دعای 44 ( دعا به وقت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان ) ترجمه محمد مهدی رضايی

(1) ستايش براى خداست كه ما را به سپاس خود رهنمون گرديد، و بدان اهليت بخشيد تا از شكرگزاران احسان او باشيم، و بر اين كار، ما را پاداش نيكوكاران دهد.

(2) ستايش براى خداست كه دين خود را به ما عطا فرمود، و ما را به آيين خود ويژه گردانيد، و به راههاى احسان خويش پويا ساخت تا به فضل نعمت او به سوى خشنودى‌اش روانه شويم؛ ستايشى كه آن را از ما قبول كند و به سبب آن از ما راضى شود.

(3) ستايش براى خداست كه ماه خود، ماه رمضان، را از جمله راههاى احسان قرار داد، كه ماه روزه، ماه اسلام، ماه پاكيزگى از آلودگى‌ها، ماه رها شدن از گناهان و ماه شب‌زنده‌دارى است؛ ماهى كه قرآن در آن نازل گرديده؛ قرآنى كه راهنماى مردم و نشانه‌ى آشكار هدايت و جداكننده‌ى حق از باطل است.

(4) پس به سبب حرمت‌هاى فراوان و فضيلت‌هاى نمايان كه براى اين ماه مقرر داشت، برترى آن را بر ديگر ماه‌ها عيان فرمود. براى بزرگداشت آن، چيزهايى را كه در ماه‌هاى ديگر حلال كرده بود، در اين ماه حرام گردانيد، و خوردنى‌ها و آشاميدنى‌ها را غدغن كرد، و براى آن زمانى معين قرار داد، كه نه اجازه مى‌دهد آن زمان معين پيش انداخته شود، و نه مى‌پذيرد كه به تأخير افتد.

(5) آنگاه يكى از شبهاى اين ماه را بر شبهاى هزار ماه ديگر برترى داد و نام آن را «شب قدر» نهاد؛ شبى كه در آن، فرشتگان و روح به فرمان پروردگارشان بر هر يك از بندگان او كه بخواهد، با تقدير بى‌تغيير الهى كه براى هر كارى در نظر گرفته شده، فرود مى‌آيند.

(6) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را بياموز كه چگونه فضيلت اين ماه را بشناسيم و حرمتش را بزرگ بشاريم و از آنچه منعمان فرموده‌اى خوددارى كنيم، و يارى كن تا با نگه داشتن اعضا و جوارح خود از گناه و به كار گماشتن آنها در آنچه سبب خشنودى توست، روزهاى آن را روزه بداريم؛ آن سان كه به سخنان بيهوده نسپاريم، و چشم خود را به سوى بازيچه‌ها ندوانيم،

(7) و به حرام‌ها دست نگشاييم، و به سوى ناشايسته‌ها قدم برنداريم، و شكم‌هايمان جز آنچه تو حلال كرده‌اى در خود جمع نكند، و زبانمان جز آنچه تو فرموده‌اى، نگويد، و جز در آنچه ما را به ثواب تو نزديك مى‌سازد، خود را به زحمت نيندازيم، و جز آن كار كه ما را از عقاب تو حفظ مى‌كند، به كار ديگر نپردازيم. آنگاه به لطف خود، همه‌ى اين اعمال را از رياى رياكاران، و آوازه‌جويى آوازه‌جويان، بپيراى، تا كسى را در عبادت خود با تو شريك نگيريم و جز تو منظور و مرادى نجوييم.

(8) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را در اين ماه پر اوقات نمازهاى پنچ‌گانه آگاهى ده؛ با احكام و شرايط آن كه مقرر فرموده‌اى، و واجباتش كه لازم گردانده‌اى، و وظايفى كه به آنها موظف كرده‌اى، و هنگامه‌هايى كه براى آنها قرار داده‌اى.

(9) ما را در نماز، با كسانى برابر ساز كه مراتب بلند آن را دريافته‌اند و اركان آن را حفظ مى‌كنند و آن را در وقت خود، به شيوه‌ى بنده و فرستاده‌ى تو- كه درودهاى تو بر او و خاندانش باد- در ركوع و سجود و همه‌ى فضيلت‌هاى آن با كامل‌ترين وضو و در نهايت خشوع به جاى مى‌آورند.

