انديشه در اسلام، ص: 213

خوب است بيشتر مسائل اسلامیِ معمولی را كه جنبه عاطفی دارند برای آن ها مطرح كرد. هم چنين، بايد از ارزش معلم برايشان گفت تا آن ها از نظر ادب و احترام به معلم و ارزش وی و تعليماتش آگاه شوند.

رفتار امام حسين، عليه السلام، با معلم فرزندش

روزی يكی از فرزندان حضرت سيدالشهدا، عليه السلام، از مدرسه به خانه برگشت. امام او را صدا زدند و فرمودند: عزيزم! امروز چه ياد گرفتی و معلمت چه به تو آموخته است؟ گفت: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ* الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ* الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ...».

حضرت به خدمتكار خانه فرمودند: به در خانه معلّم او، عبدالرحمن سلمی، برو و او را به اين جا دعوت كن! خدمتكار رفت و گفت كه آقا با شما كار دارند. معلم با خود گفت: خدايا، يعنی حسين با من چه كار دارد؟ من امروز در مدرسه كاری نكرده ام. فقط به فرزندش سوره حمد را ياد داده ام!

وقتی او خدمت حضرت رسيد، ايشان هزار دينار طلا از دسترنج خودشان، كه مربوط به امور كشاورزی می شد، به معلم دادند و فرمودند: دهانت را باز كن! و چند قطعه عقيق و فيروزه و الماس هم در دهان او ريختند و حواله ای هم به بزّاز نوشتند كه هزار متر پارچه حلّه بافت يمن از حساب من به اين معلم بده. بعد هم فرمودند: مرا ببخش كه در برابر عظمت كار تو كاری نمی توانم بكنم. آنچه من به تو دادم تقديمی بيش نبود، اما آنچه تو به فرزند من دادی، عطا و كرامت بود. «1»

خوب است در شأن معلم اين سخنان را در كلاس گفت يا اين آيه شريفه سوره اسراء را كه می فرمايد:

«وَ قَضی رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ كِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلًا كَرِيماً*

______________________________
(1). مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب، ج 3، ص 222؛ نيز مستدرك الوسائل، ميرزا نوری، ج 4، ص 247؛ بحار الانوار، ج 44، ص 191: «قيل ان عبد الرحمن السلمی علم ولد الحسين الحمد فلما قرأها علی ابيه اعطاه الف دينار والف حله وحشا فاه درا، فقيل له فی ذلك قال: وأين يقع هذا من عطائه، يعنی تعليمه، وأنشد الحسين: إذا جادت الدنيا عليك فجدبها* علی الناس طرا قبل ان تتفلت/ فلا الجود يفنيها إذا هی اقبلت* ولا البخل يبقيها إذا ما تولت».