دعای 32 ( دعای پس از نماز شب ) ترجمه سید كاظم ارفع

(1) الها اى كه صاحب سلطنت جاودانه‌اى‌

(2) و توانائى‌ات بدون نياز به سپاهيان و پشتيبانهاست‌

(3) و اى كسى كه عزتت هميشگى است و در گردش روزگار و گذشت سالها و سپرى شدن زمانها پاينده است.

(4) توانايى‌ات آنچنان است كه اول و آخر ندارد و در تمام اعصار جلوه‌گر است و سلطنت آنچنان بلندمرتبه است كه همه چيز پيش آنكه زمانش به پايان برسد ساقط شده است‌

(5) و بالاترين نوع توصيفى كه بندگانت از تو مى‌كنند به پائين‌ترين مرتبه بزرگوارى‌ات نمى‌رسد.

(6) توصيف كردنها درباره‌ات گمراه و صفت‌ها نزدت از هم گسسته‌اند

(7) و افكار لطيف در برابر كبريايى‌ات سرگردانند.

(8) آرى تويى خدايى كه در اوليت خود اولى و بر همين حساب تو هميشه‌اى زيرا كه زوال نمى‌پذيرى‌

(9) و منم بنده‌اى كه در عمل ضعيفم و آرزوى بزرگ و دراز دارم، اسباب و وسايل پيوندها از دستم بيرون رفته و تنها رحمت توست كه آنها را پيوند داده است و رشته‌هاى آمال از من قطع شده و فقط به عفو تو چنگ زده‌ام.

(10) خدايا طاعت و بندگى‌ام كم و معصيت و نافرمانى‌ام كه بدان اقرار نمايم فراوان است و برايت سخت نيست كه اين بنده‌ى گنهكارت را عفو كنى پس مرا عفو كن.

(11) پروردگارا بر اعمال پنهانى من احاطه علمى دارى و هر كار مخفى من با آگاهى‌ات آشكار است و چيزى از كارهاى دقيق و ريز از نظرت پنهان نيست و رازهاى مخفى از تو پوشيده نمى‌باشد.

(12) پروردگارا دشمن تو (شيطان) براى گمراه شدنم از تو مهلت خواسته و تو او را مهلت داده‌اى او بر من دست يافته در حالى كه براى گمراهى من تا روز قيامت مهلت خواسته و تو به او مهلت داده‌اى‌

(13) و من از گناهان كوچك و نابودكننده و گناهان بزرگ و تباه سازنده به سويت آمدم او بر من چيره شد و هنگامى كه به نافرمانى‌ات مشغول شدم و به خاطر بدرفتارى‌ام استحقاق دورى از رحمتت را سزاوار گشتم نيرنگش را از من برداشت و با حرفهاى كفرآميز با من روبرو شد و از من بيزارى جست و پشت به من كرده و رفت و مرا در صحراى گمراهى در برابر خشم تو تنها گذاشت و رانده شده درگاهت و گرفتار نقمتت نمود.

(14) الها كسى را ندارم كه به پيشگاهت شفيع آورم و نه كسى را دارم كه مرا در برابرت ايمن دهد و نه پايگاه محكمى دارم كه مرا از تو پنهان نمايد و نه پناهگاهى است كه از تو به آن پناه برم.

(15) پس اينجا محل پناه آوردن است و جاى اعتراف به توست بنابراين فضلت را از من مضايقه مكن و عفوت را درباره‌ى من دريغ مفرما و من از جمله بى‌بهره‌ترين بندگان توبه‌كننده و نوميدترين آنهايى كه به درگاهت روى مى‌آورند نباشم. مرا ببخش كه تو بهترين بخشاينده‌اى.

(16) خدايا تو مرا فرمان دادى تخلف كردم و مرا نهى فرمودى انجام دادم و افكار بدم لغزشها را برايم آرايش داد و مى‌لغزيدم و تقصير كردم.

(17) الها براى روزه دارى‌ام روزى را شاهد نمى‌گيرم و براى نماز شب و تهجدم شبى را پناه نمى‌طلبم و انتظار ستايش براى كارهاى مستحبى كه كرده‌ام ندارم جز واجبات كه اگر كسى آنها را ضايع كند نابود خواهد شد.

(18) الها من به خاطر انجام مستحبات به تو متمسك نمى‌شوم در حالى كه نسبت به بسيارى از واجبات سهل‌انگارى و غفلت داشته‌ام و از مواضع احكامت تجاوز كرده و كارهاى حرامى كه نهى فرموده‌اى بجا آورده‌ام و به گناهان كبيره مبتلا شده كه عافيت تو برايم فضاحت آنها را پوشيده است.

(19) و اينجا مكان كسى است كه درباره‌ى نفس خود از تو شرمنده است و بر خويش غضب كرده و از تو راضى است و با تو ملاقات نموده در حالى كه نفسى خاشع و گردنى افتاده و پشتى از بار گناه خم شده دارد. به درگاهت ايستاده در حالى كه بين خوف و رجاء و ترس از عذابت و اميد به بخشش تو قرار دارد

(20) و تو از اميدش برترى و از هر كس سزاوارترى كه از او بترسند و تقوى پيشه كنند. پس اى خداى من به آنچه بر تو اميد دارم بر من ببخش و از هر چه نگرانم امانم ده و سود رحمتت را شامل حالم كن زيرا كه تو از هر كه درخواست كنم بخشنده‌ترى.

(21) خدايا همانطور كه در دنيا به عفو و كرمت لغزشهايم را پوشاندى و در دنياى فانى به فضلت مرا در حضور خلق رسوا نفرمودى از رسوايى‌هاى جهان آخرت در مكانهايى كه فرشتگان مقرب و رسولان مكرم و شهداء و صالحين حضور دارند پناهم ده و از همسايگانى كه كارهاى خلافم را از آنها مخفى داشتم و از اقوامى كه اعمال پنهانى خود را از آنها مى‌پوشاندم نيز پناهم ده. خداوندا به همسايگان و اقوام در پوشيدن اسرارم اعتماد نكردم ولى اى خداى من به مغفرتت درباره‌ى خودم اعتماد نمودم

(22) و تو سزاوارترى به اعتماد كردن و بخشنده‌ترين كسى هستى كه به او روى مى‌آورند و به آنكه از تو طلب رحمت مى‌كند مهربانترى پس بر من رحم كن.

(23) پروردگارا تو مرا از آبى پست از صلبى كه استخوانهايى پيچ در پيچ دارد و راههايش تنگ است به رحم تنگ كه آن را با چند پرده پوشانده‌اى وارد ساختى. در آن موقع كه مرا از حالى به حال ديگر برمى‌گردانيدى به شكل و صورت كامل درآوردى و جوارح مرا ثابت نمودى همانطور كه در كتاب خودت تعريف فرمودى: «از نطفه به خون بسته و سپس پاره‌ى گوشت و بعد استخوان و استخوان را با گوشت پوشاندى و بعد به همان ترتيب كه خواستى خلق ديگرى بر روى من انجام دادى (كه عبارت از دميدن روح باشد.)»

(24) تا آنجا كه محتاج روزى گشتم و از يارى رساندن تو به وسيله كرمت بى‌نياز نبودم و از اضافات خوردنى و آشاميدنى مادرم كه مرا در شكم او جاى دادى و در انتهاى بچه دانش قرارم دادى تغذيه‌ام كردى.

(25) الها اگر در آن روزها مرا به حال خودم وامى‌گذاشتى و يا مرا ناچار به پايدارى با نيروى خودم مى‌كردى قادر به حفظ خود و ماندن نبودم و نيرو از من دور بود.

(26) و تو همانند نيكوكار مهربان از فضلت به من غذا دادى و تا امروز به طور مرتب و منظم آن لطف را در حق من كرده‌اى و نيكوئى‌ات را انكار نمى‌كنم و خوش برخوردى تو رو به كندى نمى‌رود و با اين همه لطف اعتماد من به روزى رساندن تو محكم نيست تا به آنچه نزد تو سودمندتر است تلاش نمايم.

(27) الها شيطان مهار مرا به بدگمانى و سستى يقين به دست گرفته و من به تو از همنشينى بد او و اطاعت نفسم از او شكايت مى‌كنم و از احاطه‌ى او بر من به تو اعتصام مى‌جويم و عاجزانه مى‌خواهم كه نيرنگش را از من بردارى.

(28) خدايا از تو مى‌خواهم كه راه آسانى براى روزى من پيش پايم بگذارى و حمد مخصوص توست كه نعمت‌هاى بزرگ را آغازگرى و شكرگزارى بر احسان و نعمت‌هايت را بر من الهام نمودى پس بر محمد و آل او درود فرست و روزى‌ام را آسان ساز و مرا به آنچه برايم مقدر فرموده‌اى قانع كن و به سودم در آنچه نصيبم گردانيده‌اى خشنودم ساز و آنچه را كه از جسم و عمرم به كار رفته در راه طاعت و بندگى‌ات قرار ده زيرا كه بهترين روزى رسانانى.

(29) بار الها به تو پناه مى‌برم از آتشى كه اسباب شكنجه براى معصيت كارانت قرار داده‌اى و به توسط آن هر كه را از رضايت دورى جويد وعده‌ى عذاب داده‌اى و از آتشى كه نور آن كبود و تاريك‌كننده است و كم آن دردناك و دور آن نزديك است. و به تو پناه مى‌برم از آتشى كه بعضى از آن بعض ديگر را مى‌خورد و برخى بر قسمت ديگر حمله مى‌برد.

(30) و از آتشى كه استخوانها را نرم مى‌كند و به افتادگان در آن آب جوشيده مى‌نوشاند و از آتشى كه به تضرع‌كننده‌اش رحمى نمى‌كند و به آنكه مهربانى خواهد ترحم نمى‌نمايد و براى آنكه در برابرش سر تسليم فرود مى‌آورد و خاشع مى‌شود قادر به تخفيف نيست. و با ساكنين خود با پر حرارت‌ترين عذاب و گرفتارى سخت ملاقات مى‌نمايد.

(31) خدايا به تو پناه مى‌برم از عقربهاى جهنم كه دهانشان را باز كرده‌اند و مارهايى كه نيش مى‌زنند و آب جوشيده آنجا كه دل و روده‌هاى ساكنين خود را پاره مى‌نمايد. و دلهاشان را از جاى مى‌كند و الها از تو راه دورى جستن از آتش و رهايى از آن را درخواست مى‌نمايم.

(32) پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست و مرا از آتش دوزخ به فضل و رحمتت پناه ده و به شايستگى عفوت از گناهانم درگذر و مرا خوار مگردان اى بهترين پناه دهندگان.

(33) خداوندا تويى كه ما را از معصيت حفظ مى‌كنى و نيكى مى‌بخشى و آنچه بخواهى انجام مى‌دهى و تو بر همه چيز توانايى.

(34) الها بر محمد و آل او درود فرست در آن هنگام كه خوبان عالم ياد شوند و بر محمد و آلش درود فرست در گردش شب و روز، درودى كه هيچوقت قطع نگردد و تعدادش قابل شمارش نباشد. درودى كه فضا را پر كند و آسمان و زمين را در بر گيرد.

(35) و خداوند بر او درود فرستد تا آنجا كه خشنود گردد و باز پروردگار بر او و آلش درودى فرستد پس از خشنود شدن، درودى كه پايان نداشته باشد اى مهربانترين مهربانان.