وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي حَمَلَةِ الْعَرْشِ وَ كُلِّ مَلَكٍ مُقَرَّبٍ
دعاى امام-عليهالسلام- در درود بر حاملان عرش الهى و فرشتگان مقرب
﴿1﴾
اللَّهُمَّ وَ حَمَلَةُ عَرْشِكَ الَّذِينَ لَا يَفْتُرُونَ مِنْ تَسْبِيحِكَ ، وَ لَا يَسْأَمُونَ مِنْ تَقْدِيسِكَ ، وَ لَا يَسْتَحْسِرُونَ مِنْ عِبَادَتِكَ ، وَ لَا يُؤْثِرُونَ التَّقْصِيرَ عَلَى الْجِدِّ فِي أَمْرِكَ ، وَ لَا يَغْفُلُونَ عَنِ الْوَلَهِ إِلَيْكَ
(1) بار الها! (درود فرست) بر حاملان عرش خود كه از تسبيح و تقديس تو ملول و خسته نمىشوند و از عبادت تو باز نمىمانند، و (راه) آسايش و كوتاهى را دراجراى فرمانت بر نمىگزينند و از عشق ورزيدن در طى طريق به سوى تو غفلت نمىورزند؛
﴿2﴾
وَ إِسْرَافِيلُ صَاحِبُ الصُّورِ ، الشَّاخِصُ الَّذِي يَنْتَظِرُ مِنْكَ الْإِذْنَ ، وَ حُلُولَ الْأَمْرِ ، فَيُنَبِّهُ بِالنَّفْخَةِ صَرْعَى رَهَائِنِ الْقُبُورِ .
(2) و بر اسرافيل، آن فرشتهى صاحب صور كه با چشم باز نگران دستور و در انتظار فرمان توست تا با دميدن در صور، خفتگان در گور را از خواب ديرپايى كه آنان را فرا گرفته است بيدار كند؛
﴿3﴾
وَ مِيكَائِيلُ ذُو الْجَاهِ عِنْدَكَ ، وَ الْمَكَانِ الرَّفِيعِ مِنْ طَاعَتِكَ .
(3) و بر ميكائيل، فرشتهى بلند مرتبه در درگاه تو و داراى مقامى رفيع و والا به خاطر مراتب طاعت و فرمانبرداريش؛
﴿4﴾
وَ جِبْرِيلُ الْأَمِينُ عَلَى وَحْيِكَ ، الْمُطَاعُ فِي أَهْلِ سَمَاوَاتِكَ ، الْمَكِينُ لَدَيْكَ ، الْمُقَرَّبُ عِنْدَكَ
(4) و جبرئيل،فرشتهى امين وحى تو كه فرمانش بر اهل آسمان مطاع و در پيشگاه تو صاحب منزلت و مقرب درگاه است;
﴿5﴾
وَ الرُّوحُ الَّذِي هُوَ عَلَى مَلَائِكَةِ الْحُجُبِ .
(5) و بر فرشتهى روح، كه موكل بر فرشتگان حجب است؛
﴿6﴾
وَ الرُّوحُ الَّذِي هُوَ مِنْ أَمْرِكَ ، فَصَلِّ عَلَيْهِمْ ، وَ عَلَى الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِمْ مِنْ سُكَّانِ سَمَاوَاتِكَ ، وَ أَهْلِ الْأَمَانَةِ عَلَى رِسَالاتِكَ
(6) همان روحى كه متعلق به عالم امر توست، و نيز بر فرشتگانى درود فرست كه در رتبهى فروترى از آنان (از فرشتگانى كه ياد شد) قرار دارند، فرشتگانى كه از
ساكنان آسمانهاى تواند و امين در ابلاغ پيامهاى تو؛
﴿7﴾
وَ الَّذِينَ لَا تَدْخُلُهُمْ سَأْمَةٌ مِنْ دُؤُوبٍ ، وَ لَا إِعْيَاءٌ مِنْ لُغُوبٍ وَ لَا فُتُورٌ ، وَ لَا تَشْغَلُهُمْ عَنْ تَسْبِيحِكَ الشَّهَوَاتُ ، وَ لَا يَقْطَعُهُمْ عَنْ تَعْظِيمِكَ سَهْوُ الْغَفَلَاتِ .
