دعای 44 ( دعا به وقت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان ) ترجمه حسین استاد ولی

(1) سپاس و ستايش خداى را كه ما را به سپاس و ستايش راه نمود، و ما را از اهل آن قرار داد تا از سپاسگزاران احسانش باشيم و ما را بر اين سپاس، پاداش نيكوكاران عطا كند.

(2) و سپاس و ستايش خداى را كه دينش را به ما هديه كرد، و ما را به آيين خويش ويژه داشت، و در راه‌هاى احسانش به راه انداخت تا به من و بخشش او راه خشنوديش را بپوييم؛ سپاس و ستايشى كه از ما بپذيرد، و بدان سبب از ما خشنود گردد.

(3) و سپاس و ستايش خدايى را كه يكى از آن راه‌ها را ماه خود، ماه رمضان، ماه روزه، ماه اسلام، ماه طهارت، ماه پاكسازى درونى و ماه شب زنده‌دارى قرار داد، «ماهى كه قرآن در آن نازل شده كه هدايتگر مردم و نشانه‌هاى روشنى از هدايت و جداسازى حق از باطل است».

(4) پس با قرار دادن احترامات بسيار و فضايل مشهور براى آن برترى آن را با ساير ماه‌ها آشكار ساخت؛ از اين رو به خاطر بزرگداشت آن چيزهايى را كه در ماه‌هاى ديگر حلال ساخته بود در آن حرام ساخت، و به جهت گراميداشت آن خوردنى‌ها و نوشيدنى‌ها را در آن ممنوع نمود، و براى آن وقتى روشن قرار داد، و آن خداى عزيز و جليل روا نمى‌دارد كه آن را از آن وقت پيش افكنند، و نمى‌پذيرد كه از آن تأخير بيندازند.

(5) آن گاه شبى از شب‌هاى آن را بر شب‌هاى هزار ماه برترى داد، و آن را شب قدر ناميد، كه «فرشتگان و روح (كه فرشته بزرگ‌ترى است) در آن شب به اذن پروردگارشان براى انجام هر كارى فرود مى‌آيند بر هر يك از بندگان خدا كه او بخواهد و بر اساس سرنوشتى كه او مقرر نمايد؛ و آن شب سراسر سلامتى و بركت است تا طلوع صبح».

(6) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و شناخت فضيلت و بزرگداشت حرمت اين ماه و خوددارى از آنچه را كه در اين ماه حرام فرموده‌اى به ما الهام كن، و ما را با نگاهدارى اعضاى خود از نافرمانى‌هاى تو، و به كار بردن آنها در آنچه موجب خشنودى توست بر روزه داشتن آن يارى ده، تا با گوش‌هاى خود به هيچ لغوى گوش نسپاريم، و با ديگران خويش به هيچ لهوى شتاب نورزيم.

(7) و تا دست‌هاى خود را به هيچ ممنوعى نگشاييم، و با قدم‌هاى خويش به سوى هيچ حرامى گام برنداريم، و تا شكم‌هاى ما جز آنچه حلال شمرده‌اى در خود جاى ندهد، و زبان‌هاى ما جز به آنچه تو حكايت كرده‌اى گويا نشود، و خود را جز در آنچه به پاداش تو نزديك مى‌سازد به زحمت نيفكنيم، و جز به آنچه از كيفر تو نگاه مى‌دارد نپردازيم؛ آن گاه همه آنها را از خودنمايى رياكاران و شهرت طلبى شهرت طلبان خالص ساز، به طورى كه احدى را در آن اعمال شريك تو نسازيم، و مرادى را جز تو نجوييم.

(8) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و ما را بر اوقات نمازهاى پنجگانه با همه حد و مرزهايى كه براى آن قرار داده، و واجباتى كه براى آن مقرر نموده، و وظايفى كه معين فرموده، و اوقاتى كه مشخص نموده‌اى آگاه ساز.

(9) و ما را درباره نماز به منزله كسانى قرار ده كه به منازل و مراتب آن دست يافته، و اركان آن را محافظت نموده‌اند و آن را در اوقات خود بر اساس آنچه بنده و رسول تو- كه درود تو بر او و آلش باد- در ركوع و سجود و همه آداب آن سنت نهاده، با طهارت تمام و آداب كامل و برترين و روشن‌ترين و نهايى‌ترين خشوع بجا مى‌آورند.

