فارسی
دعای 16 ( دعا برای طلب عفو و بخشش از گناهان و عیوب ) ترجمه محمد علی مجاهدی
دعای 15
نحوه نمایش
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا اسْتَقَالَ مِنْ ذُنُوبِهِ ، أَوْ تَضَرَّعَ فِي طَلَبِ الْعَفْوِ عَنْ عُيُوبِهِ
دعاى امام در آمرزش از گناهان و تضرع و زارى براى طلب گذشت (از خداوند) براى عيب‌ها و نقص‌ها
دعاى امام در آمرزش از گناهان و تضرع و زارى براى طلب گذشت (از خداوند) براى عيب‌ها و نقص‌ها
﴿1﴾
اللَّهُمَّ يَا مَنْ بِرَحْمَتِهِ يَسْتَغيثُ الْمُذْنِبُونَ
(1) بارالها! اى آنكه گناهكاران (با اميد) به رحمت تو طلب دادرسى مى‌كنند!
﴿2﴾
وَ يَا مَنْ إِلَى ذِكْرِ إِحْسَانِهِ يَفْزَعُ الْمُضْطَرُّونَ
(2) اى خدايى كه درماندگان به درگاه احسان تو پناه مى‌گيرند!
﴿3﴾
وَ يَا مَنْ لِخِيفَتِهِ يَنْتَحِبُ الْخَاطِئُونَ
(3) اى خداى كه خطاورزان از بيم (قهر) تو سخن مى‌نالند!
﴿4﴾
يَا أُنْسَ كُلِّ مُسْتَوْحِشٍ غَرِيبٍ ، وَ يَا فَرَجَ كُلِّ مَكْرُوبٍ كَئِيبٍ ، وَ يَا غَوْثَ كُلِّ مَخْذُولٍ فَرِيدٍ ، وَ يَا عَضُدَ كُلِّ مُحْتَاجٍ طَرِيدٍ
(4) اى مونس و همنشين وحشت‌زدگان دور از وطن! و اى مايه‌ى شادى و گشايش كار هر دلشكسته‌ى اندوهگين! و اى فريادرس درمانه‌ى تنها مانده! و اى مددرسان هر نيازمند از در رانده!
﴿5﴾
أَنْتَ الَّذِي وَسِعْتَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً
(5) تو آن خداوندى كه رحمت و دانش تو تمام آفريدگان را فرا گرفته؛
﴿6﴾
وَ أَنْتَ الَّذِي جَعَلْتَ لِكُلِّ مَخْلُوقٍ فِي نِعَمِكَ سَهْماً
(6) و هر آفريده‌اى را از نعمت تو بهره‌اى و نصيبى هست؛
﴿7﴾
وَ أَنْتَ الَّذِي عَفْوُهُ أَعْلَى مِنْ عِقَابِهِ
(7) و (تو آن خداوندى كه) عفو و بخشش تو ا زعذاب و عقابت برتر و افزون‌تر است؛
﴿8﴾
وَ أَنْتَ الَّذِي تَسْعَى رَحْمَتُهُ أَمَامَ غَضَبِهِ .
(8) خداوندى كه رحمت او بر قهر و غضبش پيشى مى‌گيرد؛
﴿9﴾
وَ أَنْتَ الَّذِي عَطَاؤُهُ أَكْثَرُ مِنْ مَنْعِهِ .
(9) و بخشش او (به آفريدگانش) از (موارد نهى و) منع او بيشتر است؛
﴿10﴾
وَ أَنْتَ الَّذِي اتَّسَعَ الْخَلَائِقُ كُلُّهُمْ فِي وُسْعِهِ .
(10) خداوندى كه تمامى آفريدگان در گستره‌ى رحمت و قدرت او جاى گرفته‌اند.
﴿11﴾
وَ أَنْتَ الَّذِي لَا يَرْغَبُ فِي جَزَاءِ مَنْ أَعْطَاهُ .
(11) تو آن خداوندى كه به هر كس كه نعمت مى‌دهد، چشم پاداش از او ندارد.
﴿12﴾
وَ أَنْتَ الَّذِي لَا يُفْرِطُ فِي عِقَابِ مَنْ عَصَاهُ .
