انديشه در اسلام، ص: 72
نپذيريم؛ فلان عمل را انجام بدهيم بهتر است يا انجام ندهيم؟
امام رضا، عليه السلام، می فرمايد:
«ليس العباده كثره الصلوه والصوم».
زياد نماز خواندن و زياد روزه گرفتن عبادت نيست.
«إنما العباده التفكر فی أمر اللَّه عزّوجلّ». «1»
عبادت واقعی انديشه كردن در آيات خداست.
دو روايت تكان دهنده
از رسول خدا نقل شده است كه فرمودند:
«قال رسول الله، صلی الله عليه وآله: قالت الحواريون لعيسی: يا روح الله! من نجالس؟ قال: من يذكركم الله رؤيته، ويزيد فی علمكم منطقه ويرغبكم فی الآخره عمله». «2»
حواريون از حضرت عيسی پرسيدند: با چه كسی نشست و برخاست و همنشينی كنيم؟ گفت: كسی كه ديدارش شما را به ياد خدا می اندازد و سخنانش بر علم شما می افزايد و رفتارش شما را برای به دست اوردن آخرت راغب می كند.
تنها كسی كه سخنش چراغ راه و مشكل گشاست، گفتارش دردهای آدمی را درمان كرده مردم را از ناراحتی نجات می دهد، سكوتش تفكر و نگاه كردنش مايه عبرت گرفتن است، شايسته همنشينی است.
پيامبر اسلام، صلی الله عليه وآله، می فرمايد:
«اعطوا أعينكم حظها من العباده».
لذت عبادت را به چشمانتان بچشانيد.
گفتند: چگونه؟ فرمودند:
«النظر فی المصحف»
با نظر كردن بر آيات قرآن.
«والتفكر فيه»
______________________________ (1). كافی، ج 2، ص 55.
(2). كافی، ج 1، ص 39؛ نيز عوالی اللئالی، إحسائی، ج 4، ص 78؛ و با اختلاف كلمات در كنز العمال، متقی هندی، ج 9، ص 178: «عن ابن عباس قال: قلنا يا رسول الله من نجالس؟ قال: من يزيد فی علمكم منطقه، ويرغبكم فی الآخره عمله، ويزهدكم فی الدنيا فعله».
