فارسی
يكشنبه 02 دى 1403 - الاحد 19 جمادى الثاني 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

دعای 45 ( دعا به هنگام وداع با ماه مبارک رمضان ) ترجمه غلامعلی صفايی


مطلب قبلی دعای 44
دعای 46 مطلب بعدی


نحوه نمایش

دانلود
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي وِدَاعِ شَهْرِ رَمَضَانَ
از دعاهاى امام عليه‌السلام است درباره‌ى وداع ماه رمضان
﴿1 اللَّهُمَّ يَا مَنْ لَا يَرْغَبُ فِي الْجَزَاءِ
(1) خدايا،اى كه در عوض احسان پاداش نخواهى.
﴿2 وَ يَا مَنْ لَا يَنْدَمُ عَلَى الْعَطَاءِ
(2) و هرگز از بخشش و دهش پشيمان نباشى.
﴿3 وَ يَا مَنْ لَا يُكَافِىُ عَبْدَهُ عَلَى السَّوَاءِ .
(3) اى كه به بنده‌ات به برابر مزد ندهى و پيش از آن كه سزد در كفش نهى.
﴿4 مِنَّتُكَ ابْتِدَا ، وَ عَفْوُكَ تَفَضُّلٌ ، وَ عُقُوبَتُكَ عَدْلٌ ، وَ قَضَاِّْؤُك خِيَرَةٌ
(4) احسانت بى سابقه و عفوت از سر تفضل بود، كيفرت عين عدل، و تقديرت همى نيك باشد.
﴿5 إِنْ أَعْطَيْتَ لَمْ تَشُبْ عَطَاءَكَ بِمَنٍّ ، وَ إِنْ مَنَعْتَ لَمْ يَكُنْ مَنْعُكَ تَعَدِّياً .
(5) اگر عطا كنى تحفه‌ات به منت نيالايى. و اگر محروم نمايى حرمانت جور به شمار نيايد.
﴿6 تَشْكُرُ مَنْ شَكَرَكَ وَ أَنْتَ أَلْهَمْتَهُ شُكْرَكَ .
(6) هر كه تو را شكر كند پاداشش دهى با آن كه تواش سپاس الهام نموده‌اى.
﴿7 وَ تُكَافِىُ مَنْ حَمِدَكَ وَ أَنْتَ عَلَّمْتَهُ حَمْدَكَ .
(7) هر كه تو را ستايد جزاى خيرش دهى با آن كه تو خود تعليمش داده‌اى.
﴿8 تَسْتُرُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ فَضَحْتَهُ ، وَ تَجُودُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ مَنَعْتَهُ ، وَ كِلَاهُمَا أَهْلٌ مِنْكَ لِلْفَضِيحَةِ وَ الْمَنْعِ غَيْرَ أَنَّكَ بَنَيْتَ أَفْعَالَكَ عَلَى التَّفَضُّلِ ، وَ أَجْرَيْتَ قُدْرَتَكَ عَلَى التَّجَاوُزِ .
(8) عيب كسان را مى‌پوشانى و اگر مى‌خواستى رسوايش مى‌كردى و بر آنان عطا مى‌كنى كه اگر اراده مى‌كردى محرومش مى‌ساختى؛ با آن كه هر دو سزاوار و حرمانند. ولى تو اى خدا كردارت بر پايه تفضل بنا نهادى و قدرتت را بر اساس عفو جارى ساخته‌اى.
﴿9 وَ تَلَقَّيْتَ مَنْ عَصَاكَ بِالْحِلْمِ ، وَ أَمْهَلْتَ مَنْ قَصَدَ لِنَفْسِهِ بِالظُّلْمِ ، تَسْتَنْظِرُهُمْ بِأَنَاتِكَ إِلَى الْإِنَابَةِ ، وَ تَتْرُكُ مُعَاجَلَتَهُمْ إِلَى التَّوْبَةِ لِكَيْلَا يَهْلِكَ عَلَيْكَ هَالِكُهُمْ ، وَ لَا يَشْقَى بِنِعْمَتِكَ شَقِيُّهُمْ إِلَّا عَنْ طُولِ الْإِعْذَارِ إِلَيْهِ ، وَ بَعْدَ تَرَادُفِ الْحُجَّةِ عَلَيْهِ ، كَرَماً مِنْ عَفْوِكَ يَا كَرِيمُ ، وَ عَائِدَةً مِنْ عَطْفِكَ يَا حَلِيمُ .
(9) با گنه پيشگان به بردبارى روبه‌رو شوى، و به كسانى كه سر آن دارند كه به خويش ستم كنند مهلت دهى باشد كه با اين مدارا به سويت بازگردند و در مؤاخذشان نمى‌شتابى بادا كه روى به تو آرند. تا آن كه لايق هلاك است گرفتار عذاب نگردد، و آن كه سزاوار فلاكت است به آن دچار نشود، مگر پس از اين كه عذر بسيار به او داده باشى و حجت بى‌شمار بر او داشته باشى، كه اين لطفى از سرچشمه عفو تو باشد اى بخشنده بزرگوار و تحفه‌اى است از گنج عطوفتت اى بردبار.
﴿10 أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ ، وَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ ، وَ جَعَلْتَ عَلَى ذَلِكَ الْبَابِ دَلِيلًا مِنْ وَحْيِكَ لِئَلَّا يَضِلُّوا عَنْهُ ، فَقُلْتَ تَبَارَكَ اسْمُكَ ﴿تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ.
(10) تو همانى كه براى بندگانت درى به سوى عفوت برگشوده‌اى، و توبه‌اش ناميدى و بر آن از قرآنت آياتى برنهاده‌اى تا كسى آن در را گم نكند و فرموده‌اى كه خجسته باد نامت: «به سوى خدا توبه‌اى پاك و خالص كنيد باشد كه پروردگار گناهانتان را ناديده انگارد و شما را به بهشتى كه جوى‌ها در آن جارى است داخل نمايد.»؛