(12) و در كيفر سركشان زياده‌روى نمى‌كند؛
﴿13﴾
وَ أَنَا ، يَا إِلَهِي ، عَبْدُكَ الَّذِي أَمَرْتَهُ بِالدُّعَاءِ فَقَالَ لَبَّيْكَ وَ سَعْدَيْكَ ، هَا أَنَا ذَا ، يَا رَبِّ ، مَطْرُوحٌ بَيْنَ يَدَيْكَ .
(13) و من اى خداى من! آن بنده‌اى هستم كه به دعايش فرمان دادى و (در پاسخ)
عرضه داشت: (امر تو را) (به جان) پذيرايم و (فرمان تو را) فرمانبردار، من همان بنده‌اى هستم كه در پيشگاه (عظمت) تو به خاك در افتاده‌ام.
﴿14﴾
أَنَا الَّذِي أَوْقَرَتِ الْخَطَايَا ظَهْرَهُ ، وَ أَنَا الَّذِي أَفْنَتِ الذُّنُوبُ عُمُرَهُ ، وَ أَنَا الَّذِي بِجَهْلِهِ عَصَاكَ ، وَ لَمْ تَكُنْ أَهْلًا مِنْهُ لِذَاكَ .
(14) بنده‌اى كه بار گناهان بر پشت او سگينى مى‌كند، و عزم خود را در (ارتكاب) گناهان به سر برده، و از سر نادانى به نافرمانى تو كشيده است در حالى كه سزاوار نافرمانى نبودى.
﴿15﴾
هَلْ أَنْتَ ، يَا إِلَهِي ، رَاحِمٌ مَنْ دَعَاكَ فَأُبْلِغَ فِي الدُّعَاءِ أَمْ أَنْتَ غَافِرٌ لِمَنْ بَكَاكَ فَأُسْرِعَ فِي الْبُكاء أَمْ أَنْتَ مُتَجَاوِزٌ عَمَّنْ عَفَّرَ لَكَ وَجْهَهُ تَذَلُّلًا أَمْ أَنْتَ مُغْنٍ مَنْ شَكَا اِلَيْكَ ، فَقْرَهُ تَوَكُّلاً
(15) اى خداى من! آيا به حال كسى كه تو را مى‌خواند، رحم مى‌كنى تا من (نيز) در دعا (به درگاه تو) بكوشم؟ و آيا كسى را كه به پيشگاه تو مى‌گريد، مى‌آمرزى تا من (نيز) به گريه و زارى روى آورم؟ و يا از (گناه) بنده‌اى كه از سر شرمندگى رخساره به خاك درگاهت مى‌نهد، در مى‌گذرى (تا من نيز چنين كنم)؟ و آيا بينوائى را كه با توكل به (لطف و احسان) تو شكوه‌ى تنگدستى خود را به درگاهت عرضه مى‌دارد، بى‌نياز مى‌سازى تا من نيز شكوه كنم؟
﴿16﴾
إِلَهِي لَا تُخَيِّبْ مَنْ لَا يَجِدُ مُعْطِياً غَيْرَكَ ، وَ لَا تَخْذُلْ مَنْ لَا يَسْتَغْنِي عَنْكَ بِأَحَدٍ دُونَكَ .
(16) اى خداى من! كسى را كه جز تو بخشنده يا سراغ ندارد، از (لطف خويش) نااميد مگردان، و آن را كه جز تو از احدى بى‌نياز نمى‌شود، خوار و زار مساز.
﴿17﴾
إِلَهِي فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ لَا تُعْرِضْ عَنِّي وَ قَدْ أَقْبَلْتُ عَلَيْكَ ، وَ لَا تَحْرِمْنِي وَ قَدْ رَغِبْتُ إِلَيْكَ ، وَ لَا تَجْبَهْنِي بِالرَّدِّ وَ قَدِ انْتَصَبْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ .
(17) اى خداى من! بر محمد و آل او درود فرست، و از من كه اكنون به درگاه (لطف) تو روى آورده‌ام، روى مگردان و اينك كه دل به (اميد) تو بسته‌ام (از احسان خويشم) نااميد مفرماى، و اكنون كه در محضر تو ايستاده‌ام، از درگاه خويشم مران.
