دعای 45 ( دعا به هنگام وداع با ماه مبارک رمضان ) ترجمه سید رضا آل ياسین

(1) خدايا تو آنى كه هرگز جزا نخواهى ز كس چونكه كردى عطا

(2) پشيمان نگردى تو از بذل جود چو بخشش نمودى بر اهل وجود

(3) ندادى تو پاداش هم ارج كار بود نعمتت، رايگان، بيشمار

(4) ندادى تو پاداش هم ارج كار بود نعمتت، رايگان، بيشمار بود عفوت از منتهاى وداد مجازات اگر مى‌كنى هست داد قضايت بود خير، اى بهترين عطايت نسازى به منت قرين

(5) قضايت بود خير، اى بهترين عطايت نسازى به منت قرين اگر منع سازى، نباشد ستم به شكرت كنى شكر اى محتشم

(6) هر آنكس كه شد بر درت شكر گو تو آن شكر الهام كردى بدو

(7) سپاست هر آنكس بجاى آورد ز جود تو مزد سپاسش برد تو آموختى بندگان را سپاس بگيرند از آن مزد خود بى‌قياس

(8) خدايا تو بر بنده‌اى پرده‌پوش به رسوائى كس نكردى خروش بجاى مجازات بخشى عطا نبودند هر چند بر او سزا به بخشش نهادى تو بنياد كار گذشت، است آئينت اى كردگار

(9) به عصيانگران بوده‌اى بردبار چو مهلت دهى بر ستمكار زار بدو مى‌دهى مهلت بازگشت كند توبه، و آنگاه سازى گذشت نخواهى كه گردند آنان هلاك به بدبختى افتند تن در مغاك بهانه كنى قطع و حجت تمام بود اين همه بخششت لطف عام كريمى و بر بندگان بردبار در، از عفو بگشوده‌اى هر كنار

(10) كريمى و بر بندگان بردبار در، از عفو بگشوده‌اى هر كنار بود توبه بر بندگان نام در به وحيت از آن در، تو دادى خبر چه والاست آن در، كه گمكرده راه كند توبه پس از تو جويد پناه دوروئى ندارد در آن توبه راه كه آن توبه باشد بنام اله گناهان كند محو و اندر بهشت شود توبه گر در پى سرنوشت بهشتى كه انهار دارد روان بود جاى پاكان و پيغمبران

(11) بهشتى كه انهار دارد روان بود جاى پاكان و پيغمبران نگردند در مينوى پاك، خوار كه جارى بود نور از هر كنار بخواهند از پاك پروردگار ز ما در گذر نور بسيار دار به عفوت از اين بندگان دستگير و انك على كل شى‌ء قدير نباشد بر آن بنده عذرى روا كز اين در نشد وارد آن ناسزا

(12) توئى آنكه افزوده‌اى بر عطا كه خواهنده از آن برد سودها تجارت بود با تو سودش زياد به سويت چو شد ميرسد بر مراد شود بهره‌ى بنده‌ات بيشمار بزرگست نام تو اى كردگار تو گفتى هر آنكس كند نيك كار تو ده بار مزدش دهى در شمار و گر مرتكب گشت او كار بد به اندازه‌ى كار كيفر رسد

(13) دگر گفتى اى پاك پروردگار به راه تو انفاق شد زين قرار بدانسان كه يكدانه را برزگر كند موسم كشت بر خاك در برويد از آن هفت خوشه جدا كه هر خوشه صد دانه دارد بجا دگر گفته‌اى هر كه قرض الحسن دهد بر تو اى ايزد ذوالمنن به چندين برابر فرستى عطا به قرآن خود دادى اين وعده را تو دستور دادى به كردار نيك كه باشيم هر جا خريدار نيك

(14) هدايت نمودى به چيزى كه بود نمى‌ديد چشمان اهل وجود تو گفتى حديثى كه از بندگان نهان بود و نشنيده بودند آن نمى‌كردى آن را اگر آشكار كى انديشه را بود آن سو گذار تو فرموده‌اى نيز بر بندگان كه، يادم كنيد و كنم يادتان نورزيد كفرم، سپاسم بجا بگوئيد و افزون فرستم عطا چو كفران كنيدم، عذابست سخت مهيبست بر كافر شور بخت