(11) روزى كه خداوند، پيامبرش و مؤمنانى كه با اويند خوار نكند؛ آنان كه نور ايمانشان از پيش رو و سمت راستشان درخشان است و يك صدا مى‌گويند: پروردگارا نور ما را كامل گردان و ما را ببخشاى كه بى گمان تو بر همه چيز توانايى». پس آن كه از ورود به چنين سرايى پس از برگشودن آن و نشان نهادن بر آن غفلت ورزد چه عذرى تواند آورد؟
﴿12 وَ أَنْتَ الَّذِي زِدْتَ فِي السَّوْمِ عَلَى نَفْسِكَ لِعِبَادِكَ ، تُرِيدُ رِبْحَهُمْ فِي مُتَاجَرَتِهِمْ لَكَ ، وَ فَوْزَهُمْ بِالْوِفَادَةِ عَلَيْكَ ، وَ الزِّيَادَةِ مِنْكَ ، فَقُلْتَ تَبَارَكَ اسْمُكَ وَ تَعَالَيْتَ ﴿مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا ، وَ مَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا.
(12) خدايا، تويى كه در معامله با بندگانت سود كردنشان را بر خود بايسته كرده‌اى و به گاه روى آورد به آستانت كاميابى‌شان و افزون به بهره‌شان اراده نموده‌اى، و فرموده‌اى كه فرخنده و فرهمند باد نامت: «هر كه نيكى كند مزدش ده برابر بود و آن كه بدى مرتكب شود كيفرش تنها همانند آن باشد».
(13) و نيز فرموده‌اى: «داستان كسانى كه اموالشان در راه خدا انفاق مى‌كنند مانند دانه‌اى است كه هفت خوشه به بار آورد كه هر كدام داراى صد دانه باشد. خداوند به هر كه بخواهد پاداش دو چندان مى‌دهد» و هم چنين فرموده‌اى: «كيست كه به خداوند وام نيكويى دهد تا خداوند آن را به چندين برابر به او بازگرداند». و مانند اين آيات كه در قرآن درباره دو چندانى پاداش نيكوكاران نازل كرده‌اى.
﴿14 وَ أَنْتَ الَّذِي دَلَلْتَهُمْ بِقَوْلِكَ مِنْ غَيْبِكَ وَ تَرْغِيبِكَ الَّذِي فِيهِ حَظُّهُمْ عَلَى مَا لَوْ سَتَرْتَهُ عَنْهُمْ لَمْ تُدْرِكْهُ أَبْصَارُهُمْ ، وَ لَمْ تَعِهِ أَسْمَاعُهُمْ ، وَ لَمْ تَلْحَقْهُ أَوْهَامُهُمْ ، فَقُلْتَ ﴿اذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ ، وَ اشْكُرُوا لِي وَ لَا تَكْفُرُونِ وَ قُلْتَ ﴿لئن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ، وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ.
(14) خدايا، تو آنى كه بندگانت را از پرده غيب، پيام فروفرستادى، و با دعوت خود كه سود آنان را دربردارد بر امورى هدايت كردى كه اگر از آنان پنهان مى‌داشتى ديدگانشان آن را نمى‌ديد و گوش‌هايشان آن را نمى‌شنيد و خردهايشان هرگز به آن نمى‌رسيد. فرموده‌اى «مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم و شكر مرا به جاى آوريد و ناسپاسى مكنيد» و فرموده‌اى «سوگند كه اگر شكر كنيد بركت همى افزايم و اگر ناسپاسى كنيد عذابم سخت گران بود».
﴿15 وَ قُلْتَ ﴿ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ، إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ، فَسَمَّيْتَ دُعَاءَكَ عِبَادَةً ، وَ تَرْكَهُ اسْتِكْبَاراً ، وَ تَوَعَّدْتَ عَلَى تََرْكِهِ دُخُولَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ .
(15) و فرموده‌اى: «مرا بخوانيد تا اجابت كنم شما را، آنان كه از عبادتم روى برتابند به زودى ذليلانه به جهنم رهسپار شوند». پس نيايشت را عبادت و ترك آن را سركشى ناميده‌اى و مردمان را در صورت ترك آن به سقوط ذلت بار در جهنم تهديد كرده‌اى.
﴿16 فَذَكَرُوكَ بِمَنِّكَ ، وَ شَكَرُوكَ بِفَضْلِكَ ، وَ دَعَوْكَ بِأَمْرِكَ ، وَ تَصَدَّقُوا لَكَ طَلَباً لِمَزِيدِكَ ، وَ فِيهَا كَانَتْ نَجَاتُهُمْ مِنْ غَضَبِكَ ، وَ فَوْزُهُمْ بِرِضَاكَ .
(16) پس خدايا آنان تو را به نعمتت ياد كردند و بر احسانت سپاس گزاردند، و به فرمانت تو را خواندند و براى دستيابى به احسان بيشتر در راه تو صدقه دادند تا اين كار مايه نجاتشان از خشمت و سبب نيل به خشنودى‌ات باشد.
﴿17 وَ لَوْ دَلَّ مَخْلُوقٌ مَخْلُوقاً مِنْ نَفْسِهِ عَلَى مِثْلِ الَّذِي دَلَلْتَ عَلَيْهِ عِبَادَكَ مِنْكَ كَانَ مَوْصُوفاً بِالْإِحْسَانِ ، وَ مَنْعُوتاً بِالِامْتِنَانِ ، وَ مَحْمُوداً بِكُلِّ لِسَانٍ ، فَلَكَ الْحَمْدُ مَا وُجِدَ فِي حَمْدِكَ مَذْهَبٌ ، وَ مَا بَقِيَ لِلْحَمْدِ لَفْظٌ تُحْمَدُ بِهِ ، وَ مَعْنًى يَنْصَرِفُ إِلَيْهِ .
