ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 169

«إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلا فِي الْأَرْضِ ... يُذَبِّحُ أَبْناءَهُمْ» «1»

به اندازه ای در اين دربار، فساد حاكم بود كه همه مملكت را گرفته بود. در سوره فجر می فرمايد:

«وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتادِ* الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ* فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسادَ» «2»

موسی بن عمران عليه السلام بيست سال داشت و هنوز به مقام رسالت نرسيده بود. در دنيا همين يك نفر بود كه در چارچوب زندگی دنيا مستقيماً صدای خدا را شنيد و بعد پيامبر اولوالعزم شد. او در دربار متراكم از فساد فرعون و در دامان او بزرگ شد.

منش و روشش با اين دربار نمی ساخت. آيا نفس پاك و زكيه خود را، با عقل ملكوتی خود آبگيری كرده بود، يا با ارتباط با اوليای خود؟ نمی دانم.

حفاظت از پاكی ها

بيرون از دربار، موسی فردی از قبطيان و مصريان فرعونی را می بينند كه با يكی از سبطيان، از فرزندان يعقوب و اسحاق درگير شده است و اين مرد قبطی زور می گويد. از آن جا كه موسی خصم ظالم و مدافع مظلوم بود، باادب جلو آمد و گفت: چرا ظلم می كنی؟ مرد قبطی دست از سبطی برداشت و گريبان موسی را

______________________________
(1)- قصص (28): 4؛ «همانا فرعون در سرزمين مصر برتری چويی و سركشی كرد ... پسرانشان را سر می بريد.»

(2)- فجر (89)، آيه 10- 12؛ «و با فرعون نيرومند كه دارای ميخ های شكنجه بود؟* همانان كه در شهرها، طغيان وسركشی كردند؟* و در آنها فساد وتباه كاری فراوانی به بار آوردند؟»