دعای 44 ( دعا به وقت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان ) ترجمه صدرالدین بلاغی

(1) سپاس خدايى را كه ما را به سپاس خود رهبرى فرمود. و از اهل سپاس قرار داد، تا در برابر احسانش از شاكران، باشيم، و ما را بر اين كار مزد نيكوكاران بخشد.

(2) و سپاس خدايى را كه دينش را به ما عطا فرمود، و ما را به آئينش اختصاص داد، و در راه‌هاى احسان خود پويا ساخت، تا به سبب نعمتش به سوى سر منزل خشنوديش بپوييم: چنان سپاسى كه آن را از ما بپذيرد، و به وسيله‌ى آن از ماه خشنود شود،

(3) و سپاس خدايى را كه ماه خود يعنى ماه رمضان، ماه روزه، و ماه اسلام، و ماه پاكيزگى، و ماه پيرايش و تصفيه، و ماه بپاخاستن براى نماز را يكى از اين راه‌هاى احسان قرار داد. چنان ماهى كه قرآن در آن نازل شده، در حالى كه براى مردم چراغ رهبرى بحق، و نشانه‌هاى آشكارى از هدايت و تفريق ميان حق و باطل است.

(4) پس برترى آن را بر ساير ماه‌ها- به سبب احترامهاى فراوان و فضايل نمايان كه بريش قرار داد. آشكار ساخت. از اين رو در آن ماه، براى بزرگ داشتن آن، چيزى را كه در ماه‌هاى ديگر حلال كرده حرام كرد، و براى گرامى داشتن آن، خوردنيها و آشاميدنيها را در آن منع فرمود، و براى آن، وقت آشكارى قرار داد كه خداى بزرگ و ارجمند اجازه نمى‌دهد كه پيش انداخته شود، و نمى‌پذيرد كه از آن وقت به تاخير افتد،

(5) سپس يك از شبهايش را بر شبهاى هزار ماه برترى داد، و آن را شب قدر ناميد. در آن شب فرشتگان و روح، به فرمان پروردگارشان، با قضاى تغييرناپذير بر آن كس كه از بندگان كه خدا بخواهد، براى هر امرى از رزق و اجل و امور ديگر فرود مى‌آيند، و آن شب شب، سلامتى است كه بركتش تا سپيده‌دم دائم است.

(6) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را به شناسائى فضل اين ماه، و بزرگ داشتن حرمت آن، و خوددارى از آنچه در آن منع كرده‌اى ملهم ساز، و بر روزه داشتن آن به وسيله‌ى نگهداشتن اعضاء از گناهانت، و به كار بردن آنها- در آن ماه- به آنچه تو را خشنود سازد، يارى ده تا با گوشهاى خود سخن لغوى ننيوشيم، و با چشم‌هامان به طرف لهوى نشتابيم،

(7) و دستهامان را به حرامى نگشاييم، و گامهامان را در امر ممنوعى پيش نگذاريم. و تا شكمهامان غير آنچه حلال ساخته‌اى در خود جاى ندهد، و زبانهامان جز به آنچه تو حديث كرده‌اى گويا نشود، و جز در كارى كه به ثواب تو نزديك سازد زحمت نكشيم، و جز آنچه از عقاب تو نگاهدارد فرانگيريم، آن گاه همه‌ى آن اعمال ما را از رياى رياكاران، و سمعه‌ى سمعه پيشگان بپيراى، به طورى كه احدى غير از تو را در آن شريك نگردانيم، و جز تو، در آن، مرادى نداشته باشيم.

(8) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را در اين ماه بر اوقات نمازهاى پنجگانه با آن حدودش كه تحديد كرده‌اى و واجباتش كه مقرر داشته‌اى و شروطش كه تعيين نموده‌اى و اوقاتش كه معين فرموده‌اى، واقف ساز،

(9) و ما را در نماز با كسانى برابر نما كه به مراتب شايسته‌ى آن بالغ، و اركانش را حافظند، و آن را در اوقات خود همانطور كه پيغمبرت (صلواتك عليه و آله) در ركوع و سجود و همه‌ى فضيلتهايش تشريع فرموده، با كاملترين طهارت و بليغترين خشوعى بجاآورنده‌اند.