(17) خدايا، اگر آفريده‌اى ديگرى را آن سان كه تو بندگانت را راه مى‌نمايى راه مى‌نمود از او به نيكوكارى ياد مى‌كردند و به ولى نعمتى آفرين مى‌گفتند و به هر زبانش مى‌ستودند. پس خدايا، ستايش تنها تو را سزد تا آن گاه كه راهى براى ستودنت باشد، و لطفى براى ستايشت برجاى ماند، و در خور بيان آن معنايى تواند.
﴿18 يَا مَنْ تَحَمَّدَ إِلَى عِبَادِهِ بِالْإِحْسَانِ وَ الْفَضْلِ ، وَ غَمَرَهُمْ بِالْمَنِّ وَ الطَّوْلِ ، مَا أَفْشَى فِينَا نِعْمَتَكَ ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْنَا مِنَّتَكَ ، وَ أَخَصَّنَا بِبِرِّكَ
(18) خداوندا، اى كه با احسان خويش بندگان را توفيق ستودنت داده‌اى و آنان را غرقه درياى نعمتت ساخته‌اى، شگفتا! چه آشكار است نعمتت در ميان ما، و چه سرشار است احسانت بر ما، و چه ممتاز است نيكى‌ات به ما.
﴿19 هَدَيْتَنَا لِدِينِكَ الَّذِي اصْطَفَيْتَ ، وَ مِلَّتِكَ الَّتِي ارْتَضَيْتَ ، وَ سَبِيلِكَ الَّذِي سَهَّلْتَ ، وَ بَصَّرْتَنَا الزُّلْفَةَ لَدَيْكَ ، وَ الْوُصُولَ إِلَى كَرَامَتِكَ
(19) خدايا، ما را به دينت كه برگزيده‌اى، و آيينت كه پسنديده‌اى ره نمودى، و به طريق بندگى‌ات كه آسانش نموده‌اى هدايت فرمودى، و ما را به راه تقرب به درگاهت و رسيدن به گنج كرامتت بينا ساختى.
﴿20 اللَّهُمَّ وَ أَنْتَ جَعَلْتَ مِنْ صَفَايَا تِلْكَ الْوَظَائِفِ ، وَ خَصَائِصِ تِلْكَ الْفُرُوضِ شَهْرَ رَمَضَانَ الَّذِي اخْتَصَصْتَهُ مِنْ سَائِرِ الشُّهُورِ ، وَ تَخَيَّرْتَهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَزْمِنَةِ وَ الدُّهُورِ ، وَ آثَرْتَهُ عَلَى كُلِّ أَوْقَاتِ السَّنَةِ بِمَا أَنْزَلْتَ فِيهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ النُّورِ ، وَ ضَاعَفْتَ فِيهِ مِنَ الْإِيمَانِ ، وَ فَرَضْتَ فِيهِ مِنَ الصِّيَامِ ، وَ رَغَّبْتَ فِيهِ مِنَ الْقِيَامِ ، وَ أَجْلَلْتَ فِيهِ مِنْ لَيْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِي هِيَ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ.
(20) بار خدايا، تو ماه رمضان را از تكاليف ممتاز و از واجبات ويژه قرار دادى و آن ماهى است كه در ميان ماه‌ها ويژگى ديگرى بخشيده‌اى، و از تمامى اوقات و زمان‌ها آن را برگزيده‌اى، و بر همه ايام سال برترش ساخته‌اى زيرا كه در آن قرآن و نور فروفرستادى، و بر ايمان مردم درش چند برابر افزودى، و روزه‌دارى را در آن واجب كردى، و خواهان برپاى داشتن عبادتت شدى، و شب قدرش را كه برتر از هزار ماه است گرامى داشتى.
﴿21 ثُمَّ آثَرْتَنَا بِهِ عَلَى سَائِرِ الْأُمَمِ ، وَ اصْطَفَيْتَنَا بِفَضْلِهِ دُونَ أَهْلِ الْمِلَلِ ، فَصُمْنَا بِأَمْرِكَ نَهَارَهُ ، وَ قُمْنَا بِعَوْنِكَ لَيْلَهُ ، مُتَعَرِّضِينَ بِصِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ لِمَا عَرَّضْتَنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِكَ ، وَ تَسَبَّبْنَا إِلَيْهِ مِنْ مَثُوبَتِكَ ، وَ أَنْتَ الْمَلِي‌ءُ بِمَا رُغِبَ فِيهِ إِلَيْكَ ، الْجَوَادُ بِمَا سُئِلْتَ مِنْ فَضْلِكَ ، الْقَرِيبُ إِلَى مَنْ حَاوَلَ قُرْبَكَ .
(21) سپس با عبادت اين ماه، ما را بر ديگر امت‌ها برترى بخشيدى و به فضل و كرمت تنها ما را از ميان اقوام براى اين ماه برگزيدى، پس ما به فرمانت روزهايش را روزه گرفتيم و به يارى‌ات شب‌هايش به عبادت برخاستيم، و با روزه و نمازش به دنبال رحمتت كه برايمان منظور داشته‌اى بوديم و آن را وسيله‌اى براى كسب پاداشت ساختيم، خداى من، تو به دادن آنچه از آستانت تمنا شود توانايى و آنچه از گنج كرمت تقاضا شود بخشاينده‌اى، و به آن كه تقربت جويد همى نزديكى.
﴿22 وَ قَدْ أَقَامَ فِينَا هَذَا الشَّهْرُ مُقَامَ حَمْدٍ ، وَ صَحِبَنَا صُحْبَةَ مَبْرُورٍ ، وَ أَرْبَحَنَا أَفْضَلَ أَرْبَاحِ الْعَالَمِينَ ، ثُمَّ قَدْ فَارَقَنَا عِنْدَ تَمَامِ وَقْتِهِ ، وَ انْقِطَاعِ مُدَّتِهِ ، وَ وَفَاءِ عَدَدِهِ .
(22) خدايا، اين ماه در ميان ما بس ستودنى زيست و با ما به نيكويى بسيار همرهى كرد، و ما را به گران بهاترين سود جهانيان بهره‌مند نمود سپس با پايان يافتن و به سر آمدن زمانش و برچيده شدن بساط ايامش از ما جدا شد.
