دعای 44 ( دعا به وقت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان ) ترجمه محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری

(1) ستايش ويژه‌ى ذات خدايست كه ما را در ستايش رهنماييست هدايت كرد بر اهليت ما ستايش گويى و ذى قيمت ما كه بر آلاء نعمت در برابر صف آن پارساهاى ثناگر ز پاداشى كه بر آن حق‌پرستان عطا شد نيز بر ما كرده احسان و ما را محسنين و حق‌شناسان صف آنها شمار آور ز خوبان‌

(2) ستايش ويژه‌ى ذاتيست والا كه دين خويش بر ما كرده اعطا شرف بخشيد زان ملت به عزا هدايت كرده بر احسان و تقوا كه ما با يارى او راه احسان رهى پوييم بر نعمت ز رضوان ستايش درگه تو زان ستايش كه شايان قبولى در نيايش و ذات كردگارى در رضايت ز خشنودى او ما در عبادت‌

(3) ستايش ويژه‌ى ذات الهى كه او ماه مبارك كرده راهى شمرده راه رحمت راه نعمت بنام اقدس خود داده عزت ستايش بر خداوند تبارك نهادش نام رمضان المبارك و ماه روزه و ماه طهارت به تهذيب نماز و در عبادت كه نازل گشت قرآن اندر اين ماه و بر او احترامى شد به درگاه ز قرآنى كه مشعل بر هدايت بشر را رهنمايى در اطاعت و با آيات و با آن بيناتش به قلب پاك پيغمبر نهادش كه آياتش ز بيم است و نصيحت ز ماه ديگرى دادش فضيلت‌

(4) مقرر بر فضايل شد در اكمال ز ديگر ماههايى را كه در سال ز ديگر ماههايى داده برتر و بر آنچه كه در هر ماه ديگر حلال است آن در اين ماه هست تحريم و عز كردگارى بهر تكريم ز آشاميدن و خوردن خلاصى به وقت ويژه‌اى در اختصاصى‌

(5) كه تا حرمت كرامت آشكارا شبى آيد وجود او ز شبها و در آن شب ملائك همره روح باذن حق به تعدادى ز انبوه فرود آيند با هم در سرودى ز جاويدان بركت با درودى كه بر آن بندگانى موهبت را بر آنان مستحق اين مرتبت را سلامى با بركت واگذارند به صبحش عرش اعلا پا گذارند

(6) الهى بر محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت روحش در آن شاد جلال و حرمت اين ماه والا به قلب ما فضيلت معرفتها به ما الهام كن ز آنچه در اين ماه كه آن را نهى و فرمان داده درگاه تو ما را بازدارى بر اصولى و بر ما روزه را دادى قبولى‌ كه در اين ماه گوش از بد شنيدن و چشم از منكراتى را از ديدن فرو بندم و از خشمت گريزان زبان را برگشايم ذكر يزدان‌

(7) كه در اين ماه گوش از بد شنيدن و چشم از منكراتى را از ديدن فرو بندم و از خشمت گريزان زبان را برگشايم ذكر يزدان‌ بده توفيق در اين ماه بر ما كه چشم و گوش ما و دست و پاها به دور از هر مناهى منكراتى اطاعت بر تو دور از مشكلاتى و همواره رضاى تو بجوييم ز راهش بر كمال خود بپوييم‌ جز از مال حلالى اين شكم را نكرده سير داروى بدن را ز لكه بر ريا در اين عبادت تو پاكيزه بدارش در اطاعت شريكى بر تو نگذاريم يا حق كه تو معبود و ذات توست بر حق و نشناسيم ما آن ديگرى را در عقبا از تو باشد داورى را

(8) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد درودت باد تا روحش شود شاد تو يارى كن به ما در اين زمانه كه تا ما در نماز پنجگانه به وقت فاضلى از تو مقرر ادا از ما وظايف در مكرر

(9) كه در ظل اطاعت كردگارا شمار مردمى آور تو ما را كه او پروردگار خويش بشناخت سعادت را براى خويش دريافت الهى نام ما را در نگارش شمار مردمى آرى ز كارش كه با اخلاص خوانده او نمازش بسجده در خضوع و گفت رازش رعايت داشته اركان اوقات و نيكو در شناسايى ساعات بدان ترتيب چون عبدت محمد (ص) مقرر داشته‌اى حى سرمد به هنگام ركوع و در سجودش عمل اندر قيام يا قعودش حضور قلب در درگاه اعلا به سيراب از وضو دست و رخ و پا