(15) تو گفتى، بخوانيدم اندر دعا اجابت كنم بى‌گمان از شما عبادت كنيدم، تكبر بكار كند دوزخى بنده را خوار و زار نيايش عبادت بخواندى به نام كه تركش تكبرشناسى تمام هر آنكس كه او كرد ترك ترا به دوزخ شود خوار و بى‌محتوا

(16) از اين است كاين بنده از نعمتت كند ياد و شاد است از رحمتت تصدق دهد تا در آن پيشگاه رها گردد از خشمت اندر پناه

(17) اگر ديگرى بود خود رهنما همى بود شكرش به مردم روا از اين رو به ما واجب آمد سپاس كه شكرت بگوئيم با اين قياس ندانم، همى واژه‌اى آنچنان كه با آن سپاست رود بر زبان

(18) توئى آنكه احسان و فضل و عطا روانست از درگهت سوى ما بود نعمتت نزد ما بيشمار چه سرشار نعمت دهى آشكار به دينت برآورده‌اى از خواص به ما داده‌اى نيكيت اختصاص

(19) به دينت برآورده‌اى از خواص به ما داده‌اى نيكيت اختصاص بدين راه آسان كنى رهبرى به نزديكيت ميدهى برترى

(20) تو آگاه كردى ز جود تمام از آن ويژگيهاى ماه صيام بدين ماه بخشيده‌اى برترى به شرح وظايف كنى رهبرى در اين ماه قرآن فرستاده‌اى ز نورش تو ايمان به ما داده‌اى كه واجب بود روزه اندر صيام نمازش به شب هست لازم تمام شب قدر او هست در اوج جاه به حرمت بود برتر از الف ماه

(21) بدينسان به ما داده‌اى برترى به هر امتى داده‌اى سرورى گرفتيم در روز آن روزه را شبش را ثنايت نموديم ما بدين هر دو خواهيم از رحمتت ثوابى كه باشد در آن قربتت تو بخشنده‌ى اى خداوندگار خزائن ترا هست بيش از شمار به نزديكيت هر كه شد مفتخر تو باشى بر آن بنده نزديكتر

(22) ستوده به ما بود همدم صيام پسنديده بگذشت بر خاص و عام به ما داد اين ماه بسيار سود چو پايان پذيرفت و رفت از وجود

(23) وداعش غم‌انگيز باشد به ما چو يارى كه گردد ز ياران جدا به ذمت نهاديم پيمان او بدينسان بود ارج شايان او بود بر تو اى ماه يزدان درود كه ماهى دگر از تو برتر نبود

(24) بود ماه يزدان پرستان صيام از آن است به لحظه‌هايش سلام

(25) برآورده او آرزوهاى دور كه نزديك گشتند اندر حضور

(26) چو يارى بود، صحبتش دلنشين فراقش بود سخت و سازد غمين

(27) چو آئى به دل نيك بخشى نويد چو رفتى، شود همدمت نااميد چو رفتى به وحشت شود دل دچار كه سخت است بر عاشقان هجر يار

(28) ز همسايه‌ات مى‌كنى نرم دل نگردد دگر از گناهان خجل

(29) تو در رزم شيطان، شدى نيك يار كه هموار كردى ز ما رهگذار

(30) بود بر تو اى ماه يزدان سلام كه آزاد كردى بسى، خاص و عام چه خوشبخت آنى كه كرد احترام به فرمان يزدان ز ماه صيام

(31) ز دودى گناهان بسى اى صيام چو پوشيديم عيب بادت سلام

(32) به چشم گنهكار بودى بلند عزيزى، تو بر مومنان ارجمند

(33) به روزت ندارد سر همسرى دگر روزها، چون تو والاترى

(34) تو بخشى به هر همنشين عافيت جدايش كنى از ره معصيت

(35) ترجمه‌اى براى فراز 35 وجود ندارد.

(36) به يمنت ز ره ميرسد ارمغان گنه را فرو شوئى از جسم و جان

(37) نباشد وداعت ز روى ملال كه بخشيده‌اى شهر جان را جلال

(38) چو مى‌آمدى بوديم آرزو چو رفتى بود بغضم اندر گلو

(39) بود بر تو اى ماه هر دم سلام سلامى ز مبناى جان بالتمام تو كردى به ما نيكوئيها روان بديها بسى كردى از ما نهان

(40) ز ما باد بر شام قدرت سلام كه برتر شد از الف ماه تمام

(41) سلامى ترا باز گويم ز جان كه مشتاق هستم ترا هر زمان

(42) دگر باره گويم فراوان درود به ماهى كه دنيا ز دستم ربود

(43) خدايا به ما داده‌اى آن شرف كه دانيم زين ماه نيكو هدف ندانست گر ارزشش تيره‌بخت بدينسان ز فضلش جدا ماند سخت