﴿23 فَنَحْنُ مُوَدِّعُوهُ وِدَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَيْنَا ، وَ غَمَّنَا وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا ، وَ لَزِمَنَا لَهُ الذِّمَامُ الَْمحْفُوظُ ، وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِيَّةُ ، وَ الْحَقُّ الْمَقْضِيُّ ، فَنَحْنُ قَائِلُونَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ ، وَ يَا عِيدَ أَوْلِيَائِهِ .
(23) و ما او را بدرود مى‌گوييم بسان بدرود كسى كه فراقش بر ما بس گران است و هجرانش مايه وحشت اندوه بيكران است؛ مانند وداع با كسى كه برايش بر عهده ما پيمانى است كه بايد نگاه داريم و حرمتى كه بايد رعايت نماييم، و حقى كه بايد ادايش كنيم. و اينك ما اين گونه او را وداع مى‌گوييم: بدرود اى ماه بزرگ خداوند، و اى عيد دوستان پروردگار.
﴿24 السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَكْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ ، وَ يَا خَيْرَ شَهْرٍ فِي الْأَيَّامِ وَ السَّاعَاتِ .
(24) بدرود اى ارزشمندترين زمان براى همراهى، و اى بهترين ماه در تمامى دوران.
﴿25 السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ قَرُبَتْ فِيهِ الآْمَالُ ، وَ نُشِرَتْ فِيهِ الْأَعْمَالُ .
(25) بدرود اى ماهى كه در آن آرزوها دست يافتنى گردد، و اعمال شايسته در آن گسترده شود.
﴿26 السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ قَرِينٍ جَلَّ قَدْرُهُ مَوْجُوداً ، وَ أَفْجَعَ فَقْدُهُ مَفْقُوداً ، وَ مَرْجُوٍّ آلَمَ فِرَاقُهُ .
(26) بدرود اى همدمى كه تا هستى ارج و ارزشت بسيار است، و جدايى‌ات برايمان فاجعه بار، و مايه اميدى هستى كه هجرانش بسى ناگوار.
﴿27 السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ أَلِيفٍ آنَسَ مُقْبِلًا فَسَرَّ ، وَ أَوْحَشَ مُنْقَضِياً فَمَضَّ
(27) بدرود اى هم نفسى كه به گاه آمدن انس و شادى آفريدى و به هنگام رفتن هراسانمان ساختى.
﴿28 السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ مُجَاوِرٍ رَقَّتْ فِيهِ الْقُلُوبُ ، وَ قَلَّتْ فِيهِ الذُّنُوبُ .
(28) بدرود اى هم‌سايه‌اى كه در كنارت قلب‌هايمان رقت آورد، و گناهانمان كاهش يافت.
﴿29 السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ نَاصِرٍ أَعَانَ عَلَى الشَّيْطَانِ ، وَ صَاحِبٍ سَهَّلَ سُبُلَ الْإِحْسَانِ
(29) بدرود اى ياورى كه ما را در نبرد با شيطان يارى داد، و اى همراهى كه راه‌هاى نيكى را هموار ساخت.
﴿30 السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا أَكْثَرَ عُتَقَاءَ اللَّهِ فِيكَ ، وَ مَا أَسْعَدَ مَنْ رَعَى حُرْمَتَكَ بِكَ
(30) بدرود اى كه در تو آزادگان از عذاب الهى چه بى‌شمارند، و آنانى كه حريم حرمتت را پاس مى‌دارند چه خوشبختند.
﴿31 السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَمْحَاكَ لِلذُّنُوبِ ، وَ أَسْتَرَكَ لِأَنْوَاعِ الْعُيُوبِ
(31) بدرود كه چه بسيار گناهان را كه زدودى، و چه پرشمار عيب‌ها را كه پوشاندى.
﴿32 السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَطْوَلَكَ عَلَى الُْمجْرِمِينَ ، وَ أَهْيَبَكَ فِي صُدُورِ الْمُؤْمِنِينَ
(32) بدرود اى ماهى كه چه دير باز و پردرنگ بودى بر تبهكاران، و چه پرشكوهى در دل مؤمنان.
﴿33 السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ لَا تُنَافِسُهُ الْأَيَّامُ .
(33) بدرود اى ماهى كه هيچ زمانى همتايش نباشد.
﴿34 السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ هُوَ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ سَلَامٌ
(34) بدرود اى كه از هر نظر مايه سلامت بودى.
﴿35 السَّلَامُ عَلَيْكَ غَيْرَ كَرِيهِ الْمُصَاحَبَةِ ، وَ لَا ذَمِيمِ الْمُلَابَسَةِ
(35) بدرود اى كه نه در مصاحبت تو ناخوشايندى بود، و نه در معاشرتت ناپسندى.
﴿36 السَّلَامُ عَلَيْكَ كَمَا وَفَدْتَ عَلَيْنَا بِالْبَرَكَاتِ ، وَ غَسَلْتَ عَنَّا دَنَسَ الْخَطِيئَاتِ
(36) بدرود اى ماهى كه با بركات بر ما درآمدى و از ما زنگاره‌هاى پليدى گناهان پيراستى.
