ترجمه نهج البلاغه، ص: 26

نگهداری آب تسلّط داد، و باد را برای حفظ حدود، و جوانب آب قرين گماشت.

فضا در زير باد نيرومندْ، گشاده و باز، و آب جهنده بالای سر آن در جريان، سپس باد ديگری به وجود آورد كه منشأ وزش آن را مهار كرد، و پيوسته ملازم تحريك آبش قرار داد، و آن را به تندی وزانيد، و از جای دورش برانگيخت، آن را به بر هم زدن آب متراكم، و برانگيختن امواج دريا فرمان داد. بادِ فرمان يافته آب را همچون مشك شير كه برای گرفتن كره بجنبانند به حركت آورد، و آن گونه كه در فضای خالی می وزد، بر آن سخت وزيد، اولش را به آخرش، و ساكنش را به متحركش بر می گردانْد، تا آنكه انبوهی از آب به ارتفاع زيادی بالا آمد، و آن مايه متراكم، كف كرد، آن گاه خداوند آن كف را در هوای گشاده و فضای فراخ بالا برد، و آسمانهای هفتگانه را از آن كف ساخت، پايين ترين آسمان را به صورت موجی نگاه داشته شده، و بالاترين آن را به صورت سقفی محفوظ، و طاقی برافراشته قرار داد، بدون ستونی كه آنها را بر پا دارد، و بی ميخ و طنابی كه نظام آنها را حفظ كند. آن گاه آسمان را به زيور ستارگان و روشنی كواكب درخشان آرايش داد، و آفتاب فروزان و ماه تابان را در آن فلكی كه گردان، و سقفی روان، و صفحه ای جنبان بود روان ساخت.

آفرينش فرشتگان

سپس ميان آسمانهای بلند را از هم گشود، و از فرشتگان گوناگون خود پر كرد.

گروهی در سجده اند و آنان را ركوعی نيست، برخی در ركوعند بدون قدرت بر قيام، و عده ای بدون حركت از جای خود در حال قيامند، و شماری خالی از ملالت و خستگی در تسبيح اند، خواب در ديده، بيهوشی در عقل، سستی در كالبد، و غفلتِ فراموشی به آنان راه ندارد، و برخی امين وحی خداوند، و زبان گويا به سوی پيامبران، و واسطه اجرای حكم و فرمانی حق اند. گروهی محافظان بندگان از