(10) الهى بر سعادت كن تو يارى كه با ارحام خود در نيك كارى و بر همسايگان نيكى ز رفتار به تقديم از عطايى را سزاوار كه داراييمان را داده تطهير و بر رنجيدگان با گفت و تقدير ز رنج او بدر آريم آنان و با تقرير خوش خوشحال و خندان و حق خويش از ظالم ستانيم و با دشمن به صلح او بمانيم الهى دشمنان ما در اين دار به صلح و بر صفايى را تو بگمار ولى با دشمنان تو در اين دار ز ما صلح و صفايى نيست در كار و با قومى كه ما بر خاطر تو به جنگ او به پا در ظاهر تو نه هرگز آشتى جز در عداوت روا در حقشان باشد قساوت‌

(11) الهى يار ما باشى ز طاعت كه در آن سايه‌اش بر تو عبادت كه تا نزديكتر بر تو در اين ماه تو دستم از معاصى دار كوتاه و تا از ما ملائك در عبادت به سويت آورد نيكى و طاعت‌

(12) الهى حرمت اين ماه اكرم از آنانى كه در نزدت مكرم ز پيشانى به درگاه مبينى نخستين روز مه تا واپسينى به درگاه تو همت در عبادت ز تو خواهان بر اين فرما عنايت كه بر آن حرمت كل ملائك و هم زان بندگان صالح و سالك بحق انبيا و اوليايت دهم سوگند ذات كبريايت كه بر روح محمد (ص) هم ز اولاد فرستى رحمتت تا روح او شاد و بر ما نيز از رحمت سعادت صلاحيت و اهليت عنايت از آن رحمت كه فرمودى عطايت نويدى داده‌اى بر اوليايت به ما كن بهرمندى در كفايت و پاداشى كه بر آن بندگانت كه آنها پارسا پرهيزگاران به سجده در نماز و روزه‌داران ز رتبه عاليه با اوليايت بر آنها همنشين از انبيايت‌

(13) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد ز رحمت مرحمت روحش شود شاد و ما را از پليدى شرك و الحاد و سستى در عبادت يا ز بيداد و ترديد حقيقت كورى دل كه در جوياى حق بوديم غافل و از هر محرمات و ريب شيطان بدارى ايمنى اى حى سبحان‌

(14) الهى بر محمد (ص) هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش و ما را اندر اين ماه از عقوبت نما آزادمان اى حى رحمت بدانسان بندگانى را گنهكار تو بخشيدى به ما هم رحمتى آر

(15) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد ز رحمت مرحمت روحش شود شاد به شبهايى كه اتمام است اين ماه گناه ما فرود آور ز درگاه و اين زنگ شقاوت را ز ما دور معاصى را ز پايانش نما كور وداعمان كزين ما هست در سال گناه ما ببخش كن تو خوشحال‌

(16) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد ز رحمت مرحمت روحش شود شاد و مگذارى ز رنج روزه طاقت در آن خسته بمانيم از عبادت به هنگامى كه ماها خسته و زار ز نيرو تازه‌اى را مرحمت دار اگر از راه خود بر انحرافى تو ما را باز گردان از خلافى و چون شيطان كند اغوا و اغرا تو دستش را نما كوتاه در جا

(17) خداوندا تو اين ماه مبارك بيارا بهر ما طاعت تبارك به شبها روزهايش يارمان باش نماز و روزه در ديدارمان باش كه ما در پيشگاه تو بذلت تضرع در خشوع و كسب رحمت ز غفلت نگذرد بر ما شب و روز به دور از هر مناهى گشته فيروز

(18) خداوندا چنان كن ما در احوال از اين ماه و ز ماه ديگر سال كه تا بر آخر عمر اين چنينى ز عبد صالح و مخلص يقينى تو بشمارى از آنان بندگانت ز ابراران و از آن صالحانت نما تو همنشين فردوس اعلا ز جاويدان جنت كن عطايا و زان قومى شمارى هر چه در دست ز راه تو نموده خرج بر هست به تكليفش صميمانه در اين دار به قلبى ترس و لرزان نزد دادار كه زيرا بازگشتش بود دانا صف آن طايفه بنشان تو ما را كه آنان سوى خيراتى به سبقت ز نيكوكاريش بردند لذت‌

(19) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد ز رحمت مرحمت روحش شود شاد و در هر روز و در هر ماه و هر سال همه وقت و همه ساعت همه حال به بيش از آنچه بر آن بندگانت رسولان اوليا و صالحانت فرستادى درود و رحمت خويش فرستى رحمتت را بيش از بيش بر آن ميزان كه جز آن ذات اقدس شمار او نيايد عهده‌ى كس تحيت را فرستى باد رودى ز هر چه زودتر زودى به زودى‌