﴿37 السَّلَامُ عَلَيْكَ غَيْرَ مُوَدَّعٍ بَرَماً وَ لَا مَتْرُوكٍ صِيَامُهُ سَأَماً .
(37) بدرود اى ماهى كه وداع با تو نه از سر انزجار است و ترك روزه‌ات نه از روى ملال.
﴿38 السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ مَطْلُوبٍ قَبْلَ وَقْتِهِ ، وَ مَحْزُونٍ عَلَيْهِ قَبْلَ فَوْتِهِ .
(38) بدرود اى كه پيش از آمدنت دل در آرزويت بستيم و اينك در اندوه فراقت نشستيم.
﴿39 السَّلَامُ عَلَيْكَ كَمْ مِنْ سُوءٍ صُرِفَ بِكَ عَنَّا ، وَ كَمْ مِنْ خَيْرٍ أُفِيضَ بِكَ عَلَيْنَا
(39) بدرود كه چه بسيار بدى‌ها كه به بركت تو از ما دور شد و چه بى‌شمار خوبى‌ها كه به واسطه تو بر ما ارزانى شد.
﴿40 السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى لَيْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِي هِيَ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ
(40) بدرود تو را و شب قدر را كه از هزار ماه برتر است.
﴿41 السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَحْرَصَنَا بِالْأَمْسِ عَلَيْكَ ، وَ أَشَدَّ شَوْقَنَا غَداً إِلَيْكَ .
(41) بدرود اى كه ديروز چقدر به تو دل بسته بوديم و فردا چقدر در آرزويت نشينيم.
﴿42 السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى فَضْلِكَ الَّذِي حُرِمْنَاهُ ، وَ عَلَى مَاضٍ مِنْ بَرَكَاتِكَ سُلِبْنَاهُ .
(42) بدرود تو را و فضيلت را كه از آن محروم گشتيم و آن نعمت‌هايت كه ديگر تمام شد و ما به سادگى از كنارشان گذشتيم.
﴿43 اللَّهُمَّ إِنَّا أَهْلُ هَذَا الشَّهْرِ الَّذِي شَرَّفْتَنَا بِهِ ، وَ وَفَّقْتَنَا بِمَنِّكَ لَهُ حِينَ جَهِلَ الْأَشْقِيَاءُ وَقْتَهُ ، وَ حُرِمُوا لِشَقَائِهِمْ فَضْلَهُ .
(43) بار خدايا، ما اهل اين ماهيم كه بدان شرافتمان بخشيدى، و به فضلت ما را در آن توفيق درك آن دادى آن گاه كه تيره‌بختان قدرش ندانستند و از فضيلتش با شقاوتشان محروم شدند.
﴿44 أَنْتَ وَلِيُّ مَا آثَرْتَنَا بِهِ مِنْ مَعْرِفَتِهِ ، وَ هَدَيْتَنَا لَهُ مِنْ سُنَّتِهِ ، وَ قَدْ تَوَلَّيْنَا بِتَوْفِيقِكَ صِيَامَهُ وَ قِيَامَهُ عَلَى تَقْصِيرٍ ، وَ أَدَّيْنَا فِيهِ قَلِيلًا مِنْ كَثِيرٍ .
(44) خدايا، اين تويى كه معرفت اين ماه را به عهده گرفتى و ما را برايش برگزيدى و به آيين آن هدايت نمودى. ما به يارى تو به روزه‌اش و عبادتش برخاستيم، با آن كه به كوتاهى در آن اقرار داريم و اندكى از بسيار به جا آورديم.
﴿45 اللَّهُمَّ فَلَكَ الْحَمْدُ إِقْرَاراً بِالْإِسَاءَةِ ، وَ اعْتِرَافاً بِالْإِضَاعَةِ ، وَ لَكَ مِنَ قُلُوبِنَا عَقْدُ النَّدَمِ ، وَ مِنْ أَلْسِنَتِنَا صِدْقُ الِاعْتِذَارِ ، فَأْجُرْنَا عَلَى مَا أَصَابَنَا فِيهِ مِنْ التَّفْرِيطِ أَجْراً نَسْتَدْرِكُ بِهِ الْفَضْلَ الْمَرْغُوبَ فِيهِ ، وَ نَعْتَاضُ بِهِ مِنْ أَنْوَاعِ الذُّخْرِ الْمَحْرُوصِ عَلَيْهِ .
(45) بار خدايا، ستايش تنها تو را سزد، اينك اقرار به بدكردارى و اعتراف به كاهلى خويش داريم، و تنها به درگه تو از كرده‌مان پشيمانى آريم، و پوزش راستينى بر زبان رانيم پس تو خود به جاى كاهلى‌مان در اين ماه اجرى عطايمان نما تا فضيلت گرانبهاى اين ماه را كاملا دريابيم، انواع گنج‌هايى كه آرزويش را داريم پاداش گيريم.
﴿46 وَ أَوْجِبْ لَنَا عُذْرَكَ عَلَى مَا قَصَّرْنَا فِيهِ مِنْ حَقِّكَ ، وَ ابْلُغْ بِأَعْمَارِنَا مَا بَيْنَ أَيْدِينَا مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ الْمُقْبِلِ ، فَإِذَا بَلَّغْتَنَاهُ فَأَعِنِّا عَلَى تَنَاوُلِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ مِنَ الْعِبَادَةِ ، وَ أَدِّنَا إِلَى الْقِيَامِ بِمَا يَسْتَحِقُّهُ مِنَ الطَّاعَةِ ، وَ أَجْرِ لَنَا مِنْ صَالِحِ الْعَمَلِ مَا يَكُونُ دَرَكاً لِحَقِّكَ فِي الشَّهْرَيْنِ مِنْ شُهُورِ الدَّهْرِ .
(46) خدايم، عذر ما را بر كوتاهى در اداى حقت در اين ماه جامه قبول بپوشان، و عمرى كه در پيش روى داريم به ماه رمضان آينده برسان، و آن گاه ما را در به جاى آوردن عبادتت آن سان كه مى‌سزد موفق گردان، و ما را آن چنان كه سزاوارى به طاعتت بگمار، و به اعمال شايسته كه جبران بايسته‌هاى اين ماه رمضان و آن ديگر كند موفق دار.
