دعای 44 ( دعا به وقت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان ) ترجمه حسن ثقفی تهرانی

(1) ستايش خداى را كه به ستايشش ما را رهبرى فرمود، و از اهل ستايش قرار داد، تا از سپاسگزاران احسان او باشيم، و تا ما را بر اين كار، پاداش نيكوكاران بخشد.

(2) و ستايش خداى را كه دينش (دين اسلام) را به ما (نه امتهاى گذشته) عطا و لطف فرمود، و ما را به آئينش اختصاص داد، و در راههاى احسانش پويا ساخت، تا با مدد لطفش، به سر منزل خرسندى‌اش روان شويم، چنان ستايشى كه از ما بپذيرد، و به وسيله‌ى آن از ما خوشنود گردد.

(3) و ستايش خداى را كه ماه خود، (يعنى) ماه رمضان را يكى از اين راههاى احسان، قرار داد، ماه روزه، و ماه اسلام، و ماه پاكيزگى، و ماه آزمايش و تصفيه، و ماه قيام (براى عبادت)، كه قرآن در آن، نازل شده، تا مردم را به آيات روشن هدايت، و فرق ميان حق و باطل، رهبرى نمايد،

(4) و بدين سبب، برترى رمضان را بر ساير ماهها، بر اساس احترامات فراوان، و فضيلتهاى آشكار كه برايش قرار داد، روشن نمود، از اين رو، در اين ماه به خاطر تجليل و تعظيمش، چيزى را كه در ماههاى ديگر، حلال كرده، حرام فرمود، و براى تكريمش، خوردنيها و آشاميدنيها را ممنوع ساخت، و براى آن، وقت آشكارى قرار داد كه خداى بزرگ و ارجمند، اجازه نمى‌دهد كه از آن وقت، پيش انداخته شود، و نمى‌پذيرد كه از آن، به تاخير افتد.

(5) سپس يكى از شبهايش را بر شبهاى هزار ماه، برترى داد، و آن را «شب قدر» ناميد. در آن شب، فرشتگان و روح، به فرمان پروردگارشان براى هر امرى فرود مى‌آيند. آن شب، شب سلامتى و بركتى است كه تا سپيده‌دم، بر هر يك از بندگان حق، كه مطابق قضاى حتمى‌اش خواسته باشد، ادامه دارد.

(6) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و شناختن فضيلت اين ماه و بزرگ داشت حرمتش، و خوددارى از محرماتش را به ما الهام نما، و ما را به روزه داشتنش با حفظ اعضاء، از نافرمانى‌ات، و به كار گرفتن آنها به گونه‌اى كه خوشنودت سازد، مدد فرما، تا با گوشهامان به سخن لغوى گوش ندهيم، و با چشمهامان به تماشاى لهوى نشتابيم،

(7) و تا دستهامان را به حرامى نگشائيم، و به سوى كارى كه ممنوع است، گام برنداريم، و تا شكمهامان غير آنچه حلال فرموده‌اى در خود، جاى ندهد، و زبانمان جز به حديث تو گويا نشود، و جز در كارى كه به ثواب تو نزديك سازد، خود را به تكلف و زحمت نيندازيم، و جز به آنچه ما را از عقوبتت مصون مى‌دارد نپردازيم، آنگاه، همه آن اعمال ما را از خودنمايى رياكاران، و آوازه‌خواهى شهرت‌طلبان، خالص و پاك گردان، بدانگونه كه كسى را با تو در آن، شريك نگردانيم و از پى مرادى جز تو نگرديم.

(8) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و ما را در اين ماه، بر اوقات نمازهاى پنجگانه، با حدودش كه معين فرموده‌اى، و واجباتش كه حكم نموده‌اى، و شرائطش كه دستور داده‌اى، و اوقاتش كه مقرر داشته‌اى، واقف و آگاه ساز،

(9) و ما را در نماز، با كسانى برابر نما كه به مراتب شايسته‌ى آن رسيده، (و) اركانش را نگاه داشته، (و) آن را در اوقاتش، به همانگونه كه بنده‌ى تو و پيامبرت- درودها و رحمتت بر او و آل او- در ركوع و سجود و همه فضيلتهايش تشريع فرموده، با كاملترين طهارت و بهترينش، و با ظاهرترين خشوع و رساترينش بجا مى‌آورند.