(10) توفيقمان ده كه در اين ماه، با نيكى و احسان، به سوى خويشان خود رويم، و با بخشش و عطايا از همسايگان خود دل‌جويى كنيم، و دارايى‌هاى خود را از حقوق مردم بپيراييم، و با جدا كردن زكات پاكيزه نماييم، و با كسى كه از ما دورى گزيده آشتى كنيم. با آن كه بر ما ستم نموده، از مقتضاى انصاف درنگذريم، و با آن كه با ما دشمنى ورزيده صلح كنيم، مگر كسى كه در راه تو و براى تو با او دشمن شده‌ايم، كه او دشمنى است كه با وى دوستى نمى‌كنيم، و از حزبى است كه با آن يكرنگ و يكدل نمى‌شويم.

(11) ما را موفق كن كه در اين ماه با انجام دادن كارهاى نيك و پسنديده خود را به تو نزديكتر سازيم؛ اعمالى كه با آنها گناهانمان را بيامرزى و ما را از شروع به ناشايسته‌ها نگاه دارى، تا هيچ يك از فرشتگان تو بيش از طاعت‌هاى گوناگون ما نزد تو طاعت نياورند، و در انواع سبب‌هاى تقرب، به پاى ما نرسد.

(12) خدايا، من از تو مى‌خواهم كه به حق اين ماه، و به حق هر فرشته‌اى كه او را مقرب خود ساخته‌اى، و هر پيامبرى كه او را به رسالت فرستاده‌اى، و هر بنده‌ى صالحى كه برگزيده‌اى و او از آغاز تا انجام اين ماه در عبادتت كوشيده است، بر محمد و خاندانش درود فرستى و ما را شايسته‌ى آن كرامت كنى كه به دوستان خود وعده فرموده‌اى، و از آنچه براى بندگان كوشا در اطاعت خود قرار داده‌اى، برخوردارمان سازى، و به رحمت خود ما را در صف آنانى كه درآورى كه بالاترين مرتبه‌هاى بهشت را سزاوارند.

(13) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان كن كه ما را از كج‌روى در مسئله‌ى توحيد تو، و كوتاهى در بزرگداشت تو، و شك در دين تو، و گم كردن راه تو، و غفلت از حرمتگزارى تو، و فريب‌خوردن از دشمن تو، شيطان رانده شده، بركنار مانيم.

(14) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و هرگاه در هر يك از شب‌هاى اين ماه بخشايش تو جمعى از بندگانت را از بند عذاب رهايى بخشد و گذشت تو ايشان را ببخشايد، ما را از جمله‌ى اين بندگان قرار ده و در شمار بهترين كسانى درآور كه با اين ماه به سر برده‌اند و با آن همراهى كرده‌اند.

(15) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و چون هلال اين ماه ناپديد شود، گناهان ما را نيز محو نما، و چون روزهاى آن به پايان رسد، آلودگى‌هاى ما را نيز از ميان بردار، تا در حالى كه آن را پشت سر گذاريم كه تو ما را از هر خطا پيراسته‌اى و از هر گناه پاكيزه ساخته‌اى.

(16) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و اگر در اين ماه ميانه‌روى پيشه نكرده‌ايم، ما را به راه ميانه آور، و اگر از راه راست گرديده‌ايم، به راه راستمان بدار، و اگر دشمن تو، شيطانت، ما را احاطه كرده است، از چنگ او رهايى‌مان بخش.

(17) خدايا، اين ماه را با عبادت ما آكنده ساز، و لحظه‌هايش را با طاعت ما بياراى، و ما را يارى كن كه روزهايش را روزه بداريم و شبهايش را با نماز و نياز و فروتنى و اظهار خاكسارى در برابر تو به صبح آوريم، تا هيچ روز آن بر غفلت ما، و هيچ شب آن بر كوتاهى ما گواه نباشد.

(18) خدايا، ما را در ماهها و روزهاى ديگر، و تا زنده‌ايم، اين چنين قرار ده، و از آن بندگان شايسته‌ى خود گردان كه بهشت را به ميراث مى‌برند و در آن جاودانه مى‌مانند؛ آنان كه آنچه بايد (در راه خدا) بدهند، مى‌دهند، و در حالى به سوى پروردگارشان باز مى‌گردند كه دلهايشان هراسان است؛ آنان كه در كارهاى نيك شتاب مى‌ورزند و هم ايشان در آنها بر يكديگر سبقت مى‌گيرند.

(19) خدايا، در هر وقت و در هر زمان و در هر حال، بر محمد و خاندانش درود فرست، به شمار درودهايى كه بر ديگران فرستاده‌اى، و چندين برابر همه‌ى آنها؛ چندان كه جز تو كسى آنها را شماره نتواند كرد؛ زيرا تو هرچه خواهى همان كن.