﴿18﴾
أَنْتَ الَّذِي وَصَفْتَ نَفْسَكَ بِالرَّحْمَةِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ ارْحَمْنِي ، وَ أَنْتَ الَّذِي سَمَّيْتَ نَفْسَكَ بِالْعَفْوِ فَاعْفِ عَنّي
(18) تو آن خداوندى كه خود را به صفت رحمت ستوده است، بر محمد و آل او درود فرست و بر حال من رحمت آور، و تويى (آن خدايى كه) كه خود را به صفت خطا بخشى (و خطاپوشى) توصيف كرده‌اى، پس از (گناهان) من درگذر.
﴿19﴾
قَدْ تَرَى يَا إِلَهِي ، فَيْضَ دَمْعِي مِنْ خِيفَتِكَ ، وَ وَجِيبَ قَلْبِي مِنْ خَشْيَتِكَ ، وَ انْتِقَاضَ جَوَارِحِي مِنْ هَيْبَتِكَ
(19) اى خداى من! كه اشكبارى مرا از ترس خود، پى از (گناهان) من درگذر.
خود، و لرزش عضو عضو مرا از هيبت خويش مى‌بينى.
﴿20﴾
كُلُّ ذَلِكَ حَيَاءٌ مِنْكَ لِسُوءِ عَمَلِي ، وَ لِذَاكَ خَمَدَ صَوْتِي عَنِ الْجَأْرِ إِلَيْكَ ، وَ كَلَّ لِسَانِي عَنْ مُنَاجَاتِكَ .
(20) اينها همه به خاطر شرمندگى من از توبه جهت كردار زشتى است كه داشته‌ام، و به همين خاطر از بسيارى لابه و زارى به درگاه تو (و بغضى كه در گلو نهفته
دارم) آهنگ صدايم گرفته و زبانم از بسيارى مناجات به پيشگاه تو، دچار گرفتگى و لكنت شده است.
﴿21﴾
يَا إِلَهِي فَلَكَ الْحَمْدُ فَكَمْ مِنْ عَائِبَةٍ سَتَرْتَهَا عَلَيَّ فَلَمْ تَفْضَحْنِي ، وَ كَمْ مِنْ ذَنْبٍ غَطَّيْتَهُ عَلَيَّ فَلَمْ تَشْهَرْنِي ، وَ كَمْ مِنْ شَائِبَةٍ أَلْمَمْتُ بِهَا فَلَمْ تَهْتِكْ عَنِّي سِتْرَهَا ، وَ لَمْ تُقَلِّدْنِي مَكْرُوهَ شَنَارِهَا ، وَ لَمْ تُبْدِ سَوْءَاتِهَا لِمَنْ يَلْتَمِسُ مَعَايِبِي مِنْ جِيرَتِي ، وَ حَسَدَةِ نِعْمَتِكَ عِنْدِي
(21) اى خداى من! تو را سپاس كه بسيارى از عيب‌هاى مرا (از چشم ديگران) پوشاندى و رسوايم نخواستى، و چه بسيار گناهان مرا (از چشم خلق) پنهان داشتى و مرا به (نافرمانى و ناسپاسى) شهره نكردى، و پرده‌ى بسيارى از آلودگى‌هاى مرا ندريدى، و طوق زشتى آنها را از گردن من نياويختى، و پليدى و پلشتى و زشتى اعمال مرا در پيش همسايگانم- كه عيب جوى منند- و (نيز) نزد رشگ‌ورزان- كه اين همه پرده‌پوشى‌هاى تو) مرا از بدى‌ها و خطاكارى‌هايى كه مى‌دانى، باز نداشت.
﴿22﴾
ثُمَّ لَمْ يَنْهَنِي ذَلِكَ عَنْ أَنْ جَرَيْتُ إِلَى سُوءِ مَا عَهِدْتَ مِنِّي
(22) (ولى افسوس كه اين همه پرده‌پوشى‌هاى تو) مرا از بدى‌ها و خطاكارى‌هاى كه مى‌دانى، باز نداشت.