(10) و ما را به در اين ماه موفق دار كه به وسيله‌ى بر و احسان، به خويشان خود بپيونديم، و با انعام و بخشش به همسايگان خود رسيدگى نمايم، و اموالمان را از مظالم و حقوق بپيرييم، و با بيرون كردن زكات، آن را پاك گردانيم، و با آنكه از ما دورى كرده باز گرديم، و درباره‌ى آنكه بر ما ستم كرده انصاف دهيم، و با آنكه به ما دشمنى كرده آشتى كنيم. مگر آن كس كه براى تو با او دشمنى شده باشد، زيرا كه او دشمنى است كه ما با او دوستى نمى‌كنيم، و حزبى است كه با او صاف نمى‌شويم.

(11) و ما را توفيق ده بر اينكه، در اين ماه به تو تقرب جوييم، به وسيله‌ى اعمال شايسته‌اى كه ما را به آن از گناهان پاك گردانى، تا هيچ يك از فرشتگانت، جز مرتبه‌اى نازلتر از ابواب طاعت و انواع تقربى كه ما بجا آورده‌ايم به پيشگاهت تقديم نكند.

(12) خدايا از تو مى‌خواهيم بحق اين ماه و بحق هر فرشته‌ى مقرب يا پيغمبر مرسل يا بنده‌ى صالح برگزيده‌ات كه از آغاز تا انجام اين ماه در عبادتت كوشيده، كه بر محمد و آلش رحمت فرستى، و ما را در اين ماه به كرامتى كه به دوستانت وعده داده‌اى سزاوار ساز، و آنچه را كه براى اهل كوشش در طاعتت قرار داده‌اى براى ما مقرر فرماى، و ما را به رحمت خود، در سلك كسانى درآور كه استحقاق بلندترين پايه‌ى رفيع دارند.

(13) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را از انحراف در توحيدت و كوتاهى در تمجيدت، و شك در دينت، و كورى از راهت، و سرسرى شمردن حرمتت، و فريب خوردن از دشمنت: شيطان رجيم، دور ساز.

(14) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و چون در هر شب از شبهاى اين ماهمان تو را بندگانى هستند كه عفو تو ايشان را آزاد مى‌سازد يا گذشت تو ايشان را مى‌بخشد، پس ما را از آن بندگان قرار ده، و ما را از بهترين اهل و ياران اين ماه بگردان.

(15) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و همراه كاسته شدن ماه اين ماه گناهان ما را بكاه، و با رسيدن سلخش جامه‌هاى و بال ما را بركن، تا ماه رمضان در حالى از ما بگذرد كه ما را از خطاها پاكيزه ساخته باشى و از گناهان پيراسته باشى.

(16) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و اگر از استقامت بگرديم مستقيممان ساز، و اگر دشمن تو، شيطان ما را احاطه كند پس از چنگ او خلاصمان كن.

(17) خدايا اين ماه را به عبادت ما آكنده ساز، و اوقاتش را به طاعتمان بياراى، و در روزاش ما را به روزه داشتن، و در شب‌اش به نماز و تضرع به سوى تو و فروتنى براى تو، و خوارى در برابر تو، يارى ده، تا روزاش بر ما به غفلتى، و شب‌اش به تقصيرى گواهى ندهد.

(18) خدايا ما را در همه‌ى ماه‌ها و روزها، تا زمانى كه زنده بدارى، اين چنين قرار ده، و از بندگان صالح خود گردان، كه بهشت را جاودانه به ميراث مى‌برند، و از كسانى كه آنچه را ببخشد در حالى مى‌بخشد كه دلهاشان از فكر بازگشت به سوى پروردگارشان هراسان است، و از كسانى كه در كارهاى خير شتاب مى‌كنند و ايشان در اين مرحله بر ديگران سبقت گيرنده‌اند.

(19) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، در هر وقتى و در هر زمانى و بر هر حالى، به شماره‌ى رحمتى كه فرستاده‌اى بر هر كس كه رحمت فرستاده‌اى، و چندين برابر همه‌ى آنها رحمتها به اضعافى كه جز تو كسى آن را احصاء نتواند كرد. زيرا كه تو هر چه را كه بخواهى بجا آورنده‌اى.