ترجمه نهج البلاغه، ص: 212

می كرد. پرده ای همراه با نقش و نگار بر درِ خانه اش آويخته بود، به يكی از همسرانش فرمود: فلانی! اين پرده را از برابر ديد من پنهان كن، زيرا وقتی آن را می بينم دنيا و زر و زيورش را به ياد می آورم. با عمق دل از دنيا اعراض كرد، و ياد اين سرای فانی را از خاطرش ميرانْد، علاقه داشت زر و زينت دنيا از برابر ديده اش پنهان باشد، تا از آن جامه زيبا برنگيرد، و باورش نيايد كه سرای قرار و آرامش است، و اميدی به درنگ در آن نداشته باشد، علاقه به دنيا را از دل بيرون كرد، و از اين محل فانی دل برداشت، و از ديده خود پنهان نمود. آری چنين است كسی كه چيزی را دشمن دارد بغض و نفرت دارد كه به آن نظر كند و در محضرش از آن ياد شود. در روش رسول خدا صلی الله عليه و آله حالتی است كه تو را به زشتی ها و عيوب دنيا رهنمون است، زيرا آن حضرت با اهل بيتش در دنيا گرسنه بود، و با منزلت و تقرب عظيمی كه نزد حق داشت زر و زيور دنيا از او دور داشته شده بود.

پس دقت كننده با عقلش دقت كند كه خداوند با وضعی كه برای پيامبرش در برنامه دنيا به وجود آورد آيا او را اكرام كرد يا به او اهانت روا داشت؟ اگر بگويد:

اهانت كرد، سوگند به خدای بزرگ دروغ گفته، و بهتان عظيمی به حق زده؛ و اگر بگويد: به او اكرام كرد، پس بايد بداند كه خداوند غير حضرتش را با ارزانی داشتن دنيا به او خوار نموده، و دنيا را از مقرب ترين مردم به درگاهش دور كرده است.

اقتدا كننده بايد به پيامبرش اقتدا كند، و قدم جای قدم آن حضرت بگذارد، و هر جا او درآمد درآيد، ورنه از هلاكت امان ندارد، چرا كه خداوند محمّد صلی الله عليه و آله نشانه قيامت، و بشارت دهنده به بهشت، و ترساننده از عقوبت قرار داد. او با شكم گرسنه از دنيا رفت، و با سلامت همه جانبه وارد آخرت شد. تا لحظه از دنيا رفتن و اجابت دعوت كننده حق سنگی به روی سنگی نگذاشت. خداوند با عنايت كردن چنين رهبری چه منّت بزرگی بر ما گذاشت تا از او پيروی كنيم، و پيشوايی كه