﴿23﴾
فَمَنْ أَجْهَلُ مِنِّي ، يَا إِلَهِي ، بِرُشْدِهِ وَ مَنْ أَغْفَلُ مِنِّي عَنْ حَظِّهِ وَ مَنْ أَبْعَدُ مِنِّي مِنِ اسْتِصْلَاحِ نَفْسِهِ حِينَ أُنْفِقُ مَا أَجْرَيْتَ عَلَيَّ مِنْ رِزْقِكَ فِيما نَهَيْتَنِي عَنْهُ مِنْ مَعْصِيَتِكَ وَ مَنْ أَبْعَدُ غَوْراً فِي الْبَاطِلِ ، وَ أَشَدُّ إِقْدَاماً عَلَي السُّوءِ مِنِّي حِينَ أَقِفُ بَيْنَ دَعْوَتِكَ وَ دَعْوَةِ الشَّيْطَانِ فَأَتَّبِعُ دَعْوَتَهُ عَلَي غَيْرِ عَميً مِنِّي فِي مَعْرِفَةٍ بِهِ وَ لَا نِسْيَانٍ مِنْ حِفْظِي لَهُ
(23) پس اى خداى من! از من به خير و صلاح خويش نادان‌تر، و از بهره و نصيب خويش غافل‌تر، و از اصلاح خويش دورتر كيست؟ كه رزق مقدر و روزى مقرر تو را در امورى كه از آن نهى كرده‌اى صرف مى‌كند! و از من در (گرداب) باطل فرو رفته‌تر و در ارتكاب اعمال نكوهيده پيشقدم‌تر كيست كه در ميان (قبول) دعوت تو و (يا) دعوت شيطان درنگ مى‌كند؟ و على‌رغم شناختى كه از شيطان دارد (و مى‌داند كه او را به گمراهى فرا مى‌خواند)، دعوت او را مى‌پذيرد در حالى كه رفتار او را فراموش نكرده است (و در اين كه او خيرخواه آدمى نيست ترديدى ندارد)؛
﴿24﴾
وَ أَنَا حِينَئِذٍ مُوقِنٌ بِأَنَّ مُنْتَهَى دَعْوَتِكَ إِلَى الْجَنَّةِ ، وَ مُنْتَهَى دَعْوَتِهِ إِلَي النَّارِ .
(24) و يقين دارم كه سرانجام دعوت تو به بهشت و فرجام دعوت او به دوزخ مى‌انجامد.
﴿25﴾
سُبْحَانَكَ مَا أَعْجَبَ مَا أَشْهَدُ بِهِ عَلَى نَفْسِي ، وَ أُعَدِّدُهُ مِنْ مَكْتُومِ أَمْرِي .
(25) اى خداى پاك! چه شگفت آور است كه من به زيان خودگواهى مى‌دهم و راز نهان خويش را آشكارا بر مى‌شمرم;
﴿26﴾
وَ أَعْجَبُ مِنْ ذَلِكَ أَنَاتُكَ عَنِّي ، وَ إِبْطَاؤُكَ عَنْ مُعَاجَلَتِي ، وَ لَيْسَ ذَلِكَ مِنْ كَرَمِي عَلَيْكَ ، بَلْ تَأَنِّياً مِنْكَ لِي ، وَ تَفَضُّلًا مِنْكَ عَلَيَّ لِأَنْ أَرْتَدِعَ عَنْ مَعْصِيَتِكَ الْمُسْخِطَةِ ، وَ أُقْلِعَ عَنْ سَيِّئَاتِيَ الْمخْلِقَةِ ، وَ لِأَنَّ عَفْوَكَ عَنِّي أَحَبُّ إِلَيْكَ مِنْ عُقُوبَتِي
(26) و شگفت‌انگيزتر از اين، بردبارى تو در قبال رفتار من و درنگ تو از كيفر سريع من است و، و اين نه براى آن است كه من درپيشگاه تو عزيزم، بلكه به خاطر مدارا و كرم و احسان تو در حق من است، تا شايد (با ديدن اين همه لطف و بزرگوارى) از نافرمانى تو- كه خشم برانگيز است- درمانم، و از ارتكاب گناهانى- كه مايه‌ى آبروريزى من
است- بپرهيم، چرا كه تو بخشش (گناهان) مرا از كيفر دادن من دوست‌تر دارى؛
﴿27﴾
بَلْ أَنَا ، يَا إِلَهِي ، أَكْثَرُ ذُنُوباً ، وَ أَقْبَحُ آثَاراً ، وَ أَشْنَعُ أَفْعَالًا ، وَ أَشَدُّ فِي الْبَاطِلِ تَهَوُّراً ، وَ أَضْعَفُ عِنْدَ طَاعَتِكَ تَيَقُّظاً ، وَ أَقَلُّ لِوَعِيدِكَ انْتِبَاهاً وَ ارْتِقَاباً مِنْ أَنْ أُحْصِيَ لَكَ عُيُوبِي ، أَوْ أَقْدِرَ عَلَي ذِكْرِ ذُنُوبِي .
