ترجمه نهج البلاغه، ص: 28

او اقدام نمايند، در آن وقت به فرشتگان گفت: «بر آدم سجده كنيد. همگان سجده كردند جز ابليس» كه غرور و تكبّر او را گرفت، و بدبختی بر او چيره شد، و به آفريده شدنش از آتشْ احساسس عزت و برتری كرد، و به وجود آمده از خاك خشكيده را پست و بی مقدار شمرد. خداوند هم او را برای مستحق شدنش به خشم خود، و به كمال رساندن آزمايش، و به انجام رسيدن وعده اش مهلت داد، به او گفت: «تو از كسانی هستی كه تا وقت معين مهلت در اختيار آنان است». آن گاه آدم را در سرايی كه عيشش بی زحمت در اختيار بود، ساكن كرد، و جايگاهش را به امنيت آراست، و او را از ابليس و دشمنی او ترساند. اما دشمنش به جايگاه زيبای او و همنشينی اش با نيكان رشك برد، و او را بفريفت. آدم (به وسوسه دشمن) يقين را به ترديد، و عزم محكم را به دو دولی، و شادی را به ترس، جابجا كرد، و ندامت را به خاطر فريب خوردن به جان خريد. آن گاه خداوند سبحان درِ توبه را به رويش گشود، و كلمه رحمت را به او تلقين كرد، و بازگشت به بهشت را به او وعده داد، سپس او را به اين دنيا كه محل آزمايش و ازدياد نسل است فرود آورد.

گزينش پيامبران

خداوند سبحان پيامبرانی از فرزندان آدم برگزيد، كه در برنامه وحی، و امانتداری در ابلاغ رسالت از آنان پيمان گرفت، آن زمان كه اكثر انسانها، عهد خدا را به امور باطل تبديل نموده، و به حق او جهل ورزيدند، و برای او از بتان همتا گرفتند، و شياطين آنان را از معرفت به خداوند بازداشتند، و رابطه بندگی ايشان را با حق بريدند. پس خداوند رسولانش را برانگيخت، و پيامبرانش را به دنبال هم به سوی آنان گسيل داشت، تا ادای عهد فطرت الهی را از مردم بخواهند، و نعمتهای فراموش شده او را به يادشان آرند، و با ارائه دلايل بر آنان اتمام حجت كنند،