ترجمه نهج البلاغه، ص: 370

بهشت است يا در جهنّم، پس پيش از درآمدنت به آن جهان توشه آماده كن، و قبل از ورودت منزلی فراهم ساز، كه بعد از مرگْ تدارك كردنِ از دست رفته ممكن نيست، و راه بازگشت به دنيا برای هميشه بسته است.

آگاه باش كه خزائن آسمانها و زمين در اختيار اوست به تو اجازه دعا داده، و اجابت آن را ضمانت نموده، و دستور داده از او بخواهی تا ببخشد، و رحمتش را بطلبی تا رحمت آرد، و بين خودش و تو كسی را حاجب قرار نداده و تو را مجبور به توسل به واسطه ننموده، و اگر گناه كردی از توبه و بازگشت مانعت نشده، و در عقوبت عجله نكرده، و به بازگشتت سرزنشت ننموده، و آنجا كه سزاوار رسوا شدنی رسوايت نكرده، در پذيرش توبه بر تو سخت گيری روا نداشته، و به حسابرسی گناهانت اقدام نكرده، و از رحمتش نااميدت ننموده، بلكه خودداری از معصيت را برايت حسنه قرار داده، و يك گناهت را يك گناه، و يك خوبيت را ده برابر به شما آورده، باب توبه و خشنوديش را به رويت گشوده، هرگاه او را بخوانی صدايت را بشنود، چون با او به راز و نياز برخيزی رازت را بداند، پس نياز به سوی او می بری، و راز دل با او در ميان می گذاری، از ناراحتی هايت به او شكايت می بری، و چاره گرفتاريهايت را از او می خواهی، بر امورت از حضرتش ياری می طلبی، از خزائن رحمتش چيزهايی را می خواهی كه غير او بر عطاكردنش قدرت نيست، از قبيل زياد شدن عمرها، سلامت بدنها، و گشايش روزيها.

خداوند كليدهای خزائن خود را در اختيار تو گذاشته به دليل آنكه به تو اجازه درخواست از خودش را داده، پس هرگاه بخاهی می توانی درهای نعمتش را با دعا باز كنی، و باران رحمتش را بخواهی. پس تأخير در