دعای 44 ( دعا به وقت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان ) ترجمه محمد تقی خلجی

(1) سپاس و ستايش خداى راست كه ما را به ثنا و ستايش خود، راه نمود، و شايسته‌ى آن گردانيد، تا از سپاسگزاران احسان او باشيم، و ما را بر اين كار، پاداش نيكوكاران بخشيد.

(2) سپاس و ستايش خداى راست كه دين خود را به ما آموخت، و آيين خود را ويژه‌ى ما گردانيد، و ما را به راه‌هاى احسان خويش كشانيد، تا به مدد ستايش او به سوى خشنودى‌اش ره پوييم؛ ستايشى كه از ما بپرورد و خرسند گردد.

(3) سپاس و ستايش خداى راست كه ماه خود، ماه رمضان را راهى از راه‌هاى احسان خويش قرار داد؛ ماه روزه، و ماه اسلام، و ماه پاكى (و پاك‌كنندگى)، و ماه آزمايش، و ماه به پا خاستن (براى شب زنده‌دارى) و ماهى كه در آن، قرآن چون رهنمونى براى مردم، و چون نشانه‌هايى آشكار از راه راست، و جدا كننده‌ى درست و نادرست است.

(4) براى همين، برترى آن را بر ماه‌هاى ديگر، با حرمتى بى‌شمار و فضيلت‌هاى بسيار، آشكار ساخت. از اين رو، براى بزرگداشت اين ماه، آنچه را كه در ماه‌هاى ديگر جايز (حلال) مى‌شمرد، حرام كرد، و به گراميداشت آن، خوردنى‌ها و نوشيدنى‌ها را ممنوع كرد، و براى آن، وقتى معلوم مقرر فرمود كه اگر پيش‌تر انجام گيرد، خداى- عز وجل- اجازت نفرمايد، و اگر باز پس اندازد، نپذيرد.

(5) سپس يكى از شبهاى آن را بر هزار ماه برترى داد و آن را «شب قدر» ناميد؛ شبى كه در آن، فرشتگان و روح، به دستور پروردگارشان، هر فرمانى را فرود مى‌آورند. آن شب تا سپيده دم، همه سلام و بركت بادوام، همراه با تقدير و اندازه‌گزارى بى‌تغيير، براى هر يك از بندگان اوست كه بخواهد.

(6) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و شناخت فضيلت و برترى اين ماه و بزرگداشت حرمت آن را، و خويشتن‌بانى از آنچه را كه نهى كرده‌اى، بر دلمان بيفكن، و ما را به روزه‌دارى آن، يارى فرما، آن سان كه اعضاى خويش را از گناه بازداريم، و آنها را در راه رضاى تو به كار گيريم؛ چنان كه گوش‌هامان را به سخنان بيهوده نسپاريم، و با چشمانمان به تماشاى سرگرمى‌ها نشتابيم.

(7) و دستهامان را به آنچه حرام كرده‌اى، نگشاييم، به سوى ناروايى‌ها گام برنداريم، و در شكم‌هامان، جز آنچه حلال كرده‌اى، نگنجد، و زبانمان، جز به ياد تو نگردد، و جز در آنچه كه مايه‌ى تقرب ما گردد، نكوشيم، و جز به آنچه كه ما را از عذاب تو بازمى‌دارد، اقدام نورزيم. آن گاه، همه‌ى كارهاى ما را از خودنمايى رياكاران و شهرت‌خواهى مسند جويان، خالص گردان، تا در انجام دادن وظيفه‌ى بندگى، كسى را با تو انباز نگيريم، و در كارها جز تو را نخواهيم.

(8) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و در اين ماه، ما را از اوقات نمازهاى پنجگانه، و حدود و مرزهايى كه مقرر فرمودى، و شرايط و آدابى كه لازم دانستى، و تكاليفى كه تعيين كردى، آگاه گردان.

(9) و ما را همچون كسانى قرار ده كه منزلت و مكانت نماز را دريافته‌اند، و اركان آن را پاس مى‌دارند، و در وقت فضيلت آنها، بدان سان كه بنده و فرستاده‌ى تو- كه درود تو بر او و دودمانش باد- مقرر فرموده است. ركوع و سجده‌ها و همه‌ى ادب و آداب آن را با پاكى و طهارتى هر چه تمام‌تر و كامل‌تر، و با تواضع و فروتنى آشكارتر و رساتر، به جاى مى‌آورند.

