ترجمه نهج البلاغه، ص: 202

شد و به مخالفتش برنخاست. از لطائف صنعت و شگفتيهای حكمتش كه به ما نشان داده همانا اسرار پيچيده حكمت آميزی است كه در اين شب پره ها تدبير نموده، شب پره هايی كه روشنی روز كه گشاينده ديده هر چيزی است چشم آنها را می بندد، و تاريكی شب كه ديده هر زنده ای را می بندد چشم آنها را باز می كند، و چگونه چشمشان پوشيده شده كه توان مدد گرفتن از نور آفتاب درخشان را ندارند تا به راههای خود خود راهنمايی شوند، و در پرتو خورشيد به آنه بايد بشناسند برسند، و چسان خداوند آنها را با تلألؤ نور خورشيد از راه سپردن در امواج روشنايی آن مانع شده، و در لانه های خود از رفتن در قلب روشنايی پنهان نموده! در روز روشن پلكهای ديدگانشان را به روی هم می اندازد، و شب تار را برای خود چراغ روشن قرار داده اند كه به آن واسطه به دنبال رزق خود می روند. تاريكی شب آنها را از ديدن باز نمی دارد، و آنها نيز در سياهی شب از حركت باز نمی ايستند. اما همين كه خورشيد نقاب از چهره بيندازد، و روشنی روز آشكار شود، و نورش تا درون لانه سوسمارها وارد گردد، شب پره ها پلكهای ديده را روی هم اندازند، و از معاش به آنچه در تاريكی شب به دست آورده اند تغذيه كنند. پاك است خدايی كه شب را برای آنها روز و سبب جلب معاش قرار داد، و روز را برای آنها زمان آرامش و استراحت مقرر فرمود، و برای آنها بالهايی از گوشتشان قرار داد تا در وقت نياز به پرواز آيند، گويی بالشان لاله های گوشند اما بدون پر و چوبه آن، ولی جای رگها را در آن بالها می بينی. دو بال دارند كه نه آنقدر ظريف اند كه وقت پرواز پاره شوند، و نه آنچنان سخت كه مانع پرواز گردند. پرواز می كنند در حالی كه جوجه هايشان به آنان متّصل و به مادران پناهنده اند، هر گاه بنشينند جوجه ها هم می نشينند، و هر وقت پرواز كنند با آنان در حركتند، و از مادران جدا نشوند تا هنگامی كه اعضای آنها محكم گردد، و بالها