(27) و گرنه اى خداى من! گناهان من افزون‌تر، آثارم زشت‌تر، كردارم ناپسندتر، و بيباكيم در امور باطل و نادرست شديدتر، بيدريم به هنگام طاعت تو ضعيف‌تر، و هوشياريم در برابر تهديد تو كمتر از آن است كه در پيشگاهت ياراى شماره كردن عيب‌ها يا توان يادآورى گناهان خود را داشته باشم؛
﴿28﴾
وَ إِنَّمَا أُوَبِّخُ بِهَذَا نَفْسِي طَمَعاً فِي رَأْفَتِكَ الَّتِي بِهَا صَلَاحُ أَمْرِ الْمُذْنِبِينَ ، وَ رَجَاءً لِرَحْمَتِكَ الَّتِي بِهَا فَكَاكُ رِقَابِ الْخَاطِئِينَ .
(28) و از آن جهت خود را بدين گونه سرزنش مى‌كنم كه در مهربانى تو طمع بسته‌ام (چرا كه اصلاح كار گناهان به لطف و مهربانى توست) و (نيز) اميد به رحمت توست- از آنكه رهايى خطاكاران منوط به آن است.
﴿29﴾
اللَّهُمَّ وَ هَذِهِ رَقَبَتِي قَدْ أَرَقَّتْهَا الذُّنُوبُ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعْتِقْهَا بِعَفْوِكَ ، وَ هَذَا ظَهْرِي قَدْ أَثْقَلَتْهُ الْخَطَايَا ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ خَفِّفْ عَنْهُ بِمَنِّكَ
(29) بارالها! اين گردن من است كه در بند گناهان در آمده، پس بر محمد و آل او درود فرست و (گردن) مرا با عفو گذشت خويش (از بند گناهان) آزاد گردان، و كمر مرا نيز كه از بار گناهان سنگين، ناتوان است، پس بر محمد و آل او درود فرست و به فضل و كرم خويش سبكبار فرماى.
﴿30﴾
يَا إِلَهِي لَوْ بَكَيْتُ إِلَيْكَ حَتَّى تَسْقُطَ أَشْفَارُ عَيْنَيَّ ، وَ انْتَحَبْتُ حَتَّى يَنْقَطِعَ صَوْتِي ، وَ قُمْتُ لَكَ حَتَّى تَتَنَشَّرَ قَدَمَايَ ، وَ رَكَعْتُ لَكَ حَتَّى يَنْخَلِعَ صُلْبِي ، وَ سَجَدْتُ لَكَ حَتَّى تَتَفَقَّأَ حَدَقَتَايَ ، وَ أَكَلْتُ تُرَابَ الْأَرْضِ طُولَ عُمْرِي ، وَ شَرِبْتُ مَاءَ الرَّمَادِ آخِرَ دَهْرِي ، وَ ذَكَرْتُكَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ حَتَّى يَكِلَّ لِسَانِي ، ثُمَّ لَمْ أَرْفَعْ طَرْفِي إِلَى آفَاقِ السَّمَاءِ اسْتِحْيَاءً مِنْكَ مَا اسْتَوْجَبْتُ بِذَلِكَ مَحْوَ سَيِّئَةٍ وَاحِدَةٍ مِنْ سَيِّئَاتِي .
