ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 220

صدای بی نظير اميرالمؤمنين عليه السلام

ای كاش ما شصت و سه سال، كنار اميرالمؤمنين عليه السلام می نشستيم. او يك بار در شصت و سه سال عمرش، دنبال شكم و شهوت و صندلی و لباس نبود، حتی يكبار در ذهن و زبانش دنبال بهشت هم نبود.

ای كاش در كنار او بوديم. صدای علی عليه السلام در كل عمرش اين بود:

«الهی ما عبدتك خوفاً من عقابك و لا طمعاً فی ثوابك» «1» من نه آرزوی بهشت دارم و نه ترس از جهنم، همه عشقم اين است كه غلام حلقه به گوش عبادت تو باشم، مرا بهشت ببری، من دنبال آنجا نيستم، جهنم هم ببری، می گويم محبوبم خواسته من:

«صبرت علی عذابك» «2» چه خبر است.

اگر امشب جبرئيل از طرف خدا به ما بگويد، همه شما يك صف بشويد، ما يك دانه چراغ يك فتيله ای قديمی روشن می كنيم، هر كدامتان يك دقيقه انگشتتان را روی شعله اين چراغ بگذاريد، چون خدا از شما خواسته است، ما اعلان می كنيم «صبرت علی عذابك» من كه به جبرئيل راستش را می گويم، می گويم از خدا بخواهيد اين كار را از من نخواهد.

صدايی خالص تر از اين هم در عالم شنيديد؟ «فهبنی يا الهی» نمی گويد: يا الله،

______________________________
(1)- بحار الأنوار: 41/ 14، باب 101، ذيل حديث 4؛ «وَ قَالَ عليه السلام فِي مَوْضِعٍ آخَرَ إِلَهِي مَا عَبَدْتُكَ خَوْفاً مِنْ عِقَابِكَ وَ لَاطَمَعاً فِي ثَوَابِكَ وَ لَكِنْ وَجَدْتُكَ أَهْلًا لِلْعِبَادَةِ فَعَبَدْتُكَ.»

(2)- إقبال الأعمال: 708.