(7) فرشتگانى كه در اثر كار و كوشش خسته و ملول نمىشوند و در اثر هيچ زحمت و مشقتى درمانده نمىگردند، و خواستههاى نفسانى از تسبيح تو بازشان نمىدارد و غفلت و اشتباه در وجود آنان راه ندارد تا به جهت آن از تعظيم و تكريم تو دور افتند؛
﴿8﴾
الْخُشَّعُ الْأَبْصَارِ فَلَا يَرُومُونَ النَّظَرَ إِلَيْكَ ، النَّوَاكِسُ الْأَذْقَانِ ، الَّذِينَ قَدْ طَالَتْ رَغْبَتُهُمْ فِيما لَدَيْكَ ، الْمُسْتَهْتَرُونَ بِذِكْرِ آلَائِكَ ، وَ الْمُتَوَاضِعُونَ دُونَ عَظَمَتِكَ وَ جَلَالِ كِبْرِيَائِكَ
(8) فرشتگانى كه (از فرط ادب و فروتنى) چشمان خود را بستهاند و به خود اجازهى مشاهده انوار جلال تو را نمىدهند، سر خود را به زير افكندهاند (و سرگرم كار خودند)، همان فرشتگانى كه رغبت و اشتياقشان به آنچه كه در پيش توست، بسيار زياد است، همان فرشتگانى كه با ياد تو شيفته مىشوند و در برابر جلال و جبروت كبريايى تو، فروتن؛
﴿9﴾
وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ إِذَا نَظَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ تَزْفِرُ عَلَى أَهْلِ مَعْصِيَتِكَ سُبْحَانَكَ مَا عَبَدْنَاكَ حَقَّ عِبَادَتِكَ .
(9) همان فرشتگانى كه چون آتش جهنم را بر گناهكاران برافروخته و شعلهور مىبينند، مىگويند: اى خداوند پاك! ما تو را چنان كه سزاوار بندگى توست، پرستش نكرديم؛
﴿10﴾
فَصَلِّ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى الرَّوْحَانِيِّينَ مِنْ مَلَائِكَتِكَ ، وَ أَهْلِ الزُّلْفَةِ عِنْدَكَ ، وَ حُمَّالِ الْغَيْبِ إِلَى رُسُلِكَ ، وَ الْمُؤْتَمَنينَ عَلَى وَحْيِكَ
(10) پس (اى خداى بزرگ!) بر همهى آنان و نيز بر فرشتگان مقرب و روحانى خود و فرشتگانى كه (به فرمان تو) رموز غيبى را با پيامبرانت در ميان مىگذارند و امين وحى تواند (درود فرست)؛
﴿11﴾
وَ قَبَائِلِ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ اخْتَصَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ ، وَ أَغْنَيْتَهُمْ عَنِ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ بِتَقْدِيسِكَ ، وَ أَسْكَنْتَهُمْ بُطُونَ أَطْبَاقِ سَمَاوَاتِكَ .
(11) و گروههايى از فرشتگان كه از خواص درگاه تواند و آنان را به خاطر (لذت) تسبيح و تقديس خود از (هر نوع) خوردنى و آشاميدنى بىنياز ساختهاى، و در طبقات آسمانهايشان مأوا دادهاى؛
﴿12﴾
وَ الَّذِينَ عَلَى أَرْجَائِهَا إِذَا نَزَلَ الْأَمْرُ بِتََمامِ وَعْدِكَ
(12) و بر فرشتگانى كه چون قيامت آشكار شود در كرانهى آسمانها مستقر گردند؛
﴿13﴾
وَ خُزَّانِ الْمَطَرِ وَ زَوَاجِرِ السَّحَابِ
(13) و بر فرشتگانى كه خزانهداران باران و به گردش در آورندهى ابرند؛
﴿14﴾
وَ الَّذِي بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُودِ ، وَ إِذَا سَبَحَتْ بِهِ حَفِيفَةُ السَّحَابِ الْتمَعَتْ صَوَاعِقُ الْبُرُوقِ .