(10) و ما را در اين ماه موفق بدار تا نيكى و هديه با خويشان خود بپيونديم، و با بخشش و عطيه از همسايگان خود سراغ گيريم، و اموال خود را از حقوقى كه به آنها تعلق گرفته رها سازيم، و آنها را با بيرون كردن زكات‌ها (ى واجب و مستحب) پاكيزه كنيم، و با كسانى كه با ما قهر كرده‌اند آشتى كنيم، و با كسانى كه به ما ستم كرده‌اند انصاف ورزيم، و با آنان كه با ما دشمنى ورزيده‌اند به مسالمت رفتار نماييم، جز با كسانى كه در راه تو و براى تو با آنان دشمنى مى‌شود، كه آنان دشمنانى هستند كه هرگز با آنان دوستى نمى‌كنيم، و حزب و گروهى هستند كه هرگز با آنان صفا و يكرنگى نمى‌ورزيم.

(11) و نيز توفيق ده كه در اين ماه با اعمال پاكيزه‌اى به درگاهت تقرب جوييم كه بدان وسيله ما را از گناهان پاك مى‌سازى، و از آلوده شدن به عيب‌هاى تازه نگاه مى‌دارى، تا آن كه هيچ يك از فرشتگانت اعمالى به درگاهت نياورند مگر فروتر و كمتر از طاعت‌هاى گوناگونى كه ما به پيشگاهت عرضه مى‌داريم، و انواع اعمالى كه براى تقرب به تو بجا مى‌آوريم.

(12) خدايا، به حق اين ماه و به حق كسانى كه در اين ماه از آغاز تا انجام آن تو را بندگى كرده‌اند، از فرشته‌اى كه او را مقرب گردانيده‌اى، يا پيامبرى كه او را برانگيخته‌اى، يا بنده صالحى كه او را به خود اختصاص داده‌اى، از تو مى‌خواهم كه بر محمد و آل او درود فرستى، و ما را در اين ماه شايسته كرامت‌هايى ساز كه به اولياى خود وعده داده‌اى، و براى ما لازم ساز آنچه را كه براى تلاشگران در طاعتت لازم ساخته‌اى، و ما را در صف كسانى قرار ده كه در پرتو رحمت تو بالاترين مقامات بهشت را مستحق گشته‌اند.

(13) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از كجروى در توحيدت، و كوتاهى كردن در تمجيدت، و شك در دينت، و گمراهى از راهت، و ناديده گرفتن حرمتت، و فريب خوردن از دشمنت شيطان رانده شده، دور بدار.

(14) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و اكنون كه در هر شبى از شب‌هاى اين ماه مان تو را بندگى است كه عفو وگذشت تو آنها را (از آتش دوزخ) آزاد مى‌سازى، يا چشم‌پوشى تو آنها را مى‌بخشد، پس ما را هم از زمره همان بندگان قرار ده، و براى اين ماه‌مان از بهترين خويشان و ياران بگردان.

(15) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و با محو شدن هلال اين ماه گناهان ما را هم محو فرما، و با سپرى شدن روزهاى آن جامه وزر و وبال گناهان ما را نيز از تن ما بكن، تا اين ماه به گونه‌اى از ما سپرى شود كه ما را در آن از خطاهامان پاك نموده، و از گناهان‌مان پيراسته باشى.

(16) خدايا، بر محمد و آل ا و درود فرست، و اگر در اين ماه كجروى كرده‌ايم ما را راست بدار، و اگر منحرف شده‌ايم استوار بساز، و اگر دشمنت شيطان بر ما چيره شده ما را از چنگال او برهان.

(17) خدايا، اين ماه را از بندگى و پرستش ما به درگاه خود پر ساز، و اوقات آن را به طاعت ما از خود بياراى، و ما را در روز اين ماه بر روزه دارى، و در شب آن بر نماز و ناله و زارى به درگاه خود و خشوع و فروتنى و خوارى نمودن در برابر خويش يارى رسان، تا جايى كه روزش به غفلت ما و شبش به كم كارى ما گواهى ندهد.

(18) خدايا، و ما را تا پايان عمرى كه به ما مى‌دهى در ساير ماه‌ها و روزها نيز همين گونه قرار ده، و ما را از آن بندگان شايسته‌ات قرار ده كه «فردوس برين را به ارث مى‌برند و در آن جاودانند»، «و آنان كه مى‌دهند آنچه مى‌دهند و باز هم دلهاشان ترسان است از اين كه به سوى پروردگارشان بازمى‌گردند (كه شايد مقبول درگاه او واقع نشوند)»، و نيز از كسانى قرار ده كه «در كارهاى خير مى‌شتابند و به سوى آن پيشى مى‌گيرند».

(19) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست در هر وقت و آنى، و بر هر حال و احوالى، به اندازه درودهايى كه بر ديگران فرستاده‌اى و نيز چند برابر آن به حدى كه جز تو كسى شمار آنها را نداند، كه تو هر چه خواهى به آسانى انجام مى‌دهى.