﴿47 اللَّهُمَّ وَ مَا أَلْمَمْنَا بِهِ فِي شَهْرِنَا هَذَا مِنْ لَمَمٍ أَوْ إِثْمٍ ، أَوْ وَاقَعْنَا فِيهِ مِنْ ذَنْبٍ ، وَ اكْتَسَبْنَا فِيهِ مِنْ خَطِيئَةٍ عَلَى تَعَمُّدٍ مِنَّا ، أَوْ عَلَى نِسْيَانٍ ظَلَمْنَا فِيهِ أَنْفُسَنَا ، أَوِ انْتَهَكْنَا بِهِ حُرْمَةً مِنْ غَيْرِنَا ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اسْتُرْنَا بِسِتْرِكَ ، وَ اعْفُ عَنَّا بِعَفْوِكَ ، وَ لَا تَنْصِبْنَا فِيهِ لِأَعْيُنِ الشَّامِتِينَ ، وَ لَا تَبْسُطْ عَلَيْنَا فِيهِ أَلْسُنَ الطَّاعِنِينَ ، وَ اسْتَعْمِلْنَا بِمَا يَكُونُ حِطَّةً وَ كَفَّارَةً لِمَا أَنْكَرْتَ مِنَّا فِيهِ بِرَأْفَتِكَ الَّتِي لَا تَنْفَدُ ، وَ فَضْلِكَ الَّذِي لَا يَنْقُصُ .
(47) خداوندا، در اين ماه اگر لحظه‌اى لغزش يا خطا كرديم، يا به ورطه گناهى درافتاديم يا در اين ماه خواسته يا ناخواسته مرتكب خطايى شديم، و ستمى بر خود روا داشتيم يا حرمت ديگرى شكستيم، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و با ستاريتت عيب‌هاى ما را بپوشان، و با عفوت گناهان ما را ببخشاى، ما را در برابر ديدگان ملامت گران مگذار، و زبان نكوهش كنندگان بر ما مگشاى، ما را به كارى گمار كه مايه زدودن آنچه در اين ماه از ما نپسنديده‌اى شود و كفاره آن گردد؛ به مهربانى‌ات كه پايانى ندارد و احسانت كه هرگز كاستى نشايد.
﴿48 اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْبُرْ مُصِيبَتَنَا بِشَهْرِنَا ، وَ بَارِكْ لَنَا فِي يَوْمِ عِيدِنَا وَ فِطْرِنَا ، وَ اجْعَلْهُ مِنْ خَيْرِ يَوْمٍ مَرَّ عَلَيْنَا أَجْلَبِهِ لِعَفْوٍ ، وَ أَمْحَاهُ لِذَنْبٍ ، وَ اغْفِرْ لَنَا مَا خَفِيَ مِنْ ذُنُوبِنَا وَ مَا عَلَنَ .
(48) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و خسران رفتن ماه رمضان را برايمان جبران نماى، و روز عيد فطر را بر ما مبارك فرماى، و آن را از بهترين روزهاى زندگانى‌مان كه بر ما گذشته و عفو تو را برايمان به ارمغان آورده و مايه زدودن گناهمان گشته ساز. و گناهان پنهان و آشكار ما را بيامرز.
﴿49 اللَّهُمَّ اسْلَخْنَا بِانْسِلَاخِ هَذَا الشَّهْرِ مِنْ خَطَايَانَا ، وَ أَخْرِجْنَا بِخُرُوجِهِ مِنْ سَيِّئَاتِنَا ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَسْعَدِ أَهْلِهِ بِهِ ، وَ أَجْزَلِهِمْ قِسْماً فِيهِ ، وَ أَوْفَرِهِمْ حَظّاً مِنْهُ .
(49) پروردگارا، با پايان يافتن اين ماه، گناهكارى ما را ديگر پايانى ده، و با رفتن آن ما را از ورطه خطاكارى از اين پس رهايى ده. ما را از نيك‌بخت‌ترين اهل اين ماه، و پرنصيب‌ترين آنان، بهره‌مندترين ايشان گردان.
﴿50 اللَّهُمَّ وَ مَنْ رَعَى هَذَا الشَّهْرَ حَقَّ رِعَايَتِهِ ، وَ حَفِظَ حُرْمَتَهُ حَقَّ حِفْظِهَا ، وَ قَامَ بِحُدُودِهِ حَقَّ قِيَامِهَا ، وَ اتَّقَى ذُنُوبَهُ حَقَّ تُقَاتِهَا ، أَوْ تَقَرَّبَ إِلَيْكَ بِقُرْبَةٍ أَوْجَبَتْ رِضَاكَ لَهُ ، وَ عَطَفَتْ رَحْمَتَكَ عَلَيْهِ ، فَهَبْ لَنَا مِثْلَهُ مِنْ وُجْدِكَ ، وَ أَعْطِنَا أَضْعَافَهُ مِنْ فَضْلِكَ ، فَإِنَّ فَضْلَكَ لَا يَغِيضُ ، وَ إِنَّ خَزَائِنَكَ لَا تَنْقُصُ بَلْ تَفِيضُ ، وَ إِنَّ مَعَادِنَ إِحْسَانِكَ لَا تَفْنَى ، وَ إِنَّ عَطَاءَكَ لَلْعَطَاءُ الْمُهَنَّا .
(50) خدايا، هر كه حق اين ماه را به نيكى رعايت كرد، و حرمتش را به خوبى پاس داشت و به احكامش چنان كه شايسته است پرداخت و از گناهان به خوبى خود را دور ساخت و به اعمالى كه مايه قربت و سبب خشنودى‌ات، و موجب نزول رحمت توست تقرب جست، همانند آنچه به او بخشيده‌اى از كرمت به ما نيز عطا فرماى و چندين برابرش از كان فضل و نعمتت به ما ارزانى نماى، كه فضل تو هرگز كاستى نيابد و گنجينه‌هاى دارايى‌ات بى‌گمان پايانى ندارد بلكه همى افزون و سرشار شود؛ چون گنج‌خانه‌هاى احسانت دستخوش فنا نشود و داد و دهشت پيوسته مهيا و گوارا بود.