(14) و فرشتهاى كه از صداى حركت و جنبش او غرش رعدها شنيده مىشود و هنگامى كه با تازيانهى او ابر به حركت در آيد صاعقههايى از برق درخشيدن گيرد؛
﴿15﴾
وَ مُشَيِّعِي الثَّلْجِ وَ الْبَرَدِ ، وَ الْهَابِطِينَ مَعَ قَطْرِ الْمَطَرِ إِذَا نَزَلَ ، وَ الْقُوَّامِ عَلَى خَزَائِنِ الرِّيَاحِ ، وَ الْمُوَكَّلِينَ بِالْجِبَالِ فَلَا تَزُولُ
(15) و بر فرشتگانى كه دانههاى برف و تگرك را (از آسمان تا زمين) بدرقه مىكنند و همراه قطرههاى باران (به زمين) فرود مىآيند، و فرشتگانى كه گنجور خزينههاى بادند، و فرشتگانى كه به (نگهبانى) كوهها گمارده شدهاند تا از جاى خود نجنبند؛
﴿16﴾
وَ الَّذِينَ عَرَّفْتَهُمْ مَثَاقِيلَ الْمِيَاهِ ، وَ كَيْلَ مَا تَحْوِيهِ لَوَاعِجُ الْأَمْطَارِ وَ عَوَالِجُهَا
(16) و بر فرشتگانى كه (شيوهى) توزين آبها و (ميزان) پيمانهى بارانهاى پىدر پى و سيلخيز را (به آنان) آموختهاى؛
﴿17﴾
وَ رُسُلِكَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِلَى أَهْلِ الْأَرْضِ بِمَكْرُوهِ مَا يَنْزِلُ مِنَ الْبَلَاءِ وَ مَحْبُوبِ الرَّخَاءِ
(17) و بر رسولانى از فرشتگانت كه گرفتارىهاى ناگوار (ناشى از بلا) و انبساط خاطر (ناشى از رحمت و نعمت) را بر اهل زمين فرود آوردهاند؛
﴿18﴾
وَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ ، وَ الْحَفَظَةِ الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ ، وَ مَلَكِ الْمَوْتِ وَ أَعْوَانِهِ ، وَ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ ، وَ رُومَانَ فَتَّانِ الْقُبُورِ ، وَ الطَّائِفِينَ بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ ، وَ مَالِكٍ ، وَ الْخَزَنَةِ ، وَ رِضْوَانَ ، وَ سَدَنَةِ الْجِنَانِ .
(18) و بر سفيرانى بزرگوار و نيكوكار و فرشتگانى و حافظان و كاتبان اعمال مردمند، و بر فرشتهى مرگ (عزراييل) و دستياران او، و بر نكير و منكر، و رومان- فرشتهى آزمايش خفتگان در گور- و فرشتگانى كه پيرامون «بيت معمور» در طوافند، و «مالك» و خزانهداران دورخ، و «رضوان» و كليدداران و متوليان بهشت (درود باد؛)؛
(19) فرشتگانى كه از فرمان خدا سر نمىپيچند و آنچه را كه به انجام آن مأمورند، به نيكى عمل مىكنند؛
(20) و فرشتگانى كه به اهل بهشت مىگويند: درود بر شما به خاطر تحمل و شكيبايىتان (در گرفتارىها دنيا)، پس خانهى آخرت براى شما جايگاه شايسته و نيكويى است؛
(21) و بر فرشتگان نگهبان دوزخ كه چون به آنان فرمان رسد؛ او را بگيريد و ببنديد و در آتش دورخ در افكنيد بيدرنگ در انجام فرمان شتاب كنند و مهلتش ندهند.
﴿22﴾
وَ مَنْ أَوْهَمْنَا ذِكْرَهُ ، وَ لَمْ نَعْلَمْ مَكَانَهُ مِنْكَ ، و بِأَيِّ أَمْرٍ وَكَّلْتَهُ .
(22) و بر هر فرشتهاى كه از او ياد نكرديم و از منزلت او در پيشگاه تو خبر داريم، و نمىدانيم كه به چه كارى گماشته شده است؛
﴿23﴾
وَ سُكَّانِ الْهَوَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ الْمَاءِ وَ مَنْ مِنْهُمْ عَلَى الْخَلْقِ
(23) و بر فرشتگانى كه در هوا و زمين و آب ساكناند و به هر يك از فرشتگانى كه موكل امور آفريدگان (تو) اند؛
(24) پس (خدايا!) بر آنان درود فرست و در روزى كه هر كس با دو فرشتهى راننده و گواه (در روز قيامت) خواهد آمد؛
﴿25﴾
وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ صَلَاةً تَزِيدُهُمْ كَرَامَةً عَلَى كَرَامَتِهِمْ وَ طَهَارَةً عَلَى طَهَارَتِهِمْ
(25) و بر آنان درود فرست، درودى كه بر كرامت و پاكى آنان بيفزايد.
﴿26﴾
اللَّهُمَّ وَ إِذَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ وَ رُسُلِكَ وَ بَلَّغْتَهُمْ صَلَاتَنَا عَلَيْهِمْ فَصَلِّ عَلَيْنَا بِمَا فَتَحْتَ لَنَا مِنْ حُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِمْ ، اِنَّكَ جَوادٌ كَريمٌ .
(26) بارالها! هنگامى كه بر فرشتگان و پيامبرانت درود مىفرستى و درود ما را نيز به آنان ابلاغ مىكنى، به خاطر بيان نيكويى كه در ستايش آنان بر زبان ما روان ساختى، برما نيز درود و رحمت خود را ارزانى دار كه تو بخشنده و بزرگوارى.