن در تو را ندارند. سر فروداشته‌اند و رغبتشان به چيزهايى كه در نزد توست بسيار است. همه آزمنديشان ياد نعيم توست و در برابر عظمت تو و جلال كبرياى تو به تواضع سر به زير افكنده‌اند.

(9) و چون به لهيب دوزخ تو بنگرند و نهيبش را بر گنهكاران بشنوند، گويند كه پروردگارا منزهى تو، تو را آنچنان كه سزاوار پرستش توست نپرستيده‌ايم.

(10) خداوندا، بر ايشان درود بفرست و بر ملائكه رحمت خويش، و آنان كه مقرب درگاه تواند، و آنها كه حاملان غيب به پيامبران تواند، و آنان كه امينان وحى تواند،

(11) و بر فرشتگانى كه خاص خود گردانيده‌اى و به تقديس خود از خوردن و آشاميدنشان بى‌نياز ساخته‌اى و در درون طبقات آسمانهايت جاى داده‌اى.

(12) و درود بفرست بر آن گروه از فرشتگان كه در اطراف آسمانها ايستاده‌اند، آن هنگام كه فرمان اتمام وعده خداوندى فرارسد.

(13) درود بفرست بر خازنان باران و روان‌كنندگان ابرها

(14) كه چون بر ابرها بانگ زنند، آواز تندرها به گوش رسد و چون ابرها از آن نهيب به راه افتند، آذرخشها از درونشان بدرخشد.

(15) و بر آن فرشتگان كه دانه‌هاى برف و تگرگ را از پى مى‌آيند و با هر قطره باران كه فرومى‌شود، فرود مى‌آيند. و بر آن فرشتگان كه نگهبانان خزاين بادهايند و آنان كه موكلان بر كوههايند تا فرونريزند

(16) و آن فرشتگان كه ميزان و مقدار آبها و پيمانه بارانها را به ايشان آموخته‌اى.

(17) درود بفرست بر آن فرشتگان كه رسولان تو به ساكنان زمينند: يا بلايى ناخوش فرومى‌آورند يا آسايشى خوش.

(18) و آن سفيران گرانقدر نيكوكار و آن بزرگواران كه نويسنده و نگهدارنده اعمال ما هستند. و درود بفرست بر فرشته مرگ و يارانش و نكير و منكر و رومان كه آزماينده ساكنان گورهاست. و آن فرشتگان كه بر گرد بيت‌المعمور طواف مى‌كنند. و بر مالك و خازنان دوزخ و بر رضوان و خادمان بهشت.

(19) و بر فرشتگانى كه از فرمان خداى سر بر نمى‌تابند و هر چه فرمان يابند همان كنند.

(20) درود فرست بر آن فرشتگان كه به ما مى‌گويند: سلام بر شما به خاطر آن همه شكيبايى كه ورزيده‌ايد. سراى آخرت چه سرايى نيكوست.

(21) و درود فرست بر فرشتگان زبانى كه چون فرمانشان رسد كه بگيريدش و در زنجيرش كشيد و به دوزخش درافكنيد، بى‌درنگ و بى‌آنكه مهلتش دهند، او را فروگيرند.

(22) و درود فرست بر فرشتگانى كه نام آنها در وهم ما نگنجيد و مقام و مرتبت آنها را در نزد تو ندانستيم و ندانستيم به چه كارى مامورند.

(23) و درود بفرست بر فرشتگان ساكن هوا و زمين و آب و آنها كه بر آفريدگان گماشته‌اند.

(24) بار خدايا، بر آنان درود بفرست در روزى كه هر كس آيد با او فرشته‌اى است كه مى‌راندش و فرشته‌اى است كه بر اعمال او گواهى مى‌دهد.

(25) بار خدايا، بر آنان درود بفرست، آنسان درودى كه بر كرامت و پاكيشان، كرامت و پاكى ديگر افزايد.

(26) بار خدايا، در آن هنگام كه بر فرشتگان و رسولانت درود مى‌فرستى و درود ما نيز به آنان مى‌رسانى، به آنكه زبان ما به ثناى ايشان گشاده‌اى بر ما نيز رحمت فرست. انك جواد كريم.