ترجمه نهج البلاغه، ص: 330

بيرون آی تا به اذن خدا در برابر من بايستی. قسم به خدايی كه او را به راستی برانگيخت درخت همراه ريشه هايش از زمين برآمد، و در حالی كه آوازی شديد و صدايی چون صدای بال پرندگان داشت آمد تا آنكه چون مرغی بال گشاده در برابر پيامبر صلی الله عليه و آله ايستاد، و شاخه های بلند خود را بر پيامبر صلی الله عليه و آله و بعضی از شاخه هايش را به روی دوش من گستراند و من در جانب راست رسول خدا صلی الله عليه و آله بودم. چون قريش اين واقعه را ديدند، از باب برتری جويی و گردنكشی فرياد زدند:

بگو نصف درخت نزد تو آيد و نصف ديگر بر جايش بماند. رسول خدا فرمان داد نيمی از آن با حالتی شگفت آور و صدای سخت تری به حضرت روی آورد كه نزديك بود به رسول خدا صلی الله عليه و آله بپيچد. پس از آن از روی كفر و سركشی گفتند: بگو اين نصفه درخت پيش نصفه ديگرش بازگردد. حضرت رسول صلی الله عليه و آله امر فرمود پس درخت بازگشت. من فرياد زدم: لااله الّااللَّه، ای رسول خدا، من اولين كسی هستم كه به تو ايمان آوردم، و نخستين كسی كه اعتراف كرد كه درخت آنچه را دستور دادی به فرمان خدا انجام داد تا به پيامبريت شهادت دهد و سخنت را بزرگ شمارد. ولی همه آنان گفتند: بلكه ساحری است دروغگو، و جادوگری است عجيب جادو و تردست! آيا رسالتت را جز امثال اين تصديق می كند؟- منظورشان من بودم-.

من از كسانی هستم كه در راه خدا از ملامت ملامت كنندگان باك ندارند، از كسانی هستم كه چهره آنان چهره صدّيقان، و سخنشان سخن نيكان است، شب زنده دارانند و نشانه های روز روشن، تمسك به ريسمان قرآن دارند، سنّت خدا و رسولش را زنده می كنند، استكبار و برتری جويی ندارند، و خيانت و فساد در كارشان نيست، دلهايشان در بهشت، و بدنهايشان در عبات خداوند است.