(30) بارالها! اگر در پيشگاهت چندان بگريم كه پلك چشمانم بريزد، و (چندان به ناله و زارى صداى خود را بلند كنم كه (راه) نفسم بگيرد، و آن قدر در محضر تو بايستم كه پاهاى من ورم كند، و آن سان در پيشگاه تو (از سر خضوع و خشوع) به ركوع در آيم كه مهره‌هاى كمرم از هم بگسلد، و آن اندازه بر درگاهت سجده كنم كه چشم‌هايم از حدقه بيرون افتد، و همه‌ى عمر (به جاى آب و غذا) خاك زمين خورم و تا اخر عمر (به جاى آب زلال و گوارا) آب در آميخته به خاكستر بنوشم، و در اثناى اين كار (آن قدر) به ذكر تو مشغول باشم تا زبانم از كار افتد، و از فرط شرمندگى چشم (از زمين بر ندارم) و آفاق آسمان را ننگرم، باز سزاوار آن نيستم كه (حتى) يك گناه از گناهان (نوشته در نامه‌ى اعمال) من پاك شود؛
﴿31﴾
وَ إِنْ كُنْتَ تَغْفِرُ لِي حِينَ أَسْتَوْجِبُ مَغْفِرَتَكَ ، وَ تَعْفُو عَنِّي حِينَ أَسْتَحِقُّ عَفْوَكَ فَإِنَّ ذَلِكَ غَيْرُ وَاجِبٍ لِي بِاسْتِحْقَاقٍ ، وَ لَا أَنَا أَهْلٌ لَهُ بِاسْتِيجَابٍ ، إِذْ كَانَ جَزَائِي مِنْكَ فِي أَوَّلِ مَا عَصَيْتُكَ النَّارَ ، فَإِنْ تُعَذِّبْنِي فَأَنْتَ غَيْرُ ظَالِمٍ لِي .
(31) و اگر مرا به لطف و رحمت خويش در خور آمرزش يابى و مرا بيامرزى، و يا اگر شايستگى عفو تو را پيدا كنم و از (تقصيرات) من بگذرى، مسلماً اين آمرزش و بخشش به خاطر شايستگى من نبوده و من سزاوار آمرزش (تو) نيستم، زيرا به
هنگام اولين نافرمانى، سزاى من آتش جهنم بود، پس (اى خدا!) اگر مرا عذاب كنى، بر من ستم روا نداشته‌اى (و به مقتضاى عدل خود با من رفتار كرده‌اى).
﴿32﴾
إِلَهِي فَإِذْ قَدْ تَغَمَّدْتَنِي بِسِتْرِكَ فَلَمْ تَفْضَحْنِي ، وَ تَأَنَّيْتَنِي بِكَرَمِكَ فَلَمْ تُعَاجِلْنِي ، وَ حَلُمْتَ عَنِّي بِتَفَضُّلِكَ فَلَمْ تُغَيِّرْ نِعْمَتَكَ عَلَيَّ ، وَ لَمْ تُكَدِّرْ مَعْرُوفَكَ عِنْدِي ، فَارْحَمْ طُولَ تَضَرُّعِي وَ شِدَّةَ مَسْكَنَتِي ، وَ سُوءَ مَوْقِفِي .
(32) اى خداى من! اينك كه بر گناهان من پرده پوشيدى و رسوايم نخواستى، و به كرم و فضل خويش در كيفر من تا اين زمان تأخير روا داشتى و در عذاب من شتاب نفرمودى (بلكه در مورد من) از سر لطف، بردبارى پيشه‌ى خود ساختى، و زوال نعمت خود را در حق من نخواسته‌اى، و (زلال احسان (خويش) را با (غبار منتت) آلوده نفرموده‌اى، پس بر من و اين گريه و زارى طولانى، و شدت تنگدستى و بدى احوالم ببخشاى.
