ترجمه نهج البلاغه، ص: 115

ديده ها از رسيدن به آن پس زده می شوند، و به ناچار محدوده آن نور در محل خود مطرود و رانده شده می ايستند. ملائكه را به صورت های گوناگون، و اندازه های مختلف، دارای بال و پر آفريد، كه جلال عزت حق را تسبيح می گويند، و آنچه را كه از عجايب خلقت خدا هويداست به خود نمی بندند، و آفرينش چيزی را كه آفريدنش مخصوص خداست ادعا نمی كنند، بلكه «آنان بندگان گرامی داشته حقّند كه در گفتار سبقت بر خدا نمی گيرند و فرمانش را اجرا می كنند». خداوند ملائكه را در آن جهان معنوی امين وحی قرار داد، و به وسيله آنان امانات امر و نهيش را به جانب پيامبران روانه كرد، و همه آنان را از اشتباه مصونيت داد، بنابر اين از ايشان كسی نيست كه از راه رضای خدا منحرف شود. آنان را از منافع كمك خود ياری داد، و قلبشان را با تواضع و خشوع و آرامش قرين فرمود، ابواب سهل و آسان تمجيدهای خود را به رويشان گشود، و برای آنان مشعلهای روشنی بر روی نشانه های توحيدش نصب كرد، بار گناهانْ آنان را سنگين نكرده، آمد و رفت شب و روز، آنان را به سوی مرگ سوق نداده، تيرهای شك و ترديد از كمانهای خود استحكام ايمانشان را نشان نگرفته، و گمانها و خيالات بر جايگاه يقين استوارشان ازدحام نبرده، آتش عداوت در بينشان افروخته نشده، سرگردانی و حيرتْ، ايمانی را كه با باطن آنان پيوند خورده، و هيبت و جلالی را كه از حق در دلهاشان جای گرفته از آنان سلب ننموده، و وسوسه ها به آنان طمع ندوخته تا شك و ترديد با آلودگی خود بر انديشه پاكشان قرعه زند.

گروهی از آنان در ميان ابرهای پر آب، و كوههای بزرگ مرتفع، و لابلای تاريكی هايی كه برای بيرون رفتن از آن راهی نيست قرار دارند. گروهی ديگر فرشتگانی هستند كه قدمهايشان در طبقات زيرين زمين فرو رفته، مانند پرچم های سپيدی كه در شكاف هوا نفوذ كرده، و در زير آن بادی است آرام و خوش كه آنها را