ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 236

مسلمانم ولی هر روز چهارده آيه حجاب قرآن را لگد مال می كند. او در عمل به خدا دروغ می گويد كه من مسلمانم.

آن كسی كه می گويد

«إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ» «1»

ولی دلش با خدا نيست. اين دروغگوست و مشمول آيه

«فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَی الْكاذِبِينَ» «2»

می باشد.

خدا كه مسلمان را لعنت نمی كند، خدا كه مؤمن را لعنت نمی كند، خداوند از لعنت كردن به مسلمان نهی كرده است، معلوم می شود خارج از حدود انسانيت است. توبه يعنی اعاده انسانيت. يعنی از فضای كذب و دروغ به فضای سلامت عمل و زبان و انديشه برگردد تا مغفرت و رحمت و شفاعت از انسان استقبال بكنند.

تكبر، دليل خروج از انسانيت

آن كسی كه دچار استكبار روحی است، خود بزرگ بين است و ديگران را خادم خود می داند و خود را آقای ديگران می پندارد، هيچ انتقادی را قبول نمی كند، برای خودش يك مكتبی عين مكتب شيطان دارد؛ چرا به من سجده نكردی، من از او بهترم، من می دانم بايد چگونه زندگی بكنم، من حرف تو را برای سجده كردن به آدم گوش نمی دهم.

______________________________
(1)- فاتحه (1): 5؛ « [پروردگارا!] تنها تو را می پرستيم وتنها از تو كمك می خواهيم.»

(2)- آل عمران (3): 61؛ «پس لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.»