(44) تو بودى ز فضلش به ما رهنما هدايت نمودى تو ما را بجا به توفيقمان داشتى كامكار نمازش بخوانديم خود روزه دار ولى ما نكرديم بسيار كار از اين اعترافيم دل شرمسار

(45) پشيمان از آنيم اى كردگار كه بوديم از آن به غفلت دچار كنونيم بر درگهت عذرخواه به دلهاى درمانده و بى‌پناه تو مزدى ده اى پاك پروردگار كه دلخواه باشد بر اين شرمسار

(46) تو عمرى عطا ساز اى دادگر كه ببينم در آن صيامى دگر رساند چو ما را به ديگر صيام چنان كن كه تا كار گردد بكام عبادت كنيم از تو شايسته‌تر كه باشد سزاوارت اى دادگر در آن ماه روزه موفق بدار تو بر كار شايسته‌مان برگمار

(47) در اين ماه اگر كرده باشم گناه از آنم كنون بر درت عذرخواه اگر بود كوچك گنه يا كلان ببخشايم اى ايزد مهربان اگر كرده‌ام نيز بر خود ستم و گر ديگرى شد ز دستم دژم پس اينك بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود خطائى كه كرديم اى دادگر تو با پرده‌پوشى ز ما درگذر شماتت نه بينيم از اين و آن نباشد به ما طعنه‌ى ديگران به آن مهربانى و فضلت قسم به كارى گمارم تو اى محتشم كه بخشى گناهان ما بالتمام نباشيم شرمنده اندر صيام

(48) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود چو اين ماه رفتست از دست ما به جبران تو عيدش مبارك نما در اين عيد آنسان بفرما قرار كه عفوت كند از گنه بر كنار گناهان بيامرز اى كردگار اگر بوده پنهان و گر آشكار

(49) سرامد چو اين ماه از سرمدى تو از جانمان دور كن هر بدى تو خوشبختمان كن به پايان آن بود سودمان بيش از ديگران

(50) خدايا هر آنكس در اين نيك ماه از او داشت شايسته حرمت نگاه به پرهيز، از هر گنه شد جدا به نيكى ترا كرد از خود رضا چو بخشى بر او رحمت بيكران خدايا بفرماى ما را چو آن به ما بخش چندين برابر عطا كه خود كاستى نيست فضل ترا نه نقصان پذيرد ترا جاه و مال نه در ثروتت راه يابد زوال نه انبارهايت پذيرد فنا گوارا بود بخششت نزد ما

(51) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود بده مزدمان را بدانگونه نيز كه از روزه‌داريست تا رستخيز

(52) در اين عيد فطرى كه شد برقرار از امروز هستيم، ما توبه كار ز انديشه‌ى بد، ز فعل حرام كنم توبه بر درگهت بالتمام بمانيم، در توبه بى‌اشتباه نه بنديم بر دل خيال گناه نباشد در اين توبه شك و ريا تو بپذير با عفوت اين توبه را طلب مى‌كنم از تو اى كردگار كه ما را در اين توبه ثابت بدار

(53) خدايا تو بيم از عذاب وعيد به دلها درآميز در روز عيد دگر اشتياقم بده بر ثواب كه خود وعده كردى به ام الكتاب بدينگونه با بيم و لذت قرين به ياد تو باشيم اى بهترين

(54) پناهنده‌ات گشته دل، توبه‌كار بگيريم، در ظل عفوت قرار كه گفتى بر آنان شدى دوستدار تو عادل‌ترين هستى اى كردگار

(55) خدايا ببخشايمان سر بسر به عفوت گذر كن ز مادر، پدر اگر در گذشتند، ور، زنده نيز ز امروز تا موعد رستخيز

(56) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود درودى كه گفتى به افرشتگان سزاوار شايسته پيغمبران دگر باره بفرست آنسان درود كه بر بندگان تو شايسته بود درودى بدانگونه با احترام كه نفعش شود عايد خاص و عام درودى كه سازد دعا مستجاب به ما نيز سودش رسد با ثواب ازيرا كه هستى تو برتر كريم توئى صاحب جود و فضل عظيم ز درمانده بينوا دستگير و انت على كل شى‌ء قدير