﴿33﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ قِنِي مِنَ الْمَعَاصِي ، وَ اسْتَعْمِلْنِي بِالطَّاعَةِ ، وَ ارْزُقْنِي حُسْنَ الْإِنَابَةِ ، وَ طَهِّرْنِي بِالتَّوْبَةِ ، وَ أَيِّدْنِي بِالْعِصْمَةِ ، وَ اسْتَصْلِحْنِي بِالْعَافِيَةِ ، وَ أَذِقْنِي حَلَاوَةَ الْمَغْفِرَةِ ، وَ اجْعَلْنِي طَلِيقَ عَفْوِكَ ، وَ عَتِيقَ رَحْمَتِكَ ، وَ اكْتُبْ لِي أَمَاناً مِنْ سُخْطِكَ ، وَ بَشِّرْنِي بِذَلِكَ فِي الْعَاجِلِ دُونَ الآْجِلِ . بُشْرَى أَعْرِفُهَا ، وَ عَرِّفْنِي فِيهِ عَلَامَةً أَتَبَيَّنُهَا .
(33) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و مرا از (آلودگى به) گناهان در امان دار و گام‌هاى مرا) در (راه) طاعت خود استوار ساز و حسن انابه و بازگشت (به درگاه خود) را روزيم گردان و به (آب) توبه (از آلايش گناهان) پاكم فرما، و به پاكدامنى تأييدم كن و، و با سلامتى و تندرستى (امور) مرا اصلاح فرما، و شيرينى آمرزش خود را به من بچشان، و به عفو خويش از بند گرفتاريم رها و با رحمت خود (از قيد اندوه) آزادم ساز، و از قهر و خشم خويش خط امانم بخش، و هم اكنون و نه در آينده به (عفو و رحمت) خود بشارتم ده، بشارتى كه آن را بشناسم، و نشانه‌اى كه آن را آشكارا دريابم؛
﴿34﴾
إِنَّ ذَلِكَ لَا يَضِيقُ عَلَيْكَ فِي وُسْعِكَ ، وَ لَا يَتَكَأَّدُكَ فِي قُدْرَتِكَ ، وَ لَا يَتَصَعَّدُكَ فِي أَنَاتِكَ ، وَ لَا يَؤُودُكَ فِي جَزِيلِ هِبَاتِكَ الَّتِي دَلَّتْ عَلَيْهَا آيَاتُكَ ، إِنَّكَ تَفْعَلُ مَا تَشَاءُ ، وَ تَحْكُمُ مَا تُرِيدُ ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ .
(34) كه (انجام) اين كار از گنجايى قدرت تو افزون نيست و (روا ساختن نياز من) با آن همه توانايى (كه در تو سراغ دارم) براى تو دشوار نبوده و تو را به زحمت نمى‌افكند، و (انجام در خواست من) در قابل بخشش‌هاى فراوانت- كه آيات تو بر آن دلالت دارد- بر تو سنگين نيايد، چرا كه (تو آن خداوند توانايى كه) هر چه اراده كنى انجام مى‌دهى و هر چه مى‌خواهى كنى، كه تو بر انجام هر كارى توانايى.
برچسب:
دعای شانزده صحیفه سجادیه
-دعای شانزدهم صحیفه سجادیه
-دعای ۱۶ صحیفه سجادیه
-دعای 16 صحیفه سجادیه
-شانزدهمین دعای صحیفه سجادیه
-شرح صحیفه سجادیه
-ترجمه صحیفه سجادیه
--
انتخاب ترجمه:
- استاد حسین انصاریان - سید كاظم ارفع - حسین استاد ولی - سید رضا آل ياسین - محیی الدين مهدی الهی قمشه ای - عبدالمحمد آيتی - صدرالدین بلاغی - تقدسی نيا - حسن ثقفی تهرانی - محمد مهدی جلالی - سید علیرضا جعفری - محمد تقی خلجی - لطیف راشدی - باقر رجبی نژاد - محمد رسولی - محمد مهدی رضايی - محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری - داریوش شاهین - ابوالحسن شعرانی - غلامعلی صفايی - محمود صلواتی - عباس عزيزی - حسین عماد زاده اصفهانی - محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی - جواد فاضل - محمد مهدی فولادوند - علی نقی فيض الاسلام اصفهانی - فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین) - جواد قيومی اصفهانی - اسدالله مبشری - محمد علی مجاهدی - محسن محمود زاده - عبدالحسین موحدی
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