﴿51 اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اكْتُبْ لَنَا مِثْلَ أُجُورِ مَنْ صَامَهُ ، أَوْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ .
(51) خداوندا، بر محمد و خاندانش درود فرست و براى ما پاداشى به سان پاداش روزه داران و عابدان درگاهت در اين ماه تا جهان باقى است در نظر گير و ثبت فرماى.
﴿52 اللَّهُمَّ إِنَّا نَتُوبُ إِلَيْكَ فِي يَوْمِ فِطْرِنَا الَّذِي جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِينَ عِيداً وَ سُرُوراً ، وَ لِأَهْلِ مِلَّتِكَ مَجْمَعاً وَ مُحْتَشَداً مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ أَذْنَبْنَاهُ ، أَوْ سُوءٍ أَسْلَفْنَاهُ ، أَوْ خَاطِرِ شَرٍّ أَضْمَرْنَاهُ ، تَوْبَةَ مَنْ لَا يَنْطَوِي عَلَى رُجُوعٍ إِلَى ذَنْبٍ ، وَ لَا يَعُودُ بَعْدَهَا فِي خَطِيئَةٍ ، تَوْبَةً نَصُوحاً خَلَصَتْ مِنَ الشَّكِّ وَ الِارْتِيَابِ ، فَتَقَبَّلْهَا مِنَّا ، وَ ارْضَ عَنَّا ، وَ ثَبِّتْنَا عَلَيْهَا .
(52) خدايا، ما در اين روز عيد فطر كه آن را براى مؤمنان عيد و مايه سرور قرار داده‌اى و براى اهل دينت روز همايش و هم يارى گردانيده‌اى از هر گناهى كه مرتكب شده‌ايم، يا كار بدى كه پيش‌تر كرده‌ايم، يا انديشه بدى كه در دل داشته‌ايم، به سوى تو توبه مى‌كنيم به سان توبه كسى كه آهنگ بازگشت به گناه در دل ندارد، و بعد از آن ديگر هرگز به خطاكارى دست نيازد، توبه‌اى كه خالص و پاك از هر شك و ترديدى باشد، پس خدايا توبه‌مان بپذير، و از ما خشنود باش و ما را بر آن ثابت قدم دار.
﴿53 اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا خَوْفَ عِقَابِ الْوَعِيدِ ، وَ شَوْقَ ثَوَابِ الْمَوْعُودِ حَتَّى نَجِدَ لَذَّةَ مَا نَدْعُوكَ بِهِ ، وَ كَأْبَةَ مَا نَسْتَجِيرُك مِنْهُ .
(53) خداوندا، بيمناكى از عذابت كه به آن تهديد كرده‌اى و دل خوشى به ثوابت را كه به آن بشارت داده‌اى چنان نصيبمان نماى تا از هم اينك لذت آنچه از تو خواسته‌هايم و اندوه آنچه از آن به تو پناه آورده دريابيم.
﴿54 وَ اجْعَلْنَا عِنْدَكَ مِنَ التَّوَّابِينَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ لَهُمْ مَحَبَّتَكَ ، وَ قَبِلْتَ مِنْهُمْ مُرَاجَعَةَ طَاعَتِكَ ، يَا أَعْدَلَ الْعَادِلِينَ .
(54) ما را در آستانت از توبه كاران گردان كه بر خود محبت و مهرورزى‌ات به ايشان لازم كرده‌اى، و از آنان بازگشت به بندگى‌ات پذيرفته‌اى اى خدايى كه از همه دادگران دادگرترى.
﴿55 اللَّهُمَّ تَجَاوَزْ عَنْ آبَائِنَا وَ أُمَّهَاتِنَا وَ أَهْلِ دِينِنَا جَمِيعاً مَنْ سَلَفَ مِنْهُمْ وَ مَنْ غَبَرَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ .
(55) بار خدايا، پدران و مادران و هم كيشان ما را هر كه در گذشته و هر كه در آينده تا روز قيامت آيد بيامرز.
﴿56 اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِيِّنَا وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى أَنْبِيَائِكَ الْمُرْسَلِينَ ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ ، وَ أَفْضَلَ مِنْ ذَلِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ ، صَلَاةً تَبْلُغُنَا بَرَكَتُهَا ، وَ يَنَالُنَا نَفْعُهَا ، وَ يُسْتَجَابُ لَهَا دُعَاؤُنَا ، إِنَّكَ أَكْرَمُ مَنْ رُغِبَ إِلَيْهِ ، وَ أَكْفَى مَنْ تُوُكِّلَ عَلَيْهِ ، وَ أَعْطَى مَنْ سُئِلَ مِنْ فَضْلِهِ ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ .
(56) خداوندا، بر محمد، پيامبرمان، و خاندانش درود فرست آن سان كه بر فرشتگان آستانت درود فرستادى. بر او و خاندانش درود فرست آن چنان كه بر ديگر پيامبرانت درود فرستادى و بر او و خاندانش درود فرست آن گونه كه بر بندگان شايسته‌ات درود فرستاده‌اى، بلكه برتر از آن درودها، اى پروردگار جهانيان، درودى كه بركتش به ما نيز رسد و سودش شامل حالمان گردد، و در پرتوش دعايمان اجابت شود كه بى گمان تو كريم‌ترين كسى باشى كه به سويش روى آورند و بى نيازترين كه به او توكل شود و بخشنده‌ترين كه از وى درخواستى شود و تو بر هر كارى توانايى.

