دعای 44 ( دعا به وقت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان ) ترجمه سید رضا آل ياسین

(1) ستايش كنم ذات پاك خدا كه شد بر سپاسش به ما رهنما برانگيخت ما را ز اهل سپاس كه شكرش بگوئيم يزدان شناس بر احسان او شكر گوئيم ما بدين شكر پاداش سازد عطا

(2) سپاس است از ايزد بيقرين كه ما را عطا كرد آئين و دين به احسان او گشته‌ايم از خواص چو بر ملتش دادمان اختصاص به خشنوديش رهنورديم ما پذيراى حمد است و گردد رضا

(3) دگر شكر گويم ز يزدان تمام كه از ماهها كرد ماه صيام همان ماه اسلام و پاكيزگى به پا خاستن هستش از ويژگى دگر نيز يزدان به ماه صيام به حق آزمايش كند خاص و عام در اين ماه آمد ز قرآن ورق نشان هدايت به تشخيص حق

(4) فرستاد قرآن پر محتوا كه اين ماه شد برتر از ماهها بدينسان چو مى‌خواست پروردگار فضيلت بر اين ماه شد آشكار حلال دگر ماهها ز احترام در اين ماه فرمود يزدان حرام همان خوردنيها و نوشابه‌ها به روزش حرام است بر كام ما مشخص بود خوردنى را زمان نه، زودش روا هست نى دير آن

(5) گراميست شبهاى اين مه، به جاه كه يك شب بود برتر از الف ماه شب قدر ناميده پروردگار فرشته روان كرد بر هر كنار روانند تا صبح از آسمان سلامت رسانند بر بندگان روانند يكسر به امر خدا فرستند رحمت بحكم قضا

(6) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود شناسايمان كن به فضلت مدام گرامى بداريم ماه صيام تو الهام فرما به ماه صيام كه پرهيز داريم از هر حرام نگهدار، اعضايمان از گناه كه تا روزه گيريم بى‌اشتباه به خشنوديت در سپاريم هوش به بنديم بر لغو و بيهوده گوش به بنديم بر لهو چشمانمان نگرديم دنبال لغوى روان

(7) نه دستى گشائيم خود بر حرام نه، گوئيم جز ذكر حق در صيام نسازيم كارى به غير از ثواب نگهدارمان ز آنكه دارد عقاب نگهدارم، از جمله‌اى پاك رب نباشم، رياكار و شهرت طلب شريكى به ذاتت نگيريم ما نخواهيم مقصود غير از خدا

(8) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود دگر آنكه ما را تو خود با نماز بدانسان كه خير است مانوس ساز بدانسان كه فرموده‌اى واجبات رعايت كنيم از جميع جهات به اوقات و شرط و به ميزان آن حدودش شناسيم با صدق جان

(9) خدايا تو ما را چو آنان بدار كه بودند در حفظ آن رستگار كه تشريع فرموده در راه دين محمد (ص) كه بر جان او آفرين كه كامل بود آن ركوع و سجود بدانجا رساند كه برتر نبود

(10) در اين ماه ما را موفق بدار كه باشيم بر بستگان دوستدار به ارحام و وابستگان مهربان بدينسان به ياران و همسايگان ز ثروت مظالم مبرا كنيم زكاتش به پاكى مجزا كنيم ز ما هر كه دورى گزيند بجان بدو باز گرديم دل مهربان هر آنكس كه بر ما ستم كرده است به انصاف از وى بگيريم دست به دشمن مدارا بود كار ما مگر آنكه دشمن بدارد، ترا نباشد به خصمت مدارا سزا نگيريم دستى ز خصم خدا

(11) تو توفيق نزديكيم كن عطا تقرب بجوئيم با جان ترا به اعمال شايسته كن رهبرى كه جان را كند از معاصى برى بدانسان به توفيقمان كن كمك كه كمتر نباشيم خود از ملك

(12) خدايا بدين ماه خوانم ترا قسم بر ملائك دگر انبيا دگر نيز بر بهترين بندگان كه كردند اين مه عبادت بجان تو بفرست بر آل و احمد (ص) درود بدانسان كه بر اوليا وعده بود سزاوارمان ساز اى كردگار كه باشيم در طاعتت استوار بگيريم در ظل رحمت قرار چو آنان كه خود خواستى رستگار

(13) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود تو ما را بگردان ز راه خلاف به توحيد دور از همه انحراف نگرديم با شك ز دين تو دور به راهت نباشيم مانند كور نباشيم بر حرمتت سرگران ز شيطان بمانيم جان در امان

(14) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود در اين ماه عفوت چو سازد رها دگر بندگان ياد فرما ز ما

(15) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود خدايا چو اين ماه با فر و جاه به كاهش رود از گناهان بكاه چنان كن كه پايان ماه صيام ببخشى گناهان و لغزش تمام

(16) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود و گر منحرف گشتم اندر صيام خدايا تو تعديل فرما تمام و گر نيز گشتم به سستى دچار خدايا بفرما مرا استوار و گر چيره گرديد شيطان بجان تو ما را ز چنگال او وارهان

(17) بمانيم هر روز او روزه دار شبش در تضرع سوى كردگار نه روزش شود غفلتم را گواه نه، بيند شبش جانم اندر گناه

(18) چنان كن كه در زمره‌ى زندگان بمانيم، شايسته چون بندگان خدايا تو ما را بفرما چنان كه باشيم در زمره‌ى صالحان كه ميراث بردند آن مردمان بهشت خدا مينوى جاودان بمانيم بخشندگانى كريم به، ياد خداوند دل پر ز بيم شتابنده بر نيكوئى بى امان كه پيشى بگيريم بر ديگران

(19) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود به هر حال و هر لحظه بر وى درود بدانسان كه بالاتر از آن نبود درودى كه هر دم شود بيشمار كنى، هر چه خواهى تو اى كردگار