(10) و ما را در اين ماه، توفيق ده كه با نيكى و بخشش، به خويشان خود بپيونديم، و با احسان و بخشش، همسايگانمان را بنوازيم، و مال و دارايى خود را از آلودگى‌هاى حرام بپالاييم، و با بيرون كردن زكات، پاك گردانيم، و با هر كس كه از ما بريده است. آشتى كنيم، و با آنان كه بر ما ستم كرده‌اند، از در انصاف درآييم، و با دشمنان خود، از راه مسالمت و دوستى وارد شويم، جز با آن كه به دشمنى در راه تو و با تو برخاسته است؛ چرا كه او دشمنى است كه هرگز با او دوستى نورزيم، و از حزبى است كه با او يك دل و هماهنگ نشويم.

(11) در اين ماه، توفيقان ده كه با رفتارهاى پاك و پاكيزه به تو نزديك شويم: كارهايى كه با آن، ما را از گناهان پاك سازى، و از بازگشت دوباره به ناپسندى‌ها بازدارى تا اين كه هيچ يك از فرشتگانت، در هيچ يك از طاعتها و تقرب‌جويى‌ها كه با آن بر تو وارد مى‌شوند، به پاى (منزلت) ما نرسند.

(12) خدايا! از تو مى‌خواهم كه به حق اين ماه و به حق كسى كه از آغاز تا به انجام آن به درگاه تو بندگى مى‌ورزد: از فرشته‌اى كه مقرب داشته‌اى يا پيامبرى كه فرستاده‌اى يا بنده‌ى صالحى كه برگزيده‌اى، كه بر محمد و دودمانش درود فرستى، و ما را به كرامتى كه در اين ماه به دوستان خود وعده كرده‌اى، شايسته گردانى، و آنچه را كه در اين ماه بر طاعتگزاران كوشا واجب نموده‌اى، لازم فرمايى؛ و ما را در سلك آنانى قرار ده كه در سايه‌ى رحمت تو، بالاترين مرتبه‌ى بهشت را سزاوارند.

(13) خدايا بر محمد و دودمانش درود فرست، و ما را از الحاد در توحيدت، كوتاهى در ثنا و ستايشت، و ترديد در آيين و شريعتت، و كورى، و بى‌بصيرتى از راهت، و سهل‌انگارى و بى‌مبالاتى در تعظيم و اكرامت، و فريب دشمنت، شيطان رانده شده، دور دار.

(14) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و چون در هر شب از شبهاى اين ماه، بندگانى به عفو تو آزاد مى‌گردند، يا چشم‌پوشى‌ات آنان را مى‌بخشد، پس ما را نيز از آنانى قرار ده كه عفو و آمرزش و گذشت تو را دريافته‌اند، و از بهترين‌ها كه سزاوار اين ماه و از ياوران آن‌اند، به حساب آور.

(15) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و با ناپديد گشتن هلال اين ماه، گناهان ما را نيز محو گردان، و با پايان گرفتن روزهاى آن، ما را از چنگال گناهانمان برهان، آن سان كه چون ماه به سر آيد، ما را نيز از خطا پيراسته باشى و از هر گناه و بدى، پالوده.

(16) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و چنانچه در اين ماه منحرف شديم، بازگردان، و چنانچه به بيراهه رفتيم، به راه آور، و اگر دشمن تو شيطان، بر ما چيره گشت، ما را از چنگ او رهايى ده.

(17) خدايا! در اين ماه رمضان، ما را از بندگى‌ات سرشار كن، و اوقات آن را به زيور طاعت بياراى، و به روزه‌ى روزهايش، و نماز و لابه و زارى و خاكسارى و خوارى در پيشگاهت، مدد فرما، تا اين كه روز آن، گواه غفلت ما نباشد، و شب آن، شاهد گناه ما نگردد.

(18) خدايا! در ديگر ماه‌ها و روزها، مادام كه زنده‌ايم، بدين كار توفيقان ده. و ما را از بندگان صالح خود كه فردوس را به ارث مى‌برند و خود در آن جاودان‌اند، و از آنان كه آنچه را دارند در راه خدا مى‌دهند، در حالى كه دل‌هاشان از انديشه‌ى بازگشت به پروردگارشان ترسان است، و از كسانى كه در كارهاى نيك مى‌شتابند و بدان پيشى مى‌گيرند، قرار ده.

(19) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، در هر وقت و هر لحظه، و در هر حال، به شمار آنان كه درود و رحمتشان فرستاده‌اى، چندين برابر، تا آن جا كه جز تو شماره نتواند كند؛ چرا كه تو همان كنى كه خواهى.