برچسب:

دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه

-

دعای چهل و پنج صحیفه سجادیه

-

دعای 45 صحیفه سجادیه

-

دعای ۴۵ صحیفه سجادیه

-

چهل و پنجمین دعای صحیفه سجادیه

-

شرح صحیفه سجادیه

-

ترجمه صحیفه سجادیه

-

انتخاب ترجمه:
- استاد حسین انصاریان - سید كاظم ارفع - حسین استاد ولی - سید رضا آل ياسین - محیی الدين مهدی الهی قمشه ای - عبدالمحمد آيتی - صدرالدین بلاغی - تقدسی نيا - حسن ثقفی تهرانی - محمد مهدی جلالی - سید علیرضا جعفری - محمد تقی خلجی - لطیف راشدی - باقر رجبی نژاد - محمد رسولی - محمد مهدی رضايی - محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری - داریوش شاهین - ابوالحسن شعرانی - غلامعلی صفايی - محمود صلواتی - عباس عزيزی - حسین عماد زاده اصفهانی - محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی - جواد فاضل - محمد مهدی فولادوند - علی نقی فيض الاسلام اصفهانی - فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین) - جواد قيومی اصفهانی - اسدالله مبشری - محمد علی مجاهدی - محسن محمود زاده - عبدالحسین موحدی
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^