(10) و ما را در اين ماه، موفق دار كه به وسيله‌ى نيكى و احسان، به خويشان خود، بپيونديم، و با لطف و بخشش، به همسايگان خويش، رسيدگى نماييم، و اموالمان را از مظالم (حقوق مردم)، خلاص و خالص سازيم، و با بيرون نمودن زكات، به تطهير و پاكى آن اموال، بپردازيم، و كسى كه ما را ترك كرده، به سراغش رويم، و با هر كه به ما ستم نموده، با انصاف، رفتار كنيم، و با دشمنان، از در دوستى و مسالمت، وارد شويم، مگر كسى كه دشمنى با او به خاطر تو و در راه تو باشد، زيرا او دشمنى است كه با وى دوستى نداريم، و (از) حزبى است كه با آن، يكدل نشويم.

(11) و ما را در اين ماه، توفيق ده كه به بركت اعمال شايسته، به تو تقرب جوييم، اعمالى كه با آن، از گناهانمان پاك فرمايى، و از عيوب تازه، بازدارى، بدانگونه كه هيچ يك از فرشتگانت جز مرتبه‌اى نازلتر از ابواب طاعت، و انواع (وسائل) تقربى كه ما توفيق يافته‌ايم، به پيشگاهت تقديم نكند.

(12) خدايا! به حق اين ماه، و به حق هر فرشته‌ى مقرب، يا پيامبر مرسل، يا بنده‌ى شايسته‌ى برگزيده‌ات كه از آغاز تا انجام اين ماه، در عبادتت كوشيده، از تو مى‌خواهم كه بر محمد و آل او رحمت فرستى، و ما را در اين ماه، به كرامتى كه به اولياءت وعده فرموده‌اى سزاوار ساز، و آنچه را كه براى اهل كوشش در طاعتت قرار داده‌اى، براى ما مقرر فرما، و ما را در سلك كسانى درآور كه استحقاق رفيعترين پايه را- به رحمتت- يافته‌اند.

(13) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و ما را از انحراف در توحيدت، و كوتاهى در ثنا و ستايشت، و ترديد در دينت، و كورى (و بى‌بصيرتى) نسبت به راه و طريقه‌ات، و ناديده گرفتن و سرسرى شمردن حرمتت، و فريب خوردن از دشمنت: شيطان رانده شده، دور فرما.

(14) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و چون در هر شب از شبهاى اين ماه ما، بندگانى دارى كه عفوت آنان را آزاد مى‌سازد، يا چشمپوشى و گذشتت آنها را مى‌بخشد، پس ما را از آن بندگان قرار ده، و براى اين ماه، از بهترين اهل و اصحاب، محسوبمان فرما.

(15) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و همراه با محو و ناپديد شدن هلال اين ماه، گناهان ما را محو فرما، و با رسيدن «سلخ» و پايان روزهايش، جامه‌هاى وبال را از ما بركن (و منسلخ گردان)، تا ماه رمضان، در حالى از ما بگذرد كه ما را در آن، از خطاها پاك (و آراسته) ساخته، و از بديها پيراسته باشى.

(16) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و چنانچه در اين ماه، (از شاهراه مستقيم) منحرف شويم تو مستقيممان دار، و اگر از حق برگرديم، به راهمان آر، و اگر دشمنت شيطان، بر ما مستولى شود ما را از چنگ او برهان.

(17) خدايا! اين ماه را به عبادت ما مشحون و آكنده ساز، و اوقاتش را به اطاعتمان از تو، بياراى، و ما را در روزش به روزه‌دارى، و در شبش به نماز و زارى به درگاهت، و فروتنى بر آستانت، و خوارى در برابرت، يارى فرماى، تا روزش شاهد غفلت ما، و شبش گواه تقصير ما نباشد.

(18) خدايا! و ما را در همه ماهها و روزها تا زمانى كه زنده بدارى، اين چنين بدار، و در زمره‌ى بندگان شايسته‌ات درآر، آنان كه بهشت را به ميراث مى‌برند (و) جاودانه در آن، باقى‌اند، و آنان كه آنچه را مى‌بخشند، در حالى است كه دلهاشان از فكر بازگشت به سوى پروردگارشان هراسان است، و از كسانى (قرار ده) كه در انجام كار خير، شتاب مى‌كنند و بدان سبقت مى‌گيرند.

(19) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، در هر وقت و هر زمان، و در هر حال، به شماره‌ى رحمتى كه بر هر كس ديگر فرستاده‌اى، و چند برابر تمامى آن، بدانگونه كه هيچ كس جز تو نتواند آن را احصاء كند و بشمرد، البته تو هر چه را بخواهى، به انجام مى‌رسانى.