ترجمه نهج البلاغه، ص: 29

و نيروهای پنهان عقول آنان را برانگيزانند، و نشانه های الهی را به آنان بنمايانند: از اين بلند آسمان كه بالای سرشان افراشته، و زمين كه گهواره زير پايشان نهاده، و معيشتهايی كه آنان را زنده می دارد، و اجلهايی كه ايشان را به دست مرگ می سپارد، و ناگواريهايی كه آنان را به پيری می نشاند، و حوادثی كه به دنبال هم بر آنان هجوم می آورد. خداوند سبحان بندگانش را بدون پيامبر، يا كتاب آسمانی، يا حجتی لازم، يا نشان دادن راه روشن رها نساخت. پيامبرانی كه كمی عددشان، و كثرت تكذيب كنندگانشان، آنان را از تبليغ باز نداشت؛ از پيامبر گذشته ای كه او را از نام پيامبر آينده خبر دادند، و پيامبر آينده ای كه پيامبر گذشته او را معرفی كرد. بر اين منوال قرنها گذشت، و روزگار سپری شد، پدران درگذشتند و فرزندان جای آنها را گرفتند.

پيامبر اسلام صلی الله عليه و آله

تا خداوند محمّد رسول اللَّه صلّی اللَّه عليه وآله را برای انجام رساندن وعده اش، و به پايان بردن مقام نبوت مبعوث كرد، در حالی كه قبولی رسالت او را از تمام انبيا گرفته بود، نشانه هايش روشن، و ميلادش با عزت و كرامت بود. در آن روزگار اهل زمين مللی پراكنده، دارای خواسته هايی متفاوت، و روشهايی مختلف بودند، گروهی خدا را تشبيه به مخلوق كرده، عده ای در نام او از حق منحرف بوده، و برخی غير او را عبادت می نمودند. چنين مردمی را به وسيله پيامبر از گمراهی به هدايت رساند، و به سبب شخصيّت او از چاه جهالت به در آورد. آن گاه لقايش را برای محمّد صلّی اللَّه عليه وآله اختيار كرد و جوار خود را برای او پسنديد، با فراخواندنش از اين دنيا به او اكرام نمود، و برای او فردوس اعلا را به جای قرين بودن به ابتلائات و سختيها برگزيد، و او را كريمانه به سوی خود برد (درود خدا بر