انديشه در اسلام، ص: 245

چه كسی آدرس كتاب را به تو داد؟ خودت هستی يا كسی پشت سر توست؟ آری، اين موضوع حتمی است كه: رسد آدمی به جايی كه به جز خدا نبيند ....

راهيابی به محضر ولی عصر، عليه السلام، بر اثر توبه

روزی، يكی از استادان حوزه علميه می فرمود: چهل سال پيش با پدرم- پدرش از مراجع بزرگ شيعه بود- مشهد بودم. اوايل صبح بود كه روحانی ای نزد من آمد و گفت: پسر جان! من امشب می ميرم. پدرت فصل خوبی به مشهد آمده است. به او سلام برسان و بگو بر جنازه من نماز بخواند!

انسان می تواند به جايی برسد كه اگر خدا را نمی بيند، مواظب خودش باشد. عده ای از مردم به اين نقطه هم نرسيده اند و خودشان را هم نمی بينند، لذا دزد به همه چيزشان می زند و باز نمی فهمند و از اين بدتر، برای دزد كف هم می زنند!

رضاخان وقتی چادر از سر زن ها برداشت، عده ای از زن ها برای او كف زدند و هلهله كردند و جشن گرفتند كه چه خوب شد رضاخان زمينه زنا را رواج داد و ناموس ما را برد و زمينه طلاق و فرار دختران و آلوده شدن چشم ها را فراهم كرد! هر سال هم در هفدهم دی به حضور شاه می رسيدند و جشن می گرفتند. بعضی ها اين قدر پست و كور و بيچاره اند كه دزد را تشويق می كنند و برای او جشن می گيرند. برای رفيق بد كه آدرس همه جور گناه را به آنان داده و مزه سيگار و شراب و قمار را به آن ها چشانده، می ميرند و آن ها را بهترين رفقای خود می دانند!؟ حاضر به شنيدن پند و اندرز و راهنمايی صاحبان عقل هم نيستند، در حالی كه عده ای آن قدر صاف و بی آلايش اند كه از غيب راهنمايی شان می كنند و راهنما از